Go down
avatar
Admin Junior
Gość

Karmelowa pustynia Empty Karmelowa pustynia

Nie Sie 06, 2017 12:47 am
Karmelowa pustynia VwvE6kr
Karmelowa pustynia, nazwana tak przez utwardzony karmel przez słońce, na którego powierzchni można zauważyć wtopione części innych słodkości. Na całej pustyni można spotkać ogromne deserowe pyszności, babki czekoladowo-karmelowe, torty z truskawkami, lody i tym podobne.
avatar
Gość
Gość

Karmelowa pustynia Empty Re: Karmelowa pustynia

Wto Lip 10, 2018 12:57 pm
Przybył na karmelową pustynię, która była zwyczajnie pusta, oprócz różnych słodkości występujących przecież na całej planecie. To było dobre miejsce na naukę tak mocno destrukcyjnej techniki.
Na początku Laptor skorygował swój lot tak, aby wylądować na utwardzonym przez słońce karmelu. Musiał również uspokoić swoją energię i nieco zmniejszyć jej wielkość, tak aby przy rzuceniu kuli energii nie zniszczyć swojej planety. Swój poziom mocy postanowił zmniejszyć do pięciu tysięcy PL. Gdy to zrobił, zgiął lekko rękę w łokciu i wystawił dłoń w górę, zginając przy tym palce. Energię ze swojego ciała przekierował w rękę, a siłą woli postanowił ukształtować wydobywającą się energię w małą, niewielką kulę energii, nie większą niż piłeczka pingpongowa, którą znamy z realnego świata. Zadania okazało się niezwykle trudne, ponieważ energia, która poczęła wydobywać się z ciała Laptora zbyt szybko zbierała się w odpowiedni kształt, przez co dochodziło do powiększenia kuli. Przerwał próbę, aby spróbować za chwilę ponownie. Tym razem jednak postanowił, że pozwoli energii rosnąć, żeby zobaczyć na ile kula energii urośnie. Wtedy będzie wiedział, jak wiele musi zrobić, aby ją zmniejszyć. Jak postanowił, tak zrobił. Ponownie wystawił dłoń w górę, na zgiętym łokciu, tak, że końcówki palców u dłoni miał na poziomie początku jego szarej szyi. Kula energii rosła i rosła... W krótkim czasie osiągnęła taki rozmiar, że prawie dotknęła ciała Szarego, i musiał dłoń wyprostować, wyciągając ją wysoko ponad głowę. Kula energii urosła do niebotycznych rozmiarów... Rozmiarów tak wielkich, że sam Majin uchylił rąbka zdziwienia, co było można zaobserwować na jego twarzy, poprzez rozchylone usta i rozszerzona oczy. I chociaż znajdował się na ograniczonej formie, kula energii wydawała się niezwykle potężna. Tak jakby sama technika nie zwracała uwagi na to, że Laptor ograniczył swoją moc do prawie 1/4, tylko pochłaniała coraz to większe pokłady energii. Sam Majin nie poczuł jakieś ogromnej utraty energii związanej ze stworzeniem tejże techniki. Możliwe było więc, że groźny jej wygląd nie robił z niej groźnej broni. Jednakże nie byłby sobą, gdyby tego nie sprawdził. Uniósł się nad karmel, na wysokość około 100 metrów i rzucił kulę energii przed siebie. Sam od razu przeniósł się przed lecącą kulę energii, której kolor był karmazynowy. Wyciągnął swe ręce przed siebie i czekał na zderzenie. Kiedy to przyszło, ręce Laptora od razu "ugięły" się w łokciu pod ciężarek jego własnej energii. Kolejny raz mógł ktoś zobaczyć zdziwienie Laptora. Szybko zdał sobie jednak sprawę, że przecież znajduje się na ograniczeniu. Z mocą 5000 PL Laptor spychany był w kierunku ziemi, nie był w stanie pokonać siły techniki, dlatego też postanowił na chwilę zasięgnąć ze swoich rezerw, i posiadając moc 8000 PL odepchnął kulę energii w kosmos, by zaraz potem ponownie wrócić na pięć tysięcy. Był zadowolony z wyników, ale zdał sobie również sprawę, że nie będzie w stanie stworzyć techniki pod postacią niewielkiej kuli energii... Jego zaawansowanie w posługiwaniu się energią było duże, i wydawać się mogło, że tak doświadczony wojownik potrafi stworzyć każdą technikę, tak aby jego ki przybrała różną, wyimaginowaną postać, nawet jeśli miała to być niewielka kulka energii w której to miała być zawarta cała moc Szarego. Prawdopodobnie dzika energia Laptora nie nadawała się do każdej formy, ale nie rozmyślał nad tym długo. Postanowił, że duża kula energii bardziej pasuje do jego Ja. Oddaje jego potęgę, i trudniej przed nią uciec, a gdy posiada tak wielką siłę, na pewno wymaże istnienie każdej istoty, która spróbuje przeciwstawić się technice. Było to pewne, gdyż zasoby energetyczne szarego potwora były przeogromne, a on sam dzięki opanowaniu ki mógł sprawiać, że jego ataki stają się silniejsze, bądź słabsze.
Druga faza uczenia się techniki, którą Laptor postanowił nazwać "Destroy Everything", bo przecież miała służyć między innymi do niszczenia planet, ale również niszczenia... wszystkiego, i tych, którzy się sprzeciwiają Imperatorowi, polegała na tym, że Laptor nie miał zamiaru mieć żadnych wymagań co do techniki, jej wyglądu czy siły, a także nie miał zamiaru ograniczać jej nadając jej swój własny wygląd. Prawdopodobnie (do czego doszedł drogą dedukcji), wszystkie techniki, których się uczył nie były jego wyobrażenie, tylko jego podświadomości, która połączona jest z tysiącleciami istnienia rasy Majinów, i instynktownie uczył się technik, należących do jego rasy. To z kolei oznaczało, że nie musiał ograniczać ich w żaden sposób, tylko pozwolić energii "płynąć" dzięki czemu uzyska ciekawszy efekt o większej sile niż zakładał. Ponieważ przed chwilą się o tym przekonał.
Przeniósł się na wysokość 500 metrów. Wystawił wyprostowaną w palcach dłoń, tak, aby jej wewnętrzna strona skierowała była w kierunku nieba. Odblokował swą potęgę, nie zamierzał korzystać w tej chwili ze zmniejszania ki. Energię z ciała instynktownie przerzucił poza dłoń, szybko i sprawnie. Od razu pojawiła się kula energii 10 centymetrów nad dłonią, o średnicy 5 metrów. Rosła szybka i falami, w mgnieniu oka zwiększyła się do 8 metrów, potem do 12, 15... W ciągu trzech sekunda osiągnęła ona średnicę 40-50 metrów, a Majin Laptor wiedział, że technika była gotowa do użycia, a jej siła maksymalna. Gdyby tylko chciał, mógłby zwiększyć jej potęgę, wkładając w nią coraz to więcej swojej energii. Był bardzo ciekawy tym, jaki efekt mógł uzyskać i jaką moc osiągnęła by przy włożeniu całej, posiadanej energii... Jednak na ten moment to wystarczyło.
Aymi
Aymi
Liczba postów : 1103

