Go down
@Whis
@Whis
No.1 Whis' Fanboy
Liczba postów : 976

Polana     Empty Polana

Wto Gru 08, 2015 11:50 am
Polana na skraju lasu. W jej obrębie znajduje się tylko jedno drzewo, które stoi na samym środku. Gdzieniegdzie porozrzucane są stare i pousychane pniaki drzew, potężne skały, które mogą robić za prowizoryczne krzesła oraz gęste krzaki, na których rośnie dzikie jedzenie.

Polana     Image


Ostatnio zmieniony przez Tori-Bot dnia Nie Sie 14, 2022 2:59 pm, w całości zmieniany 1 raz
avatar
Gość
Gość

Polana     Empty Re: Polana

Pon Sie 22, 2016 3:44 pm
Po dotarciu na miejsce, Saiyanin delikatnie zahamował podeszwami o grunt. Kenzuran po dotarciu na miejsce, zaczął się rozglądać czy na pewno znajduję się tutaj sam. Wreszcie mógł ktoś sobie tutaj wypoczywać i nie byłoby to całkiem miłe, jakby ktoś komuś zaczął coś kopać, podczas wypoczynku. Wojownik patrzył raz na lewo, raz na prawo aż wreszcie stwierdził, że raczej nikogo tutaj nie ma. Otarł pot z czoła, a potem ruszył przed siebie, szukając odpowiedniego miejsca na pochówek. Długo nie musiał szukać, widział jakąś stertę pousychanych pniaków, które na pewno będą dobrym pomysłem do zasłonięcia dziury. Czarnowłosy kiedy już znalazł się przy wyschniętym drewnie, zrzucił z siebie martwe ciało tsufula, a potem zabrał się do roboty. Wreszcie nie zrobi dziury raz dwa, trochę mu to czasu na pewno zabierze. Czarnooki jednak nie miał nic innego do roboty, a poza tym, dostał takie zadanie od samego Króla planety Vegety. Syn Kellana kopał i kopał i musiał konkretnie określić rozmiar miejscówki, gdzie będzie zakopany tsuful. Nie wiedział ile ma dokładnie to odmierzyć, więc machał rękoma i starał się zrobić wszystko idealnie. Upłynęło z dwadzieścia minut, aż wreszcie czarnooki westchnął głośno i wyszedł z dziury, która była nawet dość spora. Jakby ją czymś przysłonił, nadawała by się idealnie na pułapkę, lecz jednak był to grób dla ciała.

Kenzuran spojrzał na martwego wojownik ze złej rasy, po czym obszedł go i wkopał ciało do środka. Musiał wreszcie korzystać z lekcji od samego Władcy saiyan i doskonalić się w byciu złym. Przez to, że Xander wyuczał go złych manier i tym podobnych, miał trochę inny charakter, przez co teraz musiał się zmieniać. Wiedział, że kiedyś będzie musiał pokazać co to znaczy być saiyaninem i być bezlitosnym, nawet dla rodaka. Ogoniasty zamknął na chwilę oczy, a potem je otworzył i zaczął zakopywać dziurę. Kolejne minuty mu zleciały bardzo szybko, aż wreszcie już był na zewnątrz i mógł podziwiać powstały nagrobek. Nie będąc aż tak nietolerancyjnym, wbił jeden kijek na początek nagrobka, a drugi kijek, który był i tak oschły, położył w przeciwną stronę. Przyjaciel rodziny dużo im opowiadał o kulturach religijnych, więc wiedział jak stworzyć coś co się nazywało krzyż. Mruknął cicho do siebie, a potem wstał z kolana i nie wiedział co ma ze sobą zrobić. Wiedział, że chcę się stąd udać jak najszybciej, więc obrócił się na pięcie i szedł stamtąd skąd przyleciał.
Haricotto
Haricotto
Admin/Time Patrol
Liczba postów : 2233

Polana     Empty Re: Polana

Sro Sie 24, 2016 8:56 pm
MG MODE

Nagle scouter głośno zapikał, co oznaczało nadchodzące połączenie.

---piiik---piiik---piiik---
Tu baza! Rozumiem, że zadanie zostało wykonane. Czekajcie na dalsze rozkazy, a do tego czasu jesteście wolni. Skorzystajcie z wolnego czasu, bez odbioru!
---piiik---piiik---piiik---

Połączenie zostało zakończone. River otrzymał trochę wolnego czasu, od niego zależy jak zostanie on spożytkowany. Wszystkie powierzone mu zadania wykonał, mniej lub bardziej dokładnie, ale mimo wszystko rozkazy został wypełnione.
_____
Punkty otrzymasz na PW. Prześlij mi zaktualizowane statystyki.
avatar
Gość
Gość

