Plaża/Morze

MG

W końcu cała czwórka doszła przed dość sporą grotę. Faceci pomału weszli do środka nadal ciągnąc ze sobą Arisu. Jaskinia wyglądała na opuszczoną, wszędzie lita skała uformowana w najróżniejszym kształcie. Na ziemi znajdowały się stalagmity, zaś wysoko nad ich głowami stalaktyty. Co więcej można napisać. Jaskinia bogata była w kolumny. Na samym środku ciągnęła się rzeka, wydobywała się z głębi jaskini i znikała jakiś metr przed jej wejściem, jakby wchłaniała się w powierzchnię.
Przy rzece stał mężczyzna. Ubrany w czarną kurtkę, rozpiętą dzięki czemu było widać dość obcisłą białą bluzkę, jeansy, oraz niecodzienny model butów.

Spoiler:

- Yo Vedis! Przyprowadziliśmy do ciebie tą śliczność, siedzisz w tej jaskini sam, pomyśleliśmy... - nie dokończył odpowiedzi, gdyż Vedis spojrzał na niego swoim zimnym jak lód wzrokiem.
- Kim jesteś? - Zapytał Vedis patrząc się prosto na Arisu.

Miejsce było dziwne, podejrzane. Jaskinia jak jaskinia nie wygalała jakoś specjalnie. Kiedy była już w środku jedyne co przykuło jej uwagę to facet ubrany w jakieś ciuszki i dziwne buty. Spojrzała na niego podejrzliwym wzrokiem zastanawiając się co ona tutaj właściwie robi i po co.
Widząc wzrok oprawcy czuła jak przechodzą po ciele jej mocne ciarki. Aż musiała wziąć dwa głębsze oddechy by dopiero po chwili odpowiedzieć na jego pytanie.
-To ja powinnam zadać to pytanie. Po co mnie tu zaciągnęliście? Czego ode mnie chcecie? - rzekła marszcząc brwi. Nie wiedziała NIC co się tu działo, a on jeszcze zadaje jej jakieś śmieszne pytania.
-Jestem... Arisu. Kim.. jesteście? - dodała po chwili niepewnym tonem. Nie wiedziała co miała myśleć o tej całej sytuacji. Spoglądała na każdego tu obecnego i nie wiedziała co powinna zrobić, nie miała szans by uciec. Musiała zostać na łasce tych... ktosiów, którzy Bóg wie co od niej chcą, a ona przecież zwykła szara mysz. Nic nikomu złego nie zrobiła, a chciała pomóc tylko bezbronnemu dziecku, a gdzie skończyła? W jaskini z bandytami bez manier.

Mężczyzna zdawał się rozumieć wszystko, chociaż Arisu nie powiedziała wcale tak dużo. Na pierwszy rzut oka wydawać by się mogło, że nie powiedziała właściwie nic. Jednakże mina tajemniczej postaci zmieniła się, gdy usłyszał słowo "zaciągnęliście". Spojrzał na trzech facetów i... i nic. Jednak po 2 sekundach Arisu usłyszała za sobą trzy uderzenia o ziemie. Gdy spojrzała, zauważyła trzech leżących na ziemi mężczyzn, tych samych, którzy napastowali ją przed chwilą.
- Wybacz, tylko tak mogliśmy porozmawiać. Banda kretynów starająca się o względy cholernej armii czerwonej wstęgi. - Wyciągnął do dziewczyny dłoń.
- Nazywam się Vedis i pracuje dla Ruchu Oporu. Jestem zaopatrzeniowcem. Pracuje pod przykrywką, ale gdy widzę ich zachowanie... - Przerwał na chwilę, podszedł do trzech ciał i ułożył w pozycji siedzącej przy ścianie jaskini. Nacisnął ręką kawałek skały, a rzeka przestała płynąć. Po chwili wyżłobione koryto rzeczne rozwarło się i oczom dziewczyny ukazały się schody prowadzące w dół.
- Chodź ze mną, nie chce by ktoś przypadkowo tutaj wszedł i odkrył miejsce mojego pobytu.