Karmelowa pustynia Empty Re: Karmelowa pustynia

Wto Lip 17, 2018 11:03 am
Eien no MG Modo
~Gumiaste Zawiłości~

Candy Land, planeta wręcz ociekająca słodyczą, wszak ze słodkich przekąsek została zbudowana. W założeniu nowy dom dla rasy majinów, aktualnie zamieszkana przez trzech (i pół) przedstawicieli tej rasy, a także zwerbowanych przez Imperatora Laptora żołnierzy. To się miało jednak w najbliższym czasie zmienić...
Laptorowy klon (to pół majina wspomniane wyżej) wraz z dziesiątką wojowników został wysłany z misją - odwiedzić podległe planety i przekazać rozkazy władcy. No i oczywiście dopilnować ich wykonania. Sam Laptor zajął się własnym rozwojem, nie zamierzał wszak marnować czasu po próżnicy. Rozwój własnych umiejętności był bardzo ważnym elementem, w końcu majin miał zarządzać całą planetą i wszystkimi znajdującymi się na niej żołnierzami, naukowcami, jednym słowem - nad mieszkańcami. Dlatego też musiał reprezentować sobą pewien poziom, by cała ta chołota zwana jego armią odczuwała wobec niego adekwatny respekt. O wiele przyjemniej rządziło się w królestwie, w którym obywatele na samo brzmienie imienia władcy dostawali gęsiej skórki i zaniechali buntów i zamieszek, niż konieczność gaszenia takowych, prawda? I właśnie po to to wszystko.
Majin opanował kolejną, destrukcyjną technikę, zastanawiając się nad dalszymi planami, kiedy w zasięg jego wewnętrznego "czujnika ki" weszło kilkadziesiąt obiektów zbliżających się do orbity planety. Rozpoznał wśród nich energię klona, a także wysłanych z nim żołnierzy, pozostali więc musieli stanowić rekrutów z podbitych planet. Moc nowych podwładnych była zróżnicowana, ale oscylowała w granicach 1300 do 1800 jednostek, co mniej więcej odpowiadało wymogom Imperatora. Po chwili mógł on zauważyć statek klona wchodzący w atmosferę i kilka mniejszych podążających za nim - wszystkie kierowały się w stronę lądowiska przy zamku. Wychodziło na to, że misja mniejszego Szaraka dobiegła końca, należało więc sprawdzić jej wynik i wydać rozkazy nowym żołnierzom.
Statki zdążyły wylądować, a Laptor ruszyć się z miejsca, kiedy nagle poczuł coś jeszcze. Pojedyncza energia przekraczająca poziom Lairy i trzymająca się bardzo blisko mocy jego generała. Gdy spojrzał w górę, mógł zauważyć niewielki punkt zawieszony w przestrzeni, nad orbitą. Zdawać się mogło, że nawet się nie porusza, po prostu tkwi w jednym miejscu. Czym lub kim był ów obserwator? To Laptor mógł sprawdzić osobiście już teraz, bądź zaczekać i wpierw zająć się obowiązkami. On był tu władcą i to do niego należały wszelkie decyzje. Jaką podejmie?
________
Daj tu posta o decyzji i zaznacz, gdzie lecisz:
[z/t] -> Zamek lub Orbita
avatar
Gość
Gość

Karmelowa pustynia Empty Re: Karmelowa pustynia

Wto Lip 17, 2018 5:19 pm
Uśmiechnął się, zamknął na chwilę oczy, i jakby zaciągał się zapachem przybywających osób, w skład których wchodził jego klon i dziesięciu żołnierzy. A oprócz nich, po chwili dało się wyczuć jeszcze inne energie. To właśnie ucieszyło samego Laptora. Nowi żołnierze, niestety nadal bardzo słabi, jednak miał stworzyć armię. Zapewne biorąc żołnierzy, których poziom mocy był niższy niż 1000 jednostek, miałby już całą armię, jednak stawiał na jakość. Przynajmniej jako taką. Znał poziom bojowy żołnierzy Changelingów, którzy armie budowali na jakość. Pomału ładował energię, aby wyruszyć na tereny mieszkalne, obok których znajdowały się lądowiska (a nie w Zamku hihi). Jednakże, zaraz poczuł energię podobną do tej, którą dysponował Braco. Należało to sprawdzić w pierwszej kolejności, gdyż sam klon i Braco zajmą się wszystkim jak należy, a sam klon był doskonałą kopią Laptora, to co zrobiłby Laptor, zrobiłby i klon, więc idealnie nadawał się również na "władce". Jego myśli skierowały się jeszcze w stronę przybyłych, mniejszych statków. To również go ucieszyło, ponieważ Laptor zyskał statki, na pokładach których pewnie były technologie i materiały. Oby tak było. Inaczej mógłby popaść w złość. Ograniczony mocą już 8.000 jednostek, wyruszył na spotkanie nieznajomej istocie zawieszonej na niebie.