Polana     Empty Re: Polana

Pon Sie 29, 2016 6:00 am
Kenzuran kiedy tak czekał i nic nie robił, kopiąc kamienie na ziemi, po jakimś czasie otrzymał wiadomość. Jego scouter kilka razy za informował go, że przyszła wiadomość. Czarnowłosy wcisnął przycisk i jej odsłuchał. Zrozumiał wszystko, więc nacisnął klawisz dwa razy i wyłączył ów przesłane słowa. Ogoniasty wzruszał ramionami, odchylił jeszcze głowę do tyłu, by spojrzeć na nagrobek i jeszcze bardziej spoważniał niż przedtem. Nie mógł okazywać uczuć, musiał stać się taki jak jego Ojciec, choć ten jednak był dobrym rodzicem. Czarnooki zapamięta go takim jakim był, a nawet nadal wierzył że mógł gdzieś tam przeżyć w niewiadomym miejscu. Wojownik położył na swojej twarzy uśmiech, a potem wybił się nogami od gleby i odleciał z tego powoli zaczynającego się miejscem cmentarza. Podczas swojego lotu zastanawiał się co może zrobić, więc szybował przed siebie i myślał gdzie może się teraz udać.

Chyba pozostanie przez jakiś czas w powietrzu, gdyż nie mógł dokładnie zastanowić się nad celem swojej podróży. Zebrał trochę powietrza w nozdrza, po czym zniżył lot, a potem tak zakręcił, że znowu górował prawie przy chmurach. Zamknął na chwilę oczy, a potem je otworzył i chyba wiedział gdzie może się udać, ale jednak wolał jeszcze pomyśleć nad tym czy na pewno tam chcę lecieć. Saiyanin po upływie kilku minut nadal znajdował się w przestrzeni powietrznej i po swoim westchnięciu nie wiedział jednak gdzie ma polecieć. Strzelił sobie na szybko z karu, a potem spojrzał przed siebie i przeczuwał, że kiedy doleci do tego miejsca, na pewno go tam lot poniesie.
avatar
Gość
Gość

Polana     Empty Re: Polana

Pon Wrz 05, 2016 2:41 pm
Cała ta wędrówka trochę mu zajęła bo w końcu nie potrafił latać, a to było troszeczkę smutno nie ukrywajmy tego. W końcu jednakże udało mu się i trafił na miejsce które chciał mijając przy tym oczywiście całe miasto, a następnie trochę musiał przejść. Oczywiście ta droga nie była jakoś długa. Co najwyżej była jedną czwartą tego co przeszedł na swojej pierwszej misji, gdy przechodził przez pustynię, wiec trochę mu to zajęło, ale też nie było jakoś masakrycznie to długie. Także nie było wcale tak źle jak można, by było sądzić. On sam był w dobrym humorze po wykonanej misji, i tym, że wreszcie ma chwilę wolnego i będzie mógł nauczyć się wreszcie latać oraz ki blastów. Inni wojownicy nie będą się na niego dziwnie patrzeć. A to mu tym razem będzie potrzebne i ułatwi życie, bowiem ile rzeczy mógłby lepiej zrobić, gdyby znał te dwie techniki. I zamierza się ich obu nauczyć na jednym posiedzeniu. Normalnie może nie byłoby to wcale takie łatwe i z innych nie dałby rady, ale proszę. Te techniki prawie każdy znał na początku, a on nie bowiem nie miał kto go tego nauczyć. Zważywszy na to, że podobno jest to niczym oddychanie to powinien dać radę bez większego problemu. I właśnie z takimi myślami biegł w stronę polany.

Po pewnym czasie znalazł się na miejscu. Ta polana była umiejscowiona na skraju lasu. Co najwyżej na jej środku znajdowało się jedno samotne drzewo, parę uschniętych pniaków i skały, ale nic więcej. Aż dziw, że na planecie Vegecie znajdował się wciąż las, który zaczynał się zaraz na końcu tej polany. No cóż. Tak czy owak to miejsce było idealne na rozpoczęcie treningu, ale zanim zacznie to sobie chwilę odpocznie pod drzewkiem korzystając z okazji na zabranie oddechu. W końcu musiał biec tutaj przez cały czas, a ciągle był na nogach. Poprzednio w końcu walczył ze świnią, podróżował przez góry i pustynie i następnie targał na swoich barkach wielkiego dzika. Miał prawo być zmęczonym trochę prawda? Dlatego po prostu korzystając z okazji usiadł sobie pod drzewem i patrzył w niebo. Po odpoczynku od razu zacznie trenować zanim znowu coś będą od niego chcieć. Tym bardziej, że spisał się na poprzedniej misji, więc dowództwo pewnie weźmie to pod uwagę.
avatar
Gość
Gość