Spojrzała na niego marszcząc brwi, nie podobało jej się to co się tutaj działo. Choć z drugiej strony to jednak wolała by wiedzieć co się tu dzieje i dlaczego się tutaj znalazła z tą bandą porywaczy. Nim się zorientowała cała trójka lizała na ziemi aż upadła na ziemie, na plecy i głucho jęknęła z bólu. Spojrzała na niego pytająco, jednocześnie zszokowana.
-C-co...? - powiedziała zdziwiona. Patrząc na trójkę, która w tej chwili leżeli bezwładnie na ziemi.
-Dlaczego..? - spytała i dość niepewnie wyciągnęła dłoń i skorzystała z pomocy nieznajomego. Kiedy wstała otrzepała się lekko z krzu, choć jej ubranie i tak do najlepszych teraz nie należało.
-Nie mogłeś zrobić tego nieco.. inaczej? No nie wiem... - westchnęła ciężko pod nosem. Nie wiedziała czy mu ufać w końcu to on i jego banda ludzi tutaj go zaciągnęli na jakieś zadupie. Spoglądała na ciała, a potem na to się działo wewnątrz jaskini co było bardzo dziwne. Schody? Co? Jak? Skąd? W tej chwili nad jej głową pewnie pojawił się wielki znak zapytania, bo nie wiedziała kompletnie skąd to się wzięło. Magia.
-No dobrze... Prowadź choć i tak Ci nie ufam - rzekła marszcząc przy tym mocno brwi.

z/t

Dwójka leciała przez jakiś czas i w końcu im oczom ukazała się piękna, złocista plaża, która z góry wyglądała jeszcze ładniej niż z dołu, King powoli zaczął obniżać lot uważając na pasażerkę z tyłu, nie chciał aby po w miarę udanym locie wydarzyło się coś niespodziewanego.

W końcu, po pół minucie wylądowali, dookoła nie było widać nikogo, ani wroga, ani nawet cywila, plaża była opustoszała.
King był tym faktem bardzo zadowolony bo jeśli dla Tights latanie było czymś niezwykłym, to strach pomyśleć co by się działo jakby więcej ludzi zobaczyłoby jak lata, oczywiście nie znał żadnego człowieka spoza wioski niż Tights więc mógł mieć trochę pokręcony światopogląd.

Saiyanin był wykończony, nie dość, że przez cały lot specjalnie zmniejszał prędkość aby mieć pełną kontrolę nad osobą na jego plecach to jeszcze, dziewczyna ciągle
targała go za włosy co nie było zbytnio komfortowe. Rozmyślając tak nad tym lotem, powiedział do Tights, która siedziała obok niego uśmiechając się:
- Aah... dobrze, jesteśmy na plaży, co teraz?

Dziewczyna zdawała się mieć mnóstwo frajdy z przelotu. Podziwiała widoki, zachwycając się nimi. Mówiła co chwilę o tym, jak to wszystko zapisze w swoim notatniku i wykorzysta w swojej nadchodzącej książce. Tylko to niebo wszystko psuło, ponieważ zamiast koić błękitem, straszyło czerwienią.
Kiedy w końcu wylądowali, zeskoczyła z pleców Kinga i uścisnęła mu dłoń, dziękując za wszystko. 
- Jestem ci naprawdę wdzięczna! Nie wiem, co bym zrobiła, gdyby nie ty. Tamten gość na pewno by mnie dogonił. Wolę nie myśleć, co by się mogło stać... - nieco posmutniała, ale zaraz jej uśmiech rozpromienił się na nowo.
- Wiesz, moja rodzina jest bardzo bogata. Nawet w tych ciężkich czasach udaje nam się jakoś prosperować. Czy jest coś, co potrzebujesz? Może będę w stanie jakoś to załatwić. - zaproponowała, ściskając mocno jego dłoń.
- W ogóle... - przerwała na moment - Wcześniej nie pytałam o to, bo wiele dziwnych rzeczy już widziałam, ale skoro się poznaliśmy bliżej... Dlaczego masz ogon? - zapytała, zerkając na czarną kitę bujającą się za Kingiem.
- Niektórzy na Papayi też mieli takie ogony. Widziałam w telewizji, zanim stracili kamery oczywiście... Jak zwykle, nie można liczyć na telewizję. - pokręciła zawiedziona głową. Nie dało się ukryć, że jej zafascynowanie rzeczami sci-fi było ogromne.

Tights podziękowała saiyaninowi za lot, a on był szczęśliwy, że chociaż jej się podobało.
W pewnej chwili Tights zwróciła uwagę na ogon Kinga, który wcale nie miał być dostrzeżony i zadała pytanie na jego temat co niezbyt spodobało się saiyaninowi.

Przez cały ten czas chłopak nie był świadomy, że jego ogon był na widoku, najwidoczniej podczas treningu musiał wypaść ze spodni.