z/t - Orbita.
Raa Na
Raa Na
Liczba postów : 41

Karmelowa pustynia Empty Re: Karmelowa pustynia

Wto Sty 26, 2021 1:14 am
Jeszcze chwilę wcześniej była wgniatana w pokrytą trawą ziemię przez nieznaną sobie siłę, a teraz spadała z wysokości kilkunastu metrów, na coś, co zdecydowanie nie było ani ziemią, ani trawą. Lecz to nie zmiana terenu wokół niej był najgorszy. Był nim fakt nieuchronnego zbliżania się jednej z kolorowych formacji terenu.
Nie pozostawało jej przygotować się na nieuniknione i bolesne lądowanie, co też zrobiła, ledwie ułamek sekundy przed upadkiem. Jakie więc było zaskoczenie Raa Ny, gdy zamiast rozpłaszczyć się boleśnie na szczycie wzniesienia, z głośnym plaśnięciem wbiła się dziwną, lepką substancję o ciemnobrązowej barwie, którą było pokryte.
— Co to ma niby być — ni to spytała, ni stwierdziła, próbując wygrzebać się z lepkiej brei. Ta jednak nie dawała żadnego podarcie, wciąż ustępując pod naciskiem ciała majinki. Normalnie jak jakieś błoto, lecz to w czym utknęło z całą pewnością, błotem nie było. W końcu po kilku minutach zmagać z dziwną masą udało jej się stanąć na równe nogi, choć z początku nie było to łatwym zadaniem. Grunt w tym miejscu był strasznie gąbczasty i uginał się pod jej stopami. Złapawszy wreszcie równowagę, zaczęła walczyć z pokrywającą większość jej ciała i stroju breją. W końcu jeśli miała skutecznie polować, to nie mogła być oblepiona od stóp do głów jakimś nieznanym jej świństwem. To jednak nie ustępowało łatwo, strasznie się rozmazując przy wszelkich próbach starcia. Pozbywszy się ostatecznie większości brązowej masy, zrezygnowała z prób usunięcia plam z ubrań, gdyż te schodziły gorzej, niż zaschnięta krew z wypatroszonej ofiary.
— Gdzie też wysłał mnie mój niedoszły posiłek — spytała lekko słodkim głosem, lecz wyraźnie niezadowolonym głosem, rozglądając się po okolicy.
Niestety nie ważne, w którą stronę się obróciła, tak wciąż przed oczami widziała brązową równinę, pokrytą dziwnymi formacjami, które zapewne tak samo jak ta, na której właśnie stała, nie była zwykłą formacją skalną, jakie dane jej było widzieć, gdy żerowała w okolicach pustyni.
W ogóle cały rozciągający się przed nią widok zdawał się być jakimś wynaturzeniem, lub płodem chorego umysłu. Miała jednak coś ważniejszego do załatwienia. W końcu dalej się nie pożywiła, bo jej ofiara wraz ze swym towarzyszem wysłała ją w to pastelowe miejsce.
Zeskoczywszy po kolejnych kolisty warstwach różowo-brązowej formacji, ruszyła przed siebie, zaczynając od początku cały mozolny proces poszukiwania jakiegoś siedliska ludzi, na których mogłaby się pożywić.
@Vados
@Vados
No.1 Vados' Fangirl
Liczba postów : 216

Karmelowa pustynia Empty Re: Karmelowa pustynia

Sob Sty 30, 2021 12:14 am
Eien no MG Modo
~Cukrowy Kącik wita~

Jakie to uczucie, gdy nagle grunt znika ci sprzed nosa, a ty zaczynasz spadać? Cóż, lecisz w dół, póki nie rąbniesz z hukiem w inny fragment gruntu, prawda? Tak by zapewne się stało, gdyby Raa Na wciąż była na Ziemi, a nie... w miejscu, do którego trafiła. Lepkie maziowate coś było jednak chyba lepszą opcją, niż rozpaćkanie w kontakcie z twardą ziemią, nieprawdaż?
Gdzie wywiało naszą lubującą się w cierpieniu innych piękność? Sama jeszcze nie zdawała sobie z tego sprawy, ale był to raj. Raj dla takich jak ona, majinów. Fakt, że nie miała nigdy kontaktu z własną rasą, ani też nie wiedziała właściwie nic o własnym pochodzeniu (poza tym wiecznie kołaczącym z tyłu głowy odczuciem pustki absolutnej), nie grał tu właściwie żadnej roli. Była aktualnie w majinowym raju, który nosił piękną nazwę Candy Land. Chociaż w tym jednym miała rację - planetę można określić mianem "płodu chorego umysłu". Kto by chciał tworzyć glob przesiąknięty cukrem? Odpowiedź była jedna - Laptor. Kim był? Do tego dojdziemy niebawem~~

Ruszyła zatem nasza Raa Na przed siebie, szukając czegoś lub kogoś. Była głodna, bardzo głodna. Mimo wszystko nigdzie w okolicy zdawało się nie być nawet żywego ducha. Do czasu...
- Proszę, proszę, co nam się tu znienacka pojawiło - usłyszała nagle głos, kobiecy, z pewną nutą rozbawienia. Ale na nic zdałoby się obracanie dookoła, źródło głosu znajdowało się nad majinką, jakieś dziesięć metrów wyżej. Gdyby Raa Na przyjrzała się bliżej, dostrzegłaby różową skórę i ciało z wyraźnym zarysem mięśni. Tak oto po raz pierwszy w swym życiu spotkała drugiego przedstawiciela własnego gatunku~~
- Zgubiłaś się, koleżanko? To raczej nieuprzejme tak pojawiać się znikąd na czyimś terenie, wiesz? - zagadnęła nieznajoma, uśmiechając się pod nosem. Ramiona miała skrzyżowane pod biustem i przyglądała się naszej piękności z uwagą. Nawet obniżyła nieco lot, wciąż jednak widziała w powietrzu te pięć metrów wyżej...
Raa Na
Raa Na
Liczba postów : 41