Polana     Empty Re: Polana

Pon Wrz 05, 2016 3:21 pm
Kenzuran kiedy tak leciał z polany, już po zakopaniu ciała, nadal nie wiedział za bardzo gdzie by mógł się udać. Po jakimś czasie przelotu, gdzie już prawie znalazł się na rubieżach saiyańskiego miasta, jego scouter zareagował. Nie wiedział czemu akurat zaczął piszczeć, ale jakoś w sumie go to zaintrygowało, więc udał się w tamtą stronę. Najwyraźniej czarnowłosy namierzył jakąś moc, która delikatnie się podniosła, ktoś odbywał trening albo wrócił z solidnego łomotu. Ogoniastego jakoś to nie obchodziło, chciał się tylko dowiedzieć co to takiego mogło być. Czarnooki starał się dokładnie dolecieć do miejsca tam gdzie wskazywało urządzenie namierzające, a ów osobnik miał mocy nawet nawet. Po kolejnych dwudziestu minutach lotu, wreszcie praktycznie doleciał na miejsce i widział kogoś na dole. Nie spodziewał się, że bardzo szybko wróci do tego drzewa, no ale cóż, będzie musiał znowu przywitać nieboszczyka. Obleciał wielkie drzewko, po czym wylądował. Powstały kurz trochę mógł pobrudzić tutejszego jegomościa, ale w sumie to nie było nic wielkiego.

Młody Saiyanin wreszcie wyłączył scouter, bo zaczynał go denerwować, ciągle by tylko pikał i pikał. Popatrzył na swojego rodaka, po czym wypowiedział się:
-Nie wiem czemu, ale twój scouter zaczął nagle dawać sygnał, tylko dlatego że wykrył twoją ki. Chyba jesteś po jakiejś misji, skoro twoja moc tak nagle urosła. - powiedział, a potem zaśmiał się pod nosem. Nie czekał długo z dalszą rozmową, ponieważ był ciekaw czy ten ma wolny czas, czy nie. Syn Kellana chrząknął, a potem znowu się wypowiedział:
-Chyba jesteś silny, nie miałbyś ochoty trochę potrenować?? A tak poza tym, po drugiej stronie zakopałem ciało martwego tsufula, tak od razu uprzedzam, więc może śmierdzieć jak cholera. - powiedział, po czym żeby rozbawić towarzysza, machnął ręką przed nosem. Teraz wojownik musiał czekać na reakcję nieznajomego żołnierza, więc skrzyżował ręce na torsie i wyczekiwał na jego odpowiedź.
avatar
Gość
Gość

Polana     Empty Re: Polana

Pon Wrz 05, 2016 4:14 pm
Krwistooki korzystał z chwili odpoczynku po dość wyczerpującej misji. Bądź co bądź nieźle musiał się napracować aby przeżyć, a co ważniejsze donieść świniaka na miejsce całego i żywego, a jakby był dłużej na pustyni to ze świni zostałby co najwyżej gorący bekon. W sumie to też nie byłoby wcale takie złe...tak czy inaczej misja się zakończyła, a on miał wolną chwilę którą zamierzał przeznaczyć na trening, ale zanim do tego dojdzie to woli być w pełni sił, bo to jest równie ważne. W końcu, aby trening przyniósł jak najlepsze i największe rezultaty, nawet jak ten trening będzie składał się z dwóch części. W pierwszym zamierzał wreszcie nauczyć się latać, a w drugiej strzelać ki blastami. Podobno obie te rzeczy były straszliwie proste niczym właśnie oddychanie, więc powinien dać radę bez większego problemu. Niby powinien mieć to już dawno, ale cóż. Wreszcie będzie miał ten problem z głowy. Jak to mówią lepiej późno niż wcale prawda? Z takiego wychodził założenia. Dlatego też korzystał z odpoczynku w stu procentach i patrzył w niebo przez ten cały czas odkąd znalazł się na polanie. Uspokoiło go to i wyrównał oddech, a jego ciało nabierało większej siły czy też raczej energii na trening który miał się niedługo rozpocząć.