Chociaż King ufał Tights to nie chciał zdradzać za dużo na swój temat, w końcu znają się tylko chwilę, postanowił powiedzieć:
- Aa tak... o to ci chodzi? - wskazał prawym palcem na swój ogon - Mam to od urodzenia...nie mam pojęcia dlaczego i skąd - blefował, oczywiście dobrze wiedział o swojej rasie i kim naprawdę jest.
Uważał, że im mniej teraz powie tym mniej będzie musiał się tłumaczyć w przyszłości.
Zaintrygowała go jednak informacja o tym, że widziała już ludzi z ogonami takimi jak on, co go bardzo zainteresowało, w wiosce był jedynym saiyaninem i myśl o tym, że mógł by poznać takich samych jak on bardzo mu się podobała.

Mimo tego nie zamierzał się dopytywać na tą chwilę o to co widziała, bardziej go interesowało jego wynagrodzenie.
Nie interesowały go pieniądze ale chciał poznać bardziej świat na którym się urodził, postanowił poprosić Tights o:
- Możesz się odwdzięczyć, podaniem mi więcej informacji na temat tego świata i gdzie mogę się zatrzymać na jakiś czas - jego prośba była dość dziwna ale King musiał jakoś zdobyć wiedzę potrzebną do znalezienia Mistrza Roshiego, a Tights była jedynym człowiekiem z zewnętrznego świata jakiego znał.

Tights zmrużyła oczy, wyczuwając chyba, że King trochę ściemnia. Wzruszyła więc ramionami, nie pytając więcej o jego ogon i jego pochodzenie. Zdziwiona natomiast była jego prośbą. Jak to podać informacje na temat świata? Co to w ogóle było za pytanie? Skąd on się urwał?
Przez chwilę patrzyła na niego i nie odzywała się, nie wiedząc co powiedzieć. Zerknęła w bok, poten w drugi, aż w końcu wydukała z siebie kilka słów.
- Trochę dziwna prośba. Ciężko cokolwiek powiedzieć, bo nie sprecyzowałeś, co dokładnie chcesz wiedzieć. Na pewno Czerwona Wstęgi okupuje większość terenów, ale żeby tego nie wiedzieć, trzeba być z innej planety, heloł. - zakołysała biodrami mówiąc ostatnie słowo.
- Trochę konkretów, panie ogoniasty! - powiedziała głośniej, szturchając go w ramię i uśmiechając się zadziornie.
- Zatrzymać możesz się w Capsule Corporation, chyba że nie ciągnie Cię do technologii. - dodała po chwili, szukając w kieszonce kapsułki.
- O, jest! - powiedziała zadowolona, po czym kliknęła guzik i rzuciła nią o ziemię. Po chwili pojawiły się dwie krótkofalówki. Jedna z nich wpadła w ręce Saiyanina.
- To tak na wszelki wypadek, gdybyś chciał się kiedyś spotkać. - puściła do niego oczko i ustawiła odpowiednią częstotliwość.

Łatwo było się domyślić, że Tights wykryła kłamstwo, na szczęście nie dopytywała się Kinga dalej o to tylko odpowiedziała na kolejne pytanie, które było dla niej troszkę dziwne, chłopak od razu się poprawił.
- A tak, tak oczywiście za mało sprecyzowałem pytanie... - powiedział lekko zdenerwowanym głosem.
- Wiesz w mojej wiosce mało mnie interesowało co jest za jej bramą i po prostu chciałbym się dowiedzieć więcej o tym co aktualnie się tutaj dzieje i jak najwięcej o tutejszych ludziach skoro mam tutaj zostać... Tak! dokładnie o to mi chodzi, bo przecież nie jestem kosmitą prawda? ha ha ha... -  zależało mu na tym aby nie zrobiło się niezręcznie.

Kobieta również odpowiedziała na drugie pytanie mówiąc o tym, że może się zatrzymać w Capsule Corporation, chociaż nauka go za bardzo nie interesowała, w końcu nie za bardzo radził sobie z nią w wiosce jeśli w ogóle się pojawiała, ale odpowiedział:
- Oczywiście! Dziękuje za tą informację od razu się tam skieruję!
Po krótkiej chwili Tights wręczyła mu jedną z krótkofalówek, które znowu pojawiły się dzięki kapsułce, oczywiście wiedział co to jest i jak się z tym obchodzić, była to jedna z rzeczy, które potrafił używać.
- Dziękuję, na pewno się jeszcze odezwę!
W tej chwili przypomniał sobie, że nawet nie wie jak wygląda i gdzie jest Capsule Corporation, postanowił zapytać się dziewczyny o kierunek:
- A, właśnie mogłabyś mi wskazać kierunek do tego miejsca gdzie mógłbym się zatrzymać, a przynajmniej jak wygląda - zapytał się troszkę zawstydzony swoją niewiedzą na każdy temat.