Karmelowa pustynia Empty Re: Karmelowa pustynia

Pon Lut 01, 2021 3:49 pm
Zaskoczona wypowiedzianymi znienacka słowami, Raa Na zaczęła rozglądać się na wszystkie strony, starając się, by jej ruchy wyglądały na nerwowo. Była bowiem pewna, że nigdzie w pobliżu nie było żywego ducha, a tu nie dość, że ktoś jednak był, to jeszcze zdał sobie sprawę z jej obecności, a nie ona z niego, a raczej jej wnioskując po głosie. Szybko przyjęła również lekko przerażony wyraz twarzy, dalej próbując zlokalizować tajemniczą rozmówczynię. W końcu nawet jeśli została nakryta, to nie przekreśliło to jej szans na udane łowy.
Dopiero po dobrych kilku sekundach udało jej się dostrzec nieznajomą, lecz to, co widziała było niemal tak samo surrealistyczne jak otaczający ją krajobraz. Bowiem oto kilka metrów nad jej głową wisiała jakaś postać, która w dodatku wyglądała, jakby miała taki sam odcień skóry jak ona. Otworzyła nawet nieznacznie usta, poprawiając efekt zaskoczenia, choć w tym przypadku nie odbiegał on od jej faktycznego stanu. Widziała bowiem już wiele barw u swych upolowanych jak i potencjalnych ofiar. Beżowy, brązowy, rdzawy, czy choćby żółty. Chyba nawet raz zaobserwowała kogoś w kolorze zielonym, ale to był pierwszy raz, jak widziała kogoś o różowej skórze.
Tylko że jeśli obie miały ten sam kolor, to czy, obie miały takie samo pochodzenie? Jeśli tak było, to dla Raa Ny było oczywiste, że unosząca się nad nią postać, również musiała posilać się cierpieniem innych. Potwierdzała to nawet, stwierdzając, że te tereny należą do niej. A skoro polowała na tych terenach, to musiało to znaczyć, że są tu jednak jacyś ludzie. Nie wybrałaby przecież niezamieszkałego terenu.
Oznaczało to też, że jeśli przejmie to miejsce dla siebie, to w najbliższym czasie nie będzie jej groził głód. Tyle tylko, że postawa nieznajomej wskazywała na pewność siebie. Grała, czy faktycznie była pewna swoich umiejętności? Raa Na była pewna swoich, lecz nie uchronił jej one przed wylądowaniem w tym miejscu.
"Jest tylko jeden sposób, by się przekonać..."
— Ja... n... nie wiedziałam, że to… czyjś teren… Nie znalazłam się tu... z własnej woli... — powiedziała do nieznajomej, nadając swoim słowom niepewności, jednocześnie odwracając od niej głowę. Cofnęła się nawet, wykonując kilka "niepewnych" kroków, pilnując jednak, by cały czas mieć drugą różowoskórą w polu widzenia. Jeśli miała bowiem się posilić, nie mogła zepsuć tych łowów.
— Po… Pomożesz mi…? — dodała po chwili, znów unosząc wzrok ku rozmówczyni.
@Vados
@Vados
No.1 Vados' Fangirl
Liczba postów : 216

Karmelowa pustynia Empty Re: Karmelowa pustynia

Pią Lut 05, 2021 12:27 am
Eien no MG Modo
~Cukrowy Kącik wita~

Majinka w górze przyglądała się z lekkim uśmieszkiem na ustach rozglądającej się dookoła nieznajomej. Ewidentnie rozbawiła ją jej reakcja, zwłaszcza to rozdziawienie buźki. Czy to zdziwienie było spowodowane faktem, iż wojowniczka unosi się w powietrzu (w końcu Raa Na szukała jej wpierw na ziemi), czy może spotkaniem "krewniaczki" - nie miało tu znaczenia. Raa Na miała swoje przemyślenia i swój mały plan, wystarczyło odpowiednio przygotować grunt pod jego realizację. Prawda?
Dialog - czy był tylko przykrywką, czy nie, słowa Raa Ny zwróciły uwagę obcej majinki. Zwłaszcza wzmianka o tym, że nie trafiła w to miejsce z własnej woli.
- No nie, nadal to robią? - mruknęła, krzywiąc się wyraźnie. - Rozumiem machlojki z czasem i przestrzenią, ale żeby randomowego majina teleportować akurat tu, to już trochę przesada...
Nieznajoma już się nie uśmiechała, a na jej twarzy było widać coś na kształt zniesmaczenia. O kim lub o czym mówiła? Tego Raa Na wiedzieć nie mogła. Kobieta wylądowała gładko na ziemi w odległości pięciu metrów od naszej głodnej panny. Teraz nasza bohaterka mogła jej się bliżej przyjrzeć. Nie tylko skórę miała różową, ale też to, co przypominało włosy. Ciało z pewnością miała wysportowane, strój w postaci luźnych spodni i obcisłego topu też wskazywał na częstotliwość ćwiczeń. Zastanawiać mogło to dziwne szkiełko, które miała przyczepione przy jednym z tych ciemnych ocząt. W tej właśnie chwili jedna z dłoni powędrowała na urządzonko, wciskając na nim jakiś guzik.
- Laira, słonko, weź no poinformuj naszego gospodarza, że mamy gościa - rzuciła w stronę niewidocznego rozmówcy. Czyżby nie była tu sama? - Nie ma się czym martwić, to jedna z naszych. Zajmę się tu wszystkim, ale Laptor powinien wiedzieć. To tyle.
I zdjęła dłoń z komunikatora, wzrok skupiając już tylko i wyłącznie na tobie. Westchnęła.
- Rozumiem, że możesz być nieco oszołomiona, ale nie martw się, tu jesteśmy jedną, wielką, zwariowaną rodzinką - rzuciła z lekkim półuśmiechem. Widać bycie częścią tej zgrai było na swój sposób zabawne. - Jestem Ilya. Mogę ci pomóc, jeśli będziesz współpracować i nie narobisz kłopotów. Laptor nie lubi intruzów, ale robi wyjątek dla takich jak my, majinów. Skąd ty właściwie jesteś?
Przekrzywiła lekko głowę w oczekiwaniu na odpowiedź. Czy Raa Na zgodzi się na ten układ i będzie współpracować? A może jednak wcieli swój mały plan w życie? Albo raczej... spróbuje szczęścia. Wszystko zależy od niej~~
majinka:
Raa Na
Raa Na
Liczba postów : 41