Nagle jego scouter zapikał dając znak, że w jego pobliże zbliża się jakaś energia. Odetchnął z ulgą, gdy się okazało, że ta energia jest mniej więcej taka jaką on sam miał, dlatego jeżeli osobnik okazałby się wrogiem to mieliby równe szanse. Los jednakże chciał inaczej i okazało się, że ten osobnik to był saiya-jin. I z tego co wywnioskował był to młodzieniec niczym on, zapewne żołnierz który również od niedawna zaczął swoją "podróż." W sumie było to miłą odmianą od spotykania ciągle to silniejszych i bardziej tajemniczych od Siebie. Co prawda został trochę pobrudzony kurzem i odkaszlnął go, a następnie wstał i otrzepał się z kurzu, aczkolwiek nie miał mu tego za złe. Spojrzał na tego osobnika, ale jakoś nie wydawał się być wrogo nastawiony, ale zważywszy, że to on sam tu przyleciał to nie będzie się pierwszy odzywać. Wysłuchał co miał do powiedzenia. I w sumie miał rację był po misji. Ale zanim zdołał odpowiedzieć to ten osobnik kontynuował. Był silny? No...niezbyt. Był bardzo słaby jak na saiya-jina, ale co do treningu...w sumie. Ale gdy usłyszał o zakopanym Tsufulianie po drugiej stronie to gorzko się uśmiechnął i popatrzył się w tamtą stronę. Na szczęście musiał być głęboko pod ziemią, bowiem odór martwego ciała tutaj nie docierał. Ale interesujące. Jednak ten osobnik co wydawał mu się takim typem śmieszka i ogólnie wesołego wojownika, to miał na sobie krew tego osobnika. Chociaż może to nie on go zabił...może nawet go nie pokonał tylko ciało zakopał. Kto tam wie.

W końcu jednakże postanowił się odezwać.
- Widzę, ze również jesteś silny skoro pokonałeś Tsufula. Niby to nie jest żadne wyzwanie, bo to w końcu Tsuful, ale widząc Twój poziom mocy to strzelam, że był podobny co jego. I tak masz rację również jestem po misji.
Uśmiechnął się i po chwili kontynuował.
- Co do treningu...najpierw muszę się nauczyć latać i strzelać ki blastami. Nie zrozum mnie źle, wiem, że to łatwe i w ogóle, ale nigdy nie miałem czasu się tego nauczyć...sam rozumiesz.
Zaśmiał się cicho i popatrzył na rozmówcę. Nie czuł się od niego gorszy tylko dlatego, że nie znał tych dwóch rzeczy, bo to i tak nie problem i nadrabiał inteligencją i sprytem. Nie musiał w końcu być najsilniejszy.
- Choć latać nauczę się sam tak samo używać ki blastów, wiesz mimo wszystko to jest używanie energii w ciele, a kto lepiej użyje energii znajdującej się w moim ciele niż ja sam, to jednakże używanie pocisków Ki na żywej osobie która potrafi je odbić, skontrować, bądź uniknąć na pewno będzie o wiele lepsza niż jakby nie miał takiego...pomocnika. W zamian mogę Ci pomóc w normalnym treningu jeśli potrzebujesz "przeciwnika". Lepsze to od walki z powietrzem, drzewem czy cieniem prawda?
Na jego twarzy pojawił się lekki uśmieszek i czekał na decyzję może przyszłego towarzysza broni. W końcu oboje mają podobny poziom mocy oraz zapewne rangę także kto wie. Może będzie im dane robić razem misję.
avatar
Gość
Gość

Polana     Empty Re: Polana

Wto Wrz 06, 2016 10:44 pm
Kenzuran kiedy wreszcie usłyszał głos tego drugiego, zaczął dokładnie go wysłuchiwać. Można było usłyszeć, że jest na wskroś poważny, ale to normalne wobec jego rodaków. Czarnowłosy kiwnął głową na znak, że wszystko to rozumiem. Syn Kellana nadal jednak musiał trochę poczekać na odpowiedź, ponieważ jego rodak jeszcze nie skończył i miał jeszcze kilka zdań do skończenia. Kiedy kolejny monolog przeleciał pomiędzy uszami wojownika, ten tylko machnął ogonem, od tak po prostu. Usłyszał śmiech, a potem saiyanin, który tu stał odezwał się po raz kolejny. Widać było, że Ogoniasty jeszcze trochę go sobie posłucha, ale nie śpieszy mu się nigdzie, ma sporo czasu, bo dali mu czas wolny. Po zakończonym drugim monologu nieznajomego wojownika, wreszcie Kenzuran mógł się odezwać. Westchnął, trochę się zbliżył, po czym wypowiedział się:
No dobrze, zatem potrenujemy razem, z chęcią poniżę cię i zobaczysz jak to jest, gdy ktoś perfidnie odbija twoje pociski ki. Tak poza tym, jestem Kenzuran, z rodu Kellana - powiedział, po czym wystawił przed niego swoją rękę.