Dziewczyna już była gotowa do dalszej drogi, ale została chwilę, by wyjaśnić to i owo swojemu młodszemu koledze. Wzięła głęboki wdech i wydech, zaczynając po chwili.
- No to... Jak wiesz, cała planeta jest okupowana przez Armię Czerwonej Wstęgi. Zaczynali powoli i skromnie, ale nikt nie stanął im na drodze i w końcu doszli do władzy. Władzy absolutnej można powiedzieć. Każdy, kto wcześniej miał coś do powiedzenia, natychmiastowo stracił wszystkie wpływy i zaczął odpowiadać przed Marszałkiem Czerwonym, czyli takim małym kurduplem z kompleksem wyższości, który rządzi Czerwoną Wstęgą. Naprawdę niewiele jest obszarów, gdzie nie byłoby żołnierzy uzbrojonych po zęby. Trzeba na siebie uważać na każdym kroku, nie można nikomu ufać i nie można na nikogo krzywo spojrzeć. Każdy członek tego ugrupowania militarnego jest dupkiem. To mordercy i gwałciciele, którzy tylko w szeregach Wstęgi znaleźli dla siebie miejsce. Uważaj, bo wystarczy jedna pomyłka. Słyszałam, że istnieje gdzieś Ruch Oporu, ale nie znam ich położenia. - zatroskana, poklepała Saiyanina po ramieniu, po czym uśmiechnęła się delikatnie.
- Capsule Corporation znajduje się w tamtym kierunku. nie sposób jej pominąć. To wielki budynek z napisem "Capsule Corporation". Leży praktycznie w centrum miasta, o tam. - odwróciła się przodem do aglomeracji i pokazała ręką w konkretnym kierunku.
- Tutaj też jest mnóstwo tych żołnierzy, dlatego zalecam abyś jakoś schował swoj ogon, jeśli masz zamiar wejść do miasta. Rzucasz się w oczy, koleżko. - szturchnęła go w bok, śmiejąc się po nosem.
- Przyznam szczerze, że ktoś taki jak Ty, to powinien chyba iść gdzieś, gdzie można uprawiać sztuki walki, a nie pchać się w centrum technologicznej cywilizacji. - pokazała mu język, śmiejąc się wesoło.

Dziewczyna odpowiedziała chłopakowi, zwięźle na dodatek dzięki czemu nie miał już żadnych wątpliwości, działo się tutaj coś bardzo niedobrego, w wiosce co prawda dowiedział się o Armii Czerwonej Wstęgi ale do emocjonującego spotkania z Tights, nie miał z nimi styczności.
- Dzięki wielkie za informacje Tights, nie zapomnę też schować ogona, dobrze, że mi powiedziałaś... - Odpowiedział i skierował się w stronę, którą pokazała mu dziewczyna, na koniec tylko powiedział:
- Do następnego!

W następnej chwili King schował swój ogon do spodni i wyruszył do Capsule Corporation.

Podczas drogi miał chwilę czasu na przemyślenia, teraz kiedy już wie co się tutaj dzieje miał ochotę jakoś pomóc, oczywistym jest, że nie zamierzał się bratać z RR, bardziej go zaciekawił Ruch Oporu o którym wspomniała Tights, szkoda tylko, że nie wiedziała za dużo na ten temat, poza tym jego głównym celem podróży było miejsce w którym przebywał Master Roshi ale uważał, że w Capsule Corporation spotka ludzi, którzy mu powiedzą gdzie go znaleźć... no nic, przestał już rozmyślać bo poczuł, że głowa go boli od nadmiaru informacji postanowił skupić się na drodze

Dwójka pożegnała się, rozchodząc się w swoje strony. Tights podziękowała raz jeszcze i ostatni raz przypomniała chłopakowi o krótkofalówce, żeby o niej nie zapomniał, po czym prędko udała się wzdłuż plaży. Początkowo kierowała się oczywiście do Capsule Corporation, ale najpierw musiała wstąpić w jedno miejsce, o którym nie powiedziała Kingowi. Ciekawe co jej chodziło po głowie?
King natomiast schował swój ogon w spodnie, by nie rzucać się w oczy i skierował się do miasta, by zatrzymać się w Capsule Corporation.
Dzień był jeszcze młody, więc potencjalnie, jeszcze wiele rzeczy mogło się wydarzyć...
_____
Koniec przygody.

Po ostatnim pojedynku z żołnierzem, King wciąż czuł lekkie pieczenie w miejscu gdzie go drasnęła kula, oczywiście nie był to dla niego jakiś wielki uraz ale jednak bolało go to, że kula zdołała go drasnąć.

W drodze do CC, kiedy sobie przypomniał o jego pierwszym spotkaniu z żołnierzem Czerwonej Wstęgi poczuł, że musi potrenować bo jeśli w przyszłości spotka go więcej tego typu sytuacji to musi stać się silniejszy.