Karmelowa pustynia Empty Re: Karmelowa pustynia

Pią Lut 05, 2021 11:44 pm
Wysłuchując kolejnych słów drugiej różowoskórej, Raa Na zaczęła zdawać sobie sprawę, że sytuacja była znacznie bardziej skomplikowana, niż zakładała jeszcze przed chwilą. Lecz nawet mimo to cały czas trzymała się swojej roli, choć zapowiadało się na to, że jednak  będzie musiała zrezygnować z posiłku, co zdecydowanie jej nie pasowało.
Sfrustrowana pochyliła głowę, cofając się o pół kroku, by ukryć przed rozmówczynią, jak mimo starań zaciska zęby z frustracji. Na szczęście dla niej zbiegło się to z momentem wylądowania unoszącej się dotąd nieznajomej. Nie zmieniła jednak pozycji, nawet gdy tamta znów przemówiła. Jedynie nieznacznie zerknęła w tamtą stronę i trwała tak, do momentu, w którym nie została zapytana o pochodzenie, a nawet wtedy nie wyprostowała się od razu.
— Z.. Ziemi... A to... chyba nie jest Ziemia... — zaczęła, podnosząc wzrok jeszcze bardziej i wciąż utrzymując niepewność w głosie. I właściwie nie czekając na odpowiedź, pozwoliła, by z jej ust zaczął wylewać się prawdziwy potok kolejnych pytań. — I jak to nadal to robią? Ty też tak tu wylądowałaś? Od dawna tu jesteś? I o jakiej znowu rodzinie mówisz?
Jednocześnie zaczęła podchodzić do rozmówczyni, pilnując, by jej ruchy wyglądały na niepewne, wodząc wzrokiem między tajemniczym szkiełkiem, a jego posiadaczką. Będąc już na wyciągnięcie ręki od Ilyi podeszła do jej boku, próbując dostrzec resztę obcego jej sprzętu. Lepiej było poznać wszystkie szczegóły, które jakby specjalnie robiąc Raa Nie na złość wyskakiwały jeden za drugim. 
— I o kim ty mówisz? Jaki La...tor? —  dodała jeszcze na koniec, specjalnie nie wypowiadając do końca poprawnie jedno z imion. W końcu ten cały Laptor musiał być tu najważniejszy, lecz wolała mieć pewność i jak największą wiedzę, odnośnie niego.
W ogóle musiała dowiedzieć się jak najwięcej, bo to, co na ten moment usłyszała, nie pasowało jej w ogóle, do jej dotychczasowej wiedzy. Gdyby tylko myślenie nie zaczynało jej sprawiać lekkich trudności, przez dający się coraz bardziej we znaki głód.
@Vados
@Vados
No.1 Vados' Fangirl
Liczba postów : 216

Karmelowa pustynia Empty Re: Karmelowa pustynia

Sro Lut 10, 2021 11:42 pm
Eien no MG Modo
~Cukrowy Kącik wita~

Raa Na wciąż grała swoją rolę zagubionej i zdezorientowanej istotki. Zrozumienie sytuacji w prawdzie przekreślało posiłek (a może nie?), musiała się jednak dostosować. Od tego wszak zależało jej przetrwanie. prawda? Słuchała. Dała rozmówczyni skończyć każdą, nawet najdrobniejszą kwestię, samej skupiając uwagę na tym dziwnym urządzonku przy jej oku. Czym było i do czego służyło? Zapewne niedługo się dowie~~
- Z Ziemi... - powtórzyła cicho Ilya, lecz zaraz została zalana falą pytań. - Hola, zwolnij z tymi pytaniami. I też wypadałoby się przedstawić, wiesz? Ehh...
Majinka westchnęła ciężko, rozmasowując kark. Naprawdę nie lubiła takich sytuacji, ale już się nie wykręci, skoro dała znać Lairze, że załatwi tu wszystko. Może trzeba było poczekać z tym durnym raportem? Cóż, teraz to już po ptakach...
- Słuchaj, nie wiem kto i w jakim celu cię tu sprowadził, ale wygląda na to, że się po prostu ciebie pozbyli. Ja jestem tu od... od jakiegoś czasu i przyleciałam sama, nie przez portal - mruknęła, nieco wykręcając się od odpowiedzi. Czy jednak w ostatecznym rozrachunku ważne było, jak długo? Nie bardzo. - A co do rodziny... Cóż, Laptor, właściciel i twórca tej planety, Candy Land, traktuje naszą rasę właśnie jak rodzinę. No wiesz, kogoś bliskiego.
Chciała jeszcze coś powiedzieć, przerwał jej jednak dość nietypowy dźwięk - burczenie. Nasza Raa Na nie jadła nic przecież od bardzo dawna, a ostatni prawie-posiłek wyrolował ją i wysłał tu. Czy więc można się dziwić, że brzuszek upomina się o swoje? Ilya tylko zaśmiała się cicho pod nosem.
- Widzę, że jesteś głodna, więc może nie marnujmy więcej czasu i ruszajmy, co? - rzuciła nieco rozbawiona, ale czekała na decyzję swojej nowej znajomej. W końcu zawsze mogła odmówić, prawda?
Raa Na
Raa Na
Liczba postów : 41