Czarnowłosy mimo iż nadal wystawiał dłoń na przywitanie, to dopowiedział:
-Mogę cię trochę podszkolić w lataniu, ja w zamian za to, chciałbym trochę poćwiczyć sztuki walki, muszę pokazać że jestem od mojego Ojca i nie mogę go zawieść, mam nadzieję że się dogadamy?? - puścił mu chłodny uśmiech, ponieważ był poważny co do kwestii swojego staruszka. Czarnooki nie miał nic więcej do powiedzenia, dlatego też w milczeniu czekał aż ten łaskawie mu odpowie na pytania.
avatar
Gość
Gość

Polana     Empty Re: Polana

Sro Wrz 07, 2016 4:56 pm
Krwistooki teraz czekał na to co mu odpowie ten nieznany z imienia osobnik. Skoro chłopak się nie przedstawił, to Drake nie był inny. W końcu to ten co pierwszy zaczyna rozmowę powinien się przedstawić o ile ma maniery prawda? Oczywiście nie spodziewał się dobrego wychowania i manier wśród jaskiniowców. Niestety jego rasa nie słynęła z tego. Słynęła tylko z walki i głupoty no i oczywiście arogancji która często bywała zgubna dla przedstawicieli saiya-jinów. Nie żeby miał coś do tego bo to ich sprawa, tym bardziej jeśli sami siebie przez to zabiją. Nie obchodziło go to, przynajmniej na razie. A nawet jeśli to i tak by ich nie zmienił. Westchnął. No bywa.

Tak czy inaczej popatrzył się na swojego rozmówcę. Ale na jego dalsze słowa uniósł wyżej brwi i zadał sam sobie pytanie, czy jego rozmówca zamienił się z amebą na mózgi. Poniży go? Ha! Też coś. Jeszcze zobaczymy kto tu kogo poniży! Tym bardziej, że w sile są podobni. Ale proszę! W końcu się przedstawił. Również wystawił dłoń i gdy tamten dopowiedział to sam poczekał z przedstawieniem się. Podszkoli go w lataniu? Ale przecież powiedział mu, że sam da rade. No nic powie to jeszcze raz. Ale najpierw...

- Jestem Altair z rodu Drake'ów.
I ścisnął mu dłoń na przywitanie. A następnie kontynuował.
- Co do latania nie musisz sam dam radę bo mniejwięcej wiem o co chodzi w lataniu i strzelaniu ki blastami, i jest to podobno łatwe niczym oddychanie, więc dam radę. Co najwyżej Twoja pomoc przyda mi się odnośnie pocisków KI bo potrzebny mi żywy przeciwnik. Więc Ty potrenujesz ze mną sztuki walki, a ja z Tobą strzelanie ki blastów. Jeśli Ci to odpowiada to sądzę, że doszliśmy do porozumienia.
Uśmiechnął się lekko i po pewnym czasie odszedł od swojego rozmówcy i rzucił jeszcze parę słów.
- W tym czasie gdy ja będę się uczył latać to możesz zrobić jakieś ćwiczenia czy coś w tym stylu co pomoże Ci w naszym dalszym treningu. Podobno latanie nie jest wcale takie trudne więc nie powinno mi zająć to, aż tak dużo czasu, a nawet jeśli to chyba i tak nic to nie zmieni bo oznacza to, że masz więcej czasu na trening.
Zaśmiał się i odszedł w wolne miejsce na otwartą polanę. Z zamiarem przygotowania się do treningu.
avatar
Gość
Gość

Polana     Empty Re: Polana

Sro Wrz 07, 2016 7:56 pm
Trochę czasu minęło zanim Kenzuran usłyszał jego imię. Nazywał się Altaira i jeszcze wywodził się z jakiegoś rodu Drake'ów. To bardzo zaintrygowało Czarnowłosego, ale musiał jednak dowiedzieć się, czy ten chcę wziąć udział we wspólnym treningu czy nie. Czarnooki widział jak Drake zaczął kontynuować, więc tylko cicho westchnął i zamienił się w słuch. Ogoniasty nadal był zdziwiony, ponieważ twierdził że wszystko jest łatwe jak oddychanie. Czarnooki już to sobie wyobraża, jak Altair będzie się musiał męczyć, ale jeśli mu łatwo pójdzie, to nawet lepiej dla niego. Syn Kellana wreszcie otrzymał propozycję w byciu żywym mięsem, które będzie musiało przyjmować na siebie pociski ki. Na to się w ogóle nie chciał zgodzić, ale dla niego to także będzie lekcją. Zobaczy ile będzie mógł w stanie odbić kulek energii i czy jest wystarczająco szybki. Kenzuran tak jakby uśmiechnął się do siebie, lecz pewnie jego nowy znajomy to zauważy, więc od razu zmienił mimikę twarzy na bardziej poważną. Oj tak, doszli do porozumienia, dlatego też wypowiedział się w jego stronę:
-Niech ci będzie, zgoda. To będzie idealny trening dla nas obydwu, ale najpierw zrobimy rozgrzewkę, prawda?? - zapytał i uniósł jedną brew do góry.