King zatrzymał się mniej więcej na granicy plaży, odłożył swpje rzeczy na bok w tym krótkofalówke I zaczął się rozciągać robiąc skłony do przodu.
- Raz, dwa, raz, dwa... - ćwiczył w ten sposób dopóki nie poczuł, że jego górna cześć ciała jest wystarczająco rozciągnięta.
Przeszedł do nóg przy których zrobił tylko kilka ćwiczeń, a następnie zaczął biegać robiąc małe kółka w koło leżacych na ziemi jego rzeczy, robił to przez chwilę I przeszedł do konkretnego treningu.
- Dobra! Pora trochę potrenować, a zaraz! przecież rozwaliłem moją jedyną kukłe treningową... czego powinienem użyć...- zaczął się rozglądać szukając czegoś cco mogłoby zastąpić jego kukłę I niestety nic nie znalazł, a więc postanowił uderzać w powietrze jak za czasów kiedy był małym chłopcem.
- Haa! - wykonał pierwszy zamach lewą ręką, poczuł, że od ostatniego treningu zwiększyła sie nieco siła ciosu.
Powtórzyl to samo prawą ręką z tym samym uczuciem.
Kontynuował trening w ten sposób przez jakiś czas

START TRENINGU

Trochę czasu mineło, King powoli kończył trening.
Skończył uderzać w powietrze i zdecydował się troszkę poćwiczyć manipulowanie siłą Ki Blasta.

Oddalił się trzy metry od jego rzeczy, które wciąż leżały na ziemi i stanął w pozycji bojowej, którą zawsze utrzymywał kiedy używał tej techniki, wziął głęboki oddech i... zaczął formować kulę energii w jego lewej dłoni, tym razem postanowił, że utrzyma chwilę dłużej w swojej ręce Ki Blasta i spróbuje zmniejszyć szkody, które zawsze wyrządzał używając go.

Po około minucie King postanowił wypuścić energie zebraną w jego lewej dłoni w stronę małego drzewa, które rosło nieopodal.
Trafił! Na dodatek drzewo nie zostało do końca zniszczone więc King nie czuł się źle z tym, że wycelował w drzewo.
Powtórzył tę samą czynność jeszcze kilka razy tym razem nie na drzewie a po prostu wypuszczał kulę w powietrze.
Po chwili zmęczył się i skończył trening.
Pozbierał się, wziął swoje rzeczy z ziemi i wyruszył w dalszą drogę do CC.

KONIEC TRENINGU

King pozbierał swoje rzeczy, będąc gotowym do ruszenia w drogę. Już szedł przed siebie, kiedy nagle usłyszał głośny wystrzał z pistoletu. Dosłownie sekundę, a nawet mniej po wystrzale, poczuł mocne uderzenie w czoło. Najpierw zabolało, a potem mocno piekło. Rozpłaszczony pocisk osunął się z jego czoła i upadł na piasek. Został po nim czerwony ślad.
- Widzisz? Mówiłem Ci, że to potwór! - krzyknął pewien mężczyzna. Głos był znajomy. Brzmiał tak samo, jak głos tego żołnierza, który wcześniej gonił Tights. Gdy Saiyanin się rozejrzał, ujrzał jak zza skały oddalonej o jakieś 100 metrów, wystają dwie głowy. Byli to żołnierze RR, z czego jeden z nich faktycznie był tym, którego King i Tights spotkali wcześniej na swojej drodze. Obaj ubrani byli ubrani w mundury RR, z tą różnicą, że strzelec nie miał czapki.
- To niemożliwe, żeby był w stanie przeżyć strzał prosto w głowię! - powiedział ten drugi, przeładowując broń.
- Może strzel kilka razy w jedno miejsce? Muszę się pozbyć tego typa, ośmieszył mnie i w dodatku zostawił na pastwę dzikich zwierząt! - warknął ten pierwszy, chowając się za plecami swojego towarzysza.

Po dostaniu kulką w głowę, King może i nie był za bardzo pokiereszowany ale gotowało się w nim kiedy ujrzał mężczyzne, który do niego strzelił.
Nigdy łatwo się nie denerwował ale w tej chwili to była przesada, ten facet ewidentnie chciał go zabić.