Karmelowa pustynia Empty Re: Karmelowa pustynia

Pon Lut 15, 2021 3:24 pm
— A... Przepraszam...!  — rzuciła pośpiesznie Raa Na, odskakując jak poparzona od rozmówczyni, po jej uwadze na temat grzeczności. — Jestem Raa... — dodała jeszcze, kłaniając się przepraszająco. Do czego musiała się posuwać w obecnej sytuacji, biło na głowę jej dotychczasowe występy.
Następnie wyprostowała się i zaczęła słuchać tego co Ilya miała do powiedzenia. Fragment o twórcy tego abstrakcyjnego miejsca, w którym właśnie wylądowała, uświadomił ją, że znalazła się jeszcze większych tarapatach, niż przypuszczała jeszcze kilka minut temu. Wychodziło bowiem na to, że nie ten cały Laptor nie dość, że dysponował wielką mocą, pozwalającą mu tworzyć całe planety, to jeszcze miał chyba coś nie tak z głową, skoro okolica wyglądała, tak jak wyglądała. Utwierdzało ją to tylko w przekonaniu, że dobrze zrobiła, nie ujawniła jego podwładnej swojego pełnego imienia. Jakby w ogóle miała zamiar to robić. Nawet jeśli ponoć traktuje takich jak ona jako tę całą rodzinę.
Choć fakt, że jest więcej takich jak ona wciąż był dla niej nie do pojęcia. Przez lata myślała, że jest jedyna w swoim rodzaju, a tu nagle okazywało się, że jest ich cała masa i to w dodatku takich o tak ogromnej mocy.
Dalsze jej rozważania jak i chyba chęć do dalszej rozmowy różowoskórej dźwięk, który wcześniej lub później musiał się pojawić. Burczenie, przez które Raa Na zrobiła zmieszaną minę, odpowiadającą zarówno odgrywanej przez nią roli, jak i faktycznemu stanowi. Nie przypuszczała bowiem, że minęło już tyle czasu, że jej własne ciało zacznie się buntować w tak wyraźny sposób.
— D...Dobrze... — zgodziła się na propozycję Ilyi, wstając i odwracając głowę, wciąż udając zmieszanie po wcześniejszym upomnieniu.
Pozostawał tylko problem, jak ma się dobrze pożywić, nie wychodząc jednocześnie z aktualnie odgrywanej roli. Wtem jednak naszło ją rozwiązanie. Złapawszy się za ogon lewą ręką, uniosła go na wysokość piersi i zaczęła go gładzić drugą dłonią jak jakiegoś zwierzaka.
— Tylko... Jest coś, o czym... wolałabym nie mówić, ale chyba powinnaś wiedzieć... — przerwała na chwilę, by nadać wiarygodności swojej wypowiedzi, po czym kontynuowała. — Jak zaczynam jeść, to... nie jestem sobą...

[Start Treningu]
@Vados
@Vados
No.1 Vados' Fangirl
Liczba postów : 216

Karmelowa pustynia Empty Re: Karmelowa pustynia

Pią Lut 19, 2021 11:30 pm
Eien no MG Modo
~Cukrowy Kącik wita~

Ilya uniosła lekko brew ku górze, obserwując zachowanie nowej znajomej. Te lękliwe odskoki i uległa postawa... Zupełnie jakby Raa Na całą sobą chciała powiedzieć "jestem niegroźna, nie musisz zwracać na mnie uwagi, przecież nie wykorzystam nadarzającej się okazji, by wbić ci nóż w plecy", w dodatku z takim niewinnym uśmieszkiem. A może po prostu Raa taka już była? Spłoszona, niepewna, bo i w obcym miejscu, spotykając drugiego majina pierwszy raz w życiu. Tego Ilya póki co nie mogła rozszyfrować.
- Raa... Był gdzieś chyba jakiś Ra bóg słońca, ale to chyba nie stąd wzięło się twoje imię... - majinka zastanowiła się przez chwilę, potem zaś zrobiła kilka kroków w stronę naszej różowej aktoreczki, wyciągając w jej stronę rękę i... położyła jej dłoń na głowie. W sumie wychodziło na to, że Ilya jest od niej ciut wyższa. Jak starsza siostra~~ - No już, rozluźnij się trochę. Przecież nikt cię tu nie zje. Wbrew pozorom nasz gatunek to nie bezmózgie bestie.
Donośne burczenie przerwało tę gęstą atmosferę, wprowadzając nieco rozbawienia. Przynajmniej u Ilyi. Raa Na zgodziła się pójść ze swoją nową znajomą coś zjeść, więc obie ruszyły w z pozoru losowym kierunku, mijając po drodze różnego rodzaju ociekające cukrem twory. Ilya zgarnęła w marszu coś na kształt wafelka, a kilka kroków dalej nałożyła z pobliskiej kupki trochę lodów. Informacja od Raa chyba nie wywarła na niej większego wrażenia.
- Wierz lub nie, ale żarłoków mamy tu dostatek, choć każdy ma inne gusta smakowe. Chcesz? - stwierdziła, kończąc pytaniem, przy którym podała Raa Nie wafla z lodami waniliowymi. - Osobiście wolę coś ostrzejszego, ale z dwojga złego lepsze to niż nic.
Uśmiechnęła się pod nosem, a potem wgryzła w swoją porcję. Zadziwiające, że w tym słońcu lody się nie topiły...
Raa Na
Raa Na
Liczba postów : 41