Rozmowy jeszcze nie było koniec, gdyż rodak miał jeszcze coś do powiedzenia. Brat Klen nadal słuchał i słuchał, aż wreszcie wszystko jeszcze raz przeanalizował w głowie i kiwnął w stronę Drake'a na znak, że rozumie. Kenzuran także chciał dopowiedzieć kilka słów, więc i tak to zrobił:
-No okej, to jest myśl. Rozgrzewka się przyda, więc ty tam sobie ćwicz i powiedz kiedy będziesz gotowy. - powiedział i widział nadal, że ten się chyba szykuje na trening lotu oraz wystrzeliwaniu ki. Czarnowłosy się trochę odsunął od niego i zaczął się rozciągać, żeby się przygotować na solidny łomot dla kolegi. Wyciągnął jak najdalej nogi, potem robił skrętoskłony i inne ćwiczenia rozgrzewające, by nie mieć niechcący potem zakwasów. Ten problem na pewno by mu przeszkadzał, jeśli by miał zderzyć się ramie w ramię ze swoim nowym saiyańskim kolegą, a nie wiedział czy ten jest dostatecznie silny, to się na pewno okaże po czasie. Ogoniasty wreszcie po rozgrzewce, podszedł do drzewa, oparł się o nie i powiedział:
-No dobra, ja zrobiłem swoją rozgrzewkę, więc teraz poczekam na ciebie i mi dasz znać czy jesteś gotów. - żartobliwie puścił mu oczko, po czym westchnął i wyczekiwał na reakcję Drake'a.
avatar
Gość
Gość

Polana     Empty Re: Polana

Czw Wrz 22, 2016 12:13 am
Kenzuran widział, że jego nowy znajomy się zgodził, dlatego też tylko pokazał mu kciuk do góry, że jest gotowy. Oczywiście Czarnowłosy zrobił sobie jeszcze przez chwilę ćwiczenia rozciągające wszystkie mięśnie, by na wszelki wypadek nie dostać przez to kolki czy też zakwasów. Po upływie kilku minut, poprawił swój uniform, zacisnął mocno pasy, które utrzymywały jego górne opancerzenie i stanął na przeciw Altair. Czarnookiego zastanawiało to jak nazwisko Drake'ów musiało być znano, brzmiało tak jakby pochodził z jakiejś bogatej rodziny. Ogoniasty już dłużej nie mógł czekać, więc wybił się z ziemi i delikatnie unosząc się nad nią, lecąc w stronę swojego rywala. Widać było, że jego rodak tylko czekał na odpowiednią akcję, by uniknąć ciosu, ale wojownik wykorzystał to i zrobił obrót w powietrzu i zamachnął się nogą na jego twarz. Widać było, że Altair także ćwiczył niegdyś ze swoim rodzicielem, ponieważ bardzo szybko zareagował i się obronił. Młody Saiyanin syknął, po czym szybko znów obrócił swoje ciało i kopnął z drugiej strony, tym razem niżej i mocniej. Drake stracił równowagę i dech na chwilę, po czym został popchnięty po ziemi, dosłownie jeździł stopami po glebie. Kenzuran teraz zacisnął obydwie pięści i zaczął z szałem atakować swojego przeciwnika. Ten jednak też zręczny prawie jak on, bronił się przed większością z gradu ciosów, ale niektóre jednak go trafiały.

Syn Kellana ucieszony, za bardzo się podekscytował i jego rywal skontrował jego jeden z ataków i odrzucił go na pobliską skałę. Czerwone kamyczki posypały się ze zniszczonego kamienia, po czym Czarnowłosy wstał i się otrzepał. Łapał kilka oddechów, po czym przypominał sobie sekwencję zadawanych ciosów z rąk i nóg. Wiedział, że powtarzanie tego nic mu nie da, dlatego też musi to zmienić. Kiedy ustawił się znowu, przybrał inną pozycję, zmienioną. Ogoniasty uśmiechnął się tylko i znowu zaciekle śmignął w stronę Drake'a, który nie spodziewał się zupełnie co go czeka. Tym razem został rozpoczęty od dołu, przez co młody Saiyanin trafił rywala w podbródek i wyrzucił go tym w powietrze. Syn Kellana jeszcze odepchnął się lewą stopą od podłoża i dotrzymywał teraz towarzystwa swojemu oponentowi. Kenzuran tym razem złączył obydwie ręce w podobne coś do młota i trafił tym w głowę Altaira. Ten niestety nie miał prawa jak się obronić, dlatego też nieopanowanym lotem grzmotnął mocno o ziemie. Czarnowłosy zgrabnie wylądował obok krateru w którym teraz kisił się jego nowy znajomy. Trochę potrwało to zanim wydostał się z dziury, ale jako tako mu się udało. Ogoniasty jednak jeszcze troszkę poczekał i widział, że towarzysz już jako tako przybrał pozycję do walki. Widać było po nim, że był lekko oszołomiony, dlatego to był wszak idealny moment na dalsze nieczyste, jak i czyste zagrania.