Podbiegł w stronę z której wydobywały się odgłosy rozmowy między dwiema postaciami i w dwie ręce złapał obu za kołnierz ich mundurów
- Witam Pana- skierował swój wzrok na żołnierza, którego spotkał wcześniej.
- My się już chyba widzieliśmy co nie? Widzę, że przyprowadziłeś kolegę...
King rzucił dwoma żołnierzami o ziemię i w tym samym czasie zabrał im ich broń.
- Skoro tak bardzo ci się spodobałem to nie trzeba było się chować, odważnym trzeba być nie? - uśmiechnął się szyderczo w stronę żołnierza z którym się już znał.
- no dobrze teraz mi powiedzcie czy mówiliście komuś o swoim małym polowaniu na mnie?
King czekał na odpowiedź od dwóch leżacych na piasku żołnierzy.

Żołnierze tak naprawdę nie zadali za dużo obrażeń Saiyaninowi, w paru miejscach miał tylko siniaka albo małe zadrapanie po kuli.
Niestety nie byli skorzy do pomocy i nie odpowiedzieli Kingowi na jego pytanie co go zmartwiło, w końcu nie chciał mieć więcej z nich na karku.
Wtedy, kiedy już żołnierze wycofywali się czołgając się po piasku, (co przywołało wspomnienia pierwszego spotkania z żołnierzem) King usłyszał ze strony skał damski głos, najwyraźniej miał szczęście co do poznawania dziewczyn bo jeśli chodzi o mężczyzn to już nie było tak dobrze skoro dwóch z nich chciało go zabić.
Tajemnicza dziewczyna powiedziała kilka ciekawych rzeczy i w tym samym czasie rzuciła kamieniem, w stronę czołgających się porażek życiowych, z tak mocną siłą, że King był bardzo zaskoczony mimo tego iż sam był bardzo silny to widok dziewczyny o tak dużej sile chwytu i rzutu był dla niego przerażająco ciekawy.
Młody saiyanin czuł, że może się dużo dowiedzieć od tej dziewczyny na temat jemu podobnych i w końcu gdzie mógłby znaleźć Mistrza Roshiego, który przecież był jednym z celów jego wyprawy.
Dla Kinga był to bardzo szczęśliwy czas, dwie kobiety w jednym dniu to przecież sukces!
Po chwili namysłu King odpuścił sobie żołnierzy i zainteresował się blondynką, oczywiście, narazie, tylko i wyłącznie z powodu takiego, że była pierwszą kobietą, która nie chowała się za jego plecami i potrafiła zaatakować żołnierza,  postanowił podejść do dziewczyny i dowiedzieć się kim jest:
- Witaj! Całkiem silny rzut, nazywam się King, miło mi cię poznać! - Przedstawił się z uśmiechem na twarzy.
- Jeśli to nie byłby problem to powiedz mi jak wykonałaś tak silny rzut, pierwszy raz widzę coś takiego...
King miał przeczucie, że dziewczyna może być silniejsza od niego, siedziała sobie wpatrując się w morze jakby cała sytuacja nie miała miejsca, najwyraźniej nadludzka wytrzymałość i siła Kinga nie robiła na niej wrażenia, z tego powodu King ciągle zachowywał bezpieczny dystans między nim a kobietą, bo czuł, że może nieźle oberwać jeśli ją zdenerwuje.
King cierpliwie czekał na odpowiedź od znudzonej dziewczyny.

Tajemniczą kobietą okazała się być Leone, a przynajmniej tak się przedstawiła, King pierwszy raz słyszał takie imię ale wydało mu się całkiem przyjemne.
Szeroki uśmiech kobiety sprawił, że King przestał być tak bardzo ostrożnym i zmniejszył między nimi dystans.
Leo wytłumaczyła mu w jaki sposób rzuciła tym kamieniem tak mocno, na dodatek przy demonstracji zajęła się zostawionym przez Kinga żołnierzem, który uciekł już kawałek, trafiając go kamieniem. King chciał jak najszybciej spróbować rzucić ale nie chciał się ośmieszyć przed nowo poznaną osobą tak więc powstrzymał się od podnoszenia leżącego na ziemi małego kamyka.
Leone od początku wydawała mu się bardzo tajemnicza, nie powiedziała w jaki sposób tu się znalazła ani dlaczego mu pomogła, może należała do ruchu oporu? niestety mimo tego główkowania King nie potrafił rozgryźć kobiety, a trzeba powiedzieć, że przez całe życie kierował się intuicją, która teraz podpowiadała mu, że powinien być ostrożny, ale po prostu nie potrafił się oprzeć urokowi Leo.
Miał nadzieję, że uda mu się zaprzyjaźnić z Leone w końcu im więcej przyjaciół tym lepiej prawda?
W tej samej chwili kiedy King chciał cos powiedzieć ale z okolic jej zegarka wydobył się głośny dźwięk, który przerwał całą rozmowę.
Dla niej najwyraźniej ten dźwięk oznaczał powrót do obowiązków bo uznała, że już na nią pora, zapytała się czy King nie chce z nią iść na co on odpowiedział:
- Pewnie! I tak nie mam nic do roboty...- odpowiedział z uśmiechem na twarzy, zapominając całkowicie o tym, że miał pójść do CC.