Karmelowa pustynia Empty Re: Karmelowa pustynia

Nie Lut 21, 2021 2:46 pm
— Nawet tak nie pomyślałam... — oznajmiła pospiesznie, zmieszanym głosem, gdy rozmówczyni Raa Ny położyła dłoń na jej głowie.
"Bezmózgimi raczej nie, ale tacy co mają nie po kolei w głowie, to raczej się zdarzają..." dodała w myślach, powstrzymując się od strącenia jej ręki z siebie, lub choćby odgryzienia z dwóch, czy trzech palców.
Następnie ruszyła za drugą majinką, przyglądała się jej poczynaniom, jednocześnie nieznacznie zaciskając zęby z powodu zaistniałej sytuacji. Może i wyglądało na to, że jednak się posili, to wciąż wyglądało na to, że na ten moment zajmuje raczej niekorzystną pozycję łowiecką. Zupełnie obcy teren należący do osobników znacznie potężniejszych od niej... Gdyby przytrafiłoby się jej to w normalnych warunkach, od razu zaczęłaby poszukiwać innego miejsca. Tyle tylko, że po pierwsze nigdy nie trafiła na taki przypadek, a po drugie, nie było innego miejsca, którego mogłaby poszukać, skoro cała planeta należała do tego całego Laptora.
 Wtem Ilya odwróciła się w stronę Raa Ny, wyrywając ją rozmyślań, podając jej coś, co zebrała po drodze. Zaskoczona puściła wciąż trzymany ogon i wziąwszy w obie dłonie ów twór. 
— C...Co to — spytała, przyglądając się  to swojej porcji... czegoś, a swojej rozmówczyni. Z całą pewnością nie był to żywy, świadomy człowiek, ani nawet coś, co mogłaby obdzierać kawałek po kawałku ze skóry, posilając się jego bólem. Ile by w tym momencie dała za choćby minutę tej przyjemności. A tymczasem dostała coś zgarniętego po drodze z okolicy. Czy to nie było tak, jakby próbowała zjeść kamień lub patyki? W końcu przecież wszystko jak okiem sięgnąć wyglądało w podobny sposób jak to, co właśnie trzymała, a czym zajadała się Ilya. Czy ona próbowała zrobić Raa Nie na złość, czy też próbowała sprowokować ją do ataku z głodu? Jeśli tak, to nie da się. Na ten moment zbyt wiele rzeczy wskazywało na to, że wpakowałoby ją w nie lada kłopoty. Zdecydowanie niewarte niezbyt pewnego posiłku. No, chyba że już naprawdę nie będzie zdolna się dłużej powstrzymać, a coś czuła, że niewiele jej do tego brakuje.

[Koniec Treningu]
@Vados
@Vados
No.1 Vados' Fangirl
Liczba postów : 216

Karmelowa pustynia Empty Re: Karmelowa pustynia

Czw Lut 25, 2021 11:38 pm
Eien no MG Modo
~Cukrowy Kącik wita~

Jak daleko od bezmózgiej bestii stoi "nie po kolei w głowie"? Czy istnieje na świecie majin tak pokręcony, że niemal bezmózgi? Czy starcie z nim nie byłoby samobójstwem? Cóż, rozważać na ten temat można było do woli, Raa Na jednak miała co innego na głowie. Poza ręką Ilyi oczywiście. Głód był problemem, sposób posilania się naszej różowej panny również mógł nim być. Była w obcym miejscu, wśród równie obcych, a przede wszystkim - silniejszych przedstawicieli swojego gatunku. Dotąd była unikatowa, teraz już nie. Normalnie zmieniłaby lokację, spróbowała gdzie indziej, teraz jednak nie miała tego luksusu wyboru. Znalazła się tu nie z własnej inicjatywy, nie miała zatem innego wyjścia, jak schować dumę w buty i się dostosować. A to chyba miała opanowane, prawda?
Porcja lodów na waflu wylądowała przed nosem Raa Ny. Kobieta niepewnie ujęła w dłonie podarunek, nie wiedząc właściwie, co z nim począć. Bo co to właściwie było? Nigdy nie miała z czymś takim styczności?
- Och, biedulko, nie wiesz nawet, czym są lody? - rzuciła Ilya z nutą współczucia w głosie. A może to nie było to? Ciężko stwierdzić. - To taka zmrożona breja. Wkładasz do ust i czekasz, aż się rozpuści, resztę gryziesz, a potem połykasz. Spróbuj.
Majinka wsunęła do ust trochę tej brei z własnej porcji i czekała na reakcję Raa. W oczach tańczyły jej delikatne iskierki rozbawienia, choć kamienna twarz zdawała się nie okazywać ani grama jakiejkolwiek emocji. Mimo wszystko całkiem podobała jej się ta sytuacja. Reszta towarzystwa jakoś nie dostarczała jej zbyt dużo rozrywki, a tu proszę. Miała nieobeznaną w świecie majinkę pod ręką. Zaiste będzie to ciekawe doświadczenie. Z pewnością nie będzie nudno~~
- Chyba że chcesz spróbować czegoś innego - rzuciła jeszcze dość luźnym tonem i zatoczyła dłonią krąg. - Właściwie wszystko tutaj można przełknąć. Wystarczy tylko sięgnąć. Normalnie szwedzki stół~~
Wyszczerzyła się przy ostatniej frazie i zaraz wsunęła kolejną porcję lodów, przegryzając je waflem. Obie mogły tak iść i pałaszować w drodze wszystko, cokolwiek stanie przed nimi. Cudnie, prawda?
Raa Na
Raa Na
Liczba postów : 41

Karmelowa pustynia Empty Re: Karmelowa pustynia

Pon Mar 01, 2021 4:22 pm
— Lody mówisz... — nie to stwierdziła, ni spytała, przyglądając się temu co dała jej Ilya. Dalej nie była przekonana co do zjadliwości tych całych "lodów", lecz zachowanie drugiej majinki wskazywało, że są jednak zdatne do posilenia się.
Powoli przysunęła swoją porcję do ust i przez krótką chwilę ukazując komplecik kłów, wgryzła się w "zmrożoną breję". Na efekty nie trzeba było długo czekać. Ledwie bowiem zaczęły się roztapiać w jej ustach, a kubki smakowe doznały szoku. Podobnie zresztą jak gardło i brzuch, które zacisnęły się gwałtownie w proteście. Chwilę później zgięła się w pół, a nogi nieomal odmówiły jej posłuszeństwa, przez co skończyła w kuckach, prawie upuszczając "swoje" lody.
"Jak niby ona może to jeść...? Jak ktokolwiek miałby chcieć to jeść...!?" obijało jej się, bo głowie, walcząc z własnym ciałem, które usilnie próbowało się pozbyć niepożądanej substancji z ust. Ostatecznie to jej jestestwo, a nie organizm wygrało to nierówne starcie i przełknęła, choć z niemałym trudem powstały na języku płynny twór. Wtedy też usłyszała propozycję Ilyi.
— Nie... trzeba... — oznajmiła słabo, podnosząc się i wracając do konsumpcji lodów. I choć wątpiła, by kiedykolwiek dała radę polubić smak... tego czegoś, to w tym momencie wolała nie ryzykować kosztowania kolejnych jadalnych specjałów tego miejsca.
Kęs po kęsie lody znikały, a ciało Raa Ny buntowało się przy każdej kolejnej konieczności przełknięcia, podczas gdy w głowie łączyły się fakty, że znalazła się na świecie w całości stworzonym z niejadalnego "jedzenia", a szwedzki stół, jak nazwała to jej rozmówczyni, był dla niej jedynie zbiorem potencjalnie wykręcających okropności.
"Gorzej już chyba być nie może."
— Możemy stąd iść... — spytała, gdy w końcu pozbyła się porcji katuszy, którymi została poczęstowana. — Chyba... nie czuję się najlepiej.
@Vados
@Vados
No.1 Vados' Fangirl
Liczba postów : 216