Kenzuran ryknął głośno, otoczył się biała aurą i z szybkim impetem wbił się głową w brzuch przeciwnika. Ten najwyraźniej zakrztusił się śliną i poleciał mocno w tył, szybując i nie panując nad tym gdzie leci. Syn Kellana starał się go dogonić, ale przesadził z siłą tego ciosu, na szczęście się nie obwiniał, gdyż po jakiejś dłuższej chwili byli dosłownie obok siebie. Młody saiyanin użył blefu i odchylając lewą rękę, zamachnął się tak naprawdę prawą i wbił ponownie oponenta w glebę planety Vegety. Ten zarył trochę czerwonej powierzchni, aż w końcu się zatrzymał. Wojownik także wylądował nieopodal i musiał chwilę odetchnąć, gdyż nie było to takie łatwe. Kenzuran wreszcie westchnął i odbił się ponownie nogą, lecąc tak jakby po skosie w stronę śmiałka, który znowu zwlekał z podniesiem się. Altair dosłownie nie wiedział co może znowu otrzymać, więc ustawił się tak, udając żółwia, który nie będzie miał zamiaru znowu oberwać. Czarnowłosy uśmiechnął się sam do siebie, dlatego też zrobił przeskok w powietrzu i zamachnąwszy się nogą, kopnął Drake'a w plecy. Ten trochę potupał do przodu, aż zatrzymał się na placach, przez co nie mógł utrzymać równowagi. Czarnooki nie czekając poleciał w jego stronę, zniżył lot, podciął jego drugą nóżkę, przez co ten runął znowu na glebę planety. Tym razem jednak Ogoniasty nie pozwolił mu, by ten w ogóle miał szansę jej dotknąć, ponieważ chwycił jego kostkę jeszcze za nim zderzył się z powierzchnią.

Zaczął go rozkręcać bardziej i bardziej, aż wreszcie wyrzucił go wysoko w górę, także lecąc za nim. Po doleceniu znowu do niego, zaczął zadawać coraz bardziej trudniejsze kombinacje ciosów i nowe pomysły, które same mu się tworzyły w głowie. Kolano, stopa, pięść, łokieć, końca nie było widać, ale nie chciał za bardzo pokiereszować nowego znajomego. Wreszcie po upływie kilku minut, Syne Kellana postanowił że to będzie koniec ćwiczenia i mógł sam sobie pogratulować za udane nauki sztuk walki, w sumie niektóre kompilacje jeszcze pamiętał od ruchów swego Staruszka i Siostry. Czarnowłosy wraz z Altairem wylądowali i łapali oddech. Ogoniasty miał zadowolony grymas na twarzy, po czym rzekł:
-Dziękuje ci, Altair. Na pewno teraz będę coraz lepszy co chcę osiągnąć. Mam nadzieję, że tobie także uda się to czego tak bardzo pragniesz. - powiedział i pokazał mu kciuk do góry. Dawno się już tak nie nachłeptał jak dzisiaj, a minęło kilka godzin od ich sparingu. Czarnooki teraz nie wiedział jak zareaguję Drake, więc musiał poczekać na jego reakcję, a także odpowiedź.