OOC: Sory Guts

________
[z/t] -> >>tajemniczy pokoik~<< (tutaj odpisujesz)

Kenzuran odczuł, że wreszcie niebieski karzeł wybił się z ziemi tym wielkim statkiem i zaczęli podążać w danym kierunku. Złotowłosy ze skrzyżowanymi przedramionami patrzył z poważnym wzrokiem, aż wreszcie dziewczyna wypowiedziała się na temat. Wojownik tylko kiwnął głową na znak, że to prawda i w sumie nie miał zamiaru więcej nic dodawać. Wszyscy lecieli przez pewien czas i tym razem Pilaf zaczął mówić i określił mężczyzna z utraconym ogonem, że jest kosmitą. Ten tylko prychnął i odpowiedział mu:
-To działa w obydwie strony tak naprawdę, ponieważ jeślibyście wy przybyli na naszą planetę, także by was tam uważano za kosmitów... - rzekł szorstko, ponieważ nie lubił jak obraża się jego rasę. Przez dłuższą chwilę była bardzo mocna cisza, Niebieskooki tylko dostrzegł jeden fakt, że ten mały karypel coraz bardziej chyba się spina, przynajmniej jego ciało na to wskazywało. Syn Kellana wreszcie usłyszał monolog na temat tego co się stało między nimi, a właśnie Armią Czerwonej Wstęgi. Teraz wszystko rozumiał, czyli mieli wspólny cel, musieli za wszelką cenę zniszczyć Czerwonych oraz także ich maszyny, które mogą tak naprawdę wielkie zniszczenie na tej planecie. Tutaj była pauza i niziołek coś tam mruknął i zaczął dalej dopowiadać.

Brat Klen dokładnie wszystko wysłuchał, kiwnął głową i odpowiedział:
-Czyli tak jak miałem rację, musimy wyplenić robactwo, zanim jeszcze bardziej rozszerzy swoje horyzonty. Mam nadzieję, że ten wasz cały Piccolo nie zrobi tego samego mi i wam, jak ten cały Marszałek Czerwień... - powiedział i delikatnie ścisnął dłonie na swoich ramionach. Nie wiedząc czemu, Kenzuran zobaczył jak Pilaf odchodzi od steru i go nie trzyma, chciał wstać ale nie odczuwał żadnych dziwnych turbulencji, najwyraźniej ta planetę miała podobną technologię do nich, nawet może lepszą? Złotowłosy doskonale wiedział, że ich kapsuły w sumie latały w dokładnie wyznaczone koordynaty, więc może te maszyny tutaj miały coś podobnego. Niebieski karypel pokazał mu coś i powiedział żeby to założyć. Oczywiście wiedział, że lepiej zrobić to o czym mówi, nie chciał przecież się utopić, a pamiętał doskonale że jego rasa jest dość wytrzymała jeśli chodziło o wytrzymywaniem pod różnymi płynami. Nie miał zamiaru zakładać kombinezonu, ponieważ wiedział że dzięki swojej aurze szybko wysuszy swoje ciuchy. Przełożył butlę przez plecy, chwycił maskę i usłyszał słowa dziewczyny, która powiedziała że jak będą gotowi to niech skaczą. Niebieskooki tylko krzyknął następujące słowa:
-No to jazda, uratujmy tego waszego bożka! - po tych słowach wyskoczył, robiąc kilka piruetów, aż wreszcie utworzył bombę i stworzył niewielką falę tam gdzie trafiło jego ciało. Utrzymując się już pod wodą, nie zakładał jeszcze maski tylko wyczekiwał na moment kiedy tamci dwaj znajdą się także pod nią.

Kenzuran wyskoczył pierwszy, za nim skoczył Shu, a Pilaf i Mai zostali na pokładzie. Mieli nawigować ich z góry i ostrzegać o nadchodzących niebezpieczeństwach. Pilaf patrzył przez szybę, zamyślony. Mai obserwowała radar, który pokazywać miał jakąkolwiek obcą aktywność w pobliżu Shu.