Karmelowa pustynia Empty Re: Karmelowa pustynia

Czw Mar 04, 2021 2:28 am
Eien no MG Modo
~Cukrowy Kącik wita~

Głód Raa Ny dawał się we znaki, a pod nos podsuwano jej coś, co w jej mniemaniu nie wyglądało na zjadliwe. Jakie jednak było naprawdę? Czy "zmrożona breja" nadawała się do jedzenia lub - co ważniejsze - czy zaspokoi głód naszej różowej panny? Cóż, tego jeszcze nie wiedziała. Jeszcze. A jak inaczej się dowiedzieć, jak nie metodą organoleptyczną? Czytaj: zjedz, może ci zasmakuje. A jak nie? Cóż, czy Raa zwróci ewentualny trefny posiłek czy nie, zależało od niej. Ale po kolei...
Lody swoim wyglądem odpychały, ale Raa nie miała w tej chwili większych alternatyw. Albo one, albo jakieś inne coś, co akurat wpadnie pod nogi - dosłownie. Zdecydowała się zatem spróbować. Chaps! I porcja lodów znalazła się w jej ustach. Ilya na moment przystanęła i obserwowała reakcję nowej majinki z uwagą. A na reakcję nie trzeba było długo czekać. Twarz Raa wykrzywiła się, a zaraz potem ona sama zgięła się wpół, niemal upadając, ostatecznie skończyła jednak w przykucu. Kącik warg Ilyi drgnął lekko, niemal niezauważalnie, nie reagowała jednak. Wciąż czekała. Na co? Cóż, to wie chyba tylko ona.
Nasza majinka wbrew wszelkiej logice zamiast pozbyć się z ust tego, czego przyjęcia odmawiał jej organizm, zrobiła rzecz odwrotną. Uparcie wpakowywała sobie kolejne porcje lodów do buźki, uznając, że zaspokojenie głodu, nawet czymś tak ohydnym w jej mniemaniu, jest lepsze, niż śmierć głodowa. Z jednej strony dobrze, z drugiej jednak... W końcu jednak zarówno lodowa breja, jak i wafelek, na której się znajdowała, zostały pochłonięte, choć z oporem godnym kota zmuszanego do kąpieli. A gdy tylko Raa przełknęła ostatni kęs, do jej uszu dotarło zduszone parsknięcie, które w krótkim czasie ewoluowało do wybuchu.
- Buahahahahah! Nie wierzę! Zeżarłaś wszystko! - śmiała się Ilya, trzymając za brzuch, który nie mógł znieść takiej dawki rozbawienia. - Na wszystkie słodycze tej przeklętej planety! Jesteś albo tak głodna i zdesperowana, albo tak bardzo się mnie boisz. Zastanawiam się, która opcja lepsza.
Majinka otarła łzę rozbawienia spod oka, zaraz biorąc głębszy oddech, i wyprostowała się, uspokajając. Mimo wszystko nadal wyglądała na rozweseloną, o czym świadczyć mógł ten zawadiacki uśmiech okraszony bielą ząbków. Podeszła do Raa, stając tuż obok, a potem objęła ją ramieniem i przyciągnęła bliżej siebie tak, że nasza różowa panna niemal wylądowała jej z głową na biuście. Był to ruch pewny i silny, a mimo że stanowczy - pozostawiał możliwość oswobodzenia się.
- Musisz mi wybaczyć, wśród tej bandy nudziarzy nie mam wiele rozrywki, a tu nagle zjawiasz się ty - aż żal było się nie zabawić - rzuciła wesoło, poklepując Raa po drugim ramieniu. Ale zaraz... gdzie się podziała porcja lodów, które jadła Ilya? Cóż, wystarczyło zerknąć nieco w bok, na miejsce, w którym jeszcze chwilę temu stała, by zauważyć wręcz wbitą w słodką ziemię rozciapcianą breję z przydeptanym waflem. W przeciwieństwie do naszej majinki ta tutejsza nawet nie zjadła do końca, tylko te dwa-trzy chapsy z początku, a resztę po prostu rozdeptała.
- Mnie też skręca od tej słodyczy, ale co poradzić, taki urok Cukrowego Zakątka Laptora~~
Ostatnią frazę wypowiedziała melodyjnym głosem, zataczając teatralnie dłonią, jakby prezentowała ów Zakątek naszej pannie. Ta sama ręka wylądowała chwilę później na urządzeniu przy oku. Coś kliknęło, sekundę później zaś odezwała się Ilya: - Portal do siedziby poproszę~~
Co miały oznaczać te słowa? Raa nie wiedziała, ale na efekt nie musiała czekać długo. Niedaleko nich z przodu pojawił się ciemny, opalizujący owal zawieszony w powietrzu. Czy to coś nie wydaje się jakby... znajome?
- No dobra, nie marnujmy więcej czasu i hop!
Ilya wzmocniła nieco uścisk na ramieniu naszej piękności, w momencie wybijając się z miejsca prosto w stronę owalu i... po prostu do niego wskoczyła! A Raa Na razem z nią~~
________
[z/t] -> siedziba Majina
Sponsored content

Karmelowa pustynia Empty Re: Karmelowa pustynia

Powrót do góry
Permissions in this forum:
Nie możesz odpowiadać w tematach