Pies i Saiyanin zanurkowali, powoli przemierzając podwodny świat. Małe ryby pływały dookoła nich, a kiedy zbliżyli się bliżej, w popłochu uciekały we wszystkie strony.
Shu na ich widok uśmiechał się szeroko. Z pewnością chciały zatopić swoje ząbki w jednej z nich. 
Nagle odezwała się Mai, mówiąc przez komunikator wbudowany w maskach.
- Jakaś ogromna rzecz zbliża się w waszym kierunku! Jest za wami! -

Gdy Blade odwrócił głowę do tyłu, ujrzał ogromną granatową ośmiornicę, o wielkich, żółtych oczach. Wpatrywała się w nich tak, jakby ujrzała gotowy obiad na stole.
- Ohohoho... akurat zgłodniałam! - powiedziała głośno, ale dźwięk był stłumiony. W końcu znajdowali się pod wodą.

Spoiler:

Nagle zerwała się, a jej macka uderzyła Shu, który odleciał gdzieś głębiej, znikając po chwili w ciemnościach. Dwie kolejne macki ruszyły prosto na Kenzurana. Jedna chciała go uderzyć, a druga owinąć się wokół jego nogi.

Kenzuran zauważył, że ty w dół zeskoczył sam piesek. Zdziwił go fakt, że niebieski karzeł był taki napalony na znalezienie tego całego Daimao, ale jednak najwyraźniej nie lubił pływać albo był wielkim tchórzem. Złotowłosego to nie obchodziło i zaczął kierować się za przewodnikiem z którym płynęli gdzieś jeszcze głębiej ku dołowi tego wielkiego morza. Przez jakiś czas było spokojnie, widział tylko jak ten cały Shu rozglądał się i chyba uważał go za głodnego, bo patrzył praktycznie na każdą przepłynięte zwierzę jakie tu było. Niebieskookiego to nie obchodziło i chciał znaleźć tylko to po co tutaj przybyli, potem będą mogli sobie w sumie coś zjeść. Wreszcie dziewczyna przeraźliwym tonem wyraziła się jasno, że jakaś ogromna jednostka zbliża się w ich kierunku. Wojownik szybko się odwrócił wraz ze swoim towarzyszem i zobaczył jakieś ogromne monstrum z czymś w rodzaju macek. Nigdy czegoś takiego nie widział, nie wiedział jak to się w ogóle nazywa, ale wyglądało potężnie. Przez to, że znajdowali się pod wodą, walka z tym może być trudniejsza, ale najgorsze było to że za chwilę pies został odtrącony przez jedno wielkie odnóże gdzieś do tyłu. Syn Kellana nie miał zamiaru dać się tak łatwo załatwić, dlatego też wypchnął dłonie przed siebie i wystrzelił dwa pociski ki.

Jeśli te trafią w nadchodzące dwa odnóże potwora, ten postanowi zaszarżować pod niego i zadając kilka silnych ciosów, a potem oddalając się na chwilę, ma tylko jeden dobry plan. Młody Saiyanin cofnął się dość na sporą odległość i gdy jego ciosy solidne wylądowałyby na ciele potwora, ten z aktywowaną aurą zaszarżuje na niego i od spodu jego cielska postanowi go wyrzucić całkowicie z wody do góry, na wysokość statku unoszonego przez Pilafa. Gdyby Bratu Klen się to udało, to wiszącego jeszcze w powietrzu potwora ostrzela ki blastami i po prostu z robi z niego sushimi ośmiornicę, ale nie wiedział czy to na pewno wszystko się powiedzie.

Shu odpłynął gdzieś w morskie ciemności, znikając całkowicie z oczu Kenzurana. Nawet na radarze nie było go widać. Mai była zdenerwowana, a Pilaf wyklinał wielką ośmiornicę, krzycząc, że jej nogi z dupy powyrywa. Problem polegał tylko na tym, że nie miała ona nóg, więc ciężko byłoby wyrwać coś, co na dobrą sprawę nie istnieje.

- Shu? Shu! Słyszysz mnie? - Mai próbowała nawiązać kontakt, ale nadaremno.

Całe szczęście, że na miejscu był Kenzuran. Ośmiornica nie miała żadnych szans w starciu z Super Saiyaninem. Dwa pociski energii uporały się z nadchodzącymi mackami. Ośmiornica była skazana na porażkę, ale zdążyła pozostawić po sobie ślad. W chwili, gdy pięści Saiyanina dotknęły jej ciała, to zareagowała obronnie, wyrzucając z siebie czarną maź, która momentalnie pokryła złotowłosego wojownika.
Wyrzucona została nad powierzchnię wody, oberwała energią ki i padła martwa, opadając powoli w ciemne czeluści oceanu. Spadając coraz głębiej, zostawiała po sobie tylko niewielki bąbelki powietrza, którym towarzyszył czarny szlak jej atramentu.

- Szybko, płyń po Shu! Nie mamy z nim kontaktu! - krzyknęła Mai, komunikując się z Kenzuranem.
_____
Odejmij KI.