Trening Umiejętności "Sztuki Walki
avatar
Gość
Gość

Polana     Empty Re: Polana

Sro Maj 31, 2017 11:15 am
Samotność to było to co lubił Retsu, dlatego właśnie wybrał miejsce oddalone od miasta. Jednakże był też drugi powód. Był słaby, należał do niskiej klasy chociaż urodził się jako średniak. Chciał nauczyć się Power Balla rzucanego w niebo, dzięki czemu mógłby przemienić się w małpę. Wstyd jaki by musiał znieść, że nie zna tej techniki i dopiero się jej uczy, byłby zbyt duży, aby jakkolwiek można było obejść się bez bójki. Dlatego właśnie wybrał opuszczone, a przynajmniej w tym momencie nie uczęszczane miejsce. Prawdopodobnie nauka power balla była nieco podobna do ki blasta, jednakże wymagała dużo większego skupienia się na energii wewnątrz kuli, trzeba było tam wpakować jej duże ilości, dzięki czemu wybuchając dostarczyłaby odpowiedniej dawki promieniowania. Ustawił się gdzieś na środku polanki, zdjął swoją zbroję i położył obok. Wystawił zgiętą rękę w łokciu na wysokości klatki piersiowej, naprężył dłoń i rozstawił szeroko palce. Spróbował początkowo skupić w niej jak największą ilość energii, szybko jednak okazało się, że wojownik ma problem już ze skupieniem ki w dłoni. Ki blast? wystarczy, ale coś takiego? Musiał się skupić. Naprężył całe swoje ciało by przelać czystą energię w dłoń, kiedy wydawało mu się, że wszystko gra, zwyczajnie pchnął ją wyżej w celu stworzenia kuli. jednakże nastąpił wystrzał energii w górę, która nie przybrała żadnego wyglądu... Znowu wystawił dłoń na wysokość klatki piersiowej. Skupił się na energii, a gdy znowu wydawało się, że ją zebrał powoli skupił się w myślach na kuli energii. Cząsteczki ki leciało z całej dłoni w jedno miejsce by za chwilę żółta kula świeciła nad dłonią, jednakże była to znowu porażka. Retsu niedostatecznie skupił się na wymaganej energii i zwyczajnie stworzył ki blasta... Czuł, że każda jedna próba go wyczerpuje, więc po prostu wygasł kulę energii wchłaniając ki potrzebną do jej utworzenia. Następnie postanowił lekko zmienić podejście do tej techniki, tak jak ki blasta tworzył na zawołanie, bo o nim wcale nie myślał, tak może i w tym przypadku, wypadałoby się nie spinać zbytnio i nie starać się stworzyć tej kuli i wpakować w nią tyle energii by świeciła? Może wystarczyło po prostu myśleć o power ballu, bez zbędnego naprężania całego ciała? Może musi zrobić to dużo wolniej, ale przez to skutecznie i w końcu przywyknąć do tworzenia tej techniki tak automatycznie jak to miało miejsce z kulą energii. Dlatego też w tym momencie stanął ponownie, pewnie, bez ugiętych nóg, zwyczajnie prosto. Rękę zgiął w łokciu, ustawił ją na wysokości klatki piersiowej, palce lekko rozchylone, naturalne ułożenie ręki, żaden mięsień nie był zbędnie napięty. Zamknął oczy, skupił się na klatce piersiowej, skąd pochodziła każda cząstka energii. Dotarł do niej myślami, lekko wydobył ją z zamkniętego pojemnika, przetransportował do ręki, później do dłoni. Skupił tam tak dużo energii jak to było możliwe. Nie śpieszył się, czekał długo, ale starannie zbierał energię. Teraz pora na najtrudniejszą część. Kiedy energia była w ręce, pomyślał o tym, że ma przybrać kształt kuli energii jak w ki blaście, jednakże musiała ona być inaczej w niej skupiona. Pomału wydobył energię z dłoni, która ulatywała 10 centymetrów ponad dłoń, skupiając się w jednym punkcie, następnie z tego jednego punktu rozprzestrzenił cząstki ki dookoła. Kula zaczęła świecić światłem jasnym, otworzył natychmiast oczy bo wiedział, że to ten moment, wystrzelił rękę ku górze, jednocześnie rzucając kulę energii na niebo. Jasne światło zaczęło otaczać całą polanę. Normalnie Retsu zapewne schyliłby się by nie przemienić się w Oozaru, jednak musiał sprawdzić czy to wystarczy... Spojrzał wprost w bijącą energię i czuł jak się przemienia... Gdzieś po jakimś czasie zbudził się z nagim torsem, trochę zajęło mu szukanie polany, na której trenował i wziął swoją zbroję, którą przywdział... Pamiętał tylko spojrzenie w kierunku power balla, więc wiedział, że technika działa. Cieszył się.
avatar
Gość
Gość

Polana     Empty Re: Polana

Wto Cze 13, 2017 9:56 pm
Ponieważ posiadał już umiejętność tworzenia kuli energii, dzięki której mógł przemienić się w wielką bestię bez rozumu o wielkiej sile, nadszedł czas na to, by Retsu zaczął teraz trening nad przemianą swojego Oozaru. Doskonale wiedział, że głowa była najważniejsza w tym treningu, że bez psychiki i podłoża sobie nie poradzi, ale miał nadzieję, że mu się uda, że potrafi to zrobić. Usiadł sobie wygodnie, lub nie na ziemi. Jedna noga ugięta w kolanie, druga luźno wyprostowana, ręka oparta na kolanie, druga podpierała ziemię. Zamknął oczy by skoncentrować się maksymalnie nad zadaniem i uspokojeniem swojego wewnętrznego saiyanina, którego krew w nim płynęła. Musiał do niego dotrzeć. Skoncentrował się na tym by specjalnie o niczym nie myśleć, pustka w głowie, nicość, ciemność... spokój, bez mordu, bijatyk, planów i treningów. Gdy jego głowa była gotowa na to by przeprowadzić operację "Opanować Oozaru", musiał jeszcze dotrzeć do swojej energii. Oczywiście, jak u każdej istoty energia wydobywała się z ciała, a dokładniej z podbrzusza, to tutaj umiejscowione zostało jing i jang, które zarządzało naszymi zasobami energii. Dotarł do środka i postanowił okiełznać jej przepływ, ona szalała na wszystkie strony i jak na saiyanina przystało zwyczajnie próbowała ulecieć by zmusić wojownika do jakichś czynów, do walki. Po to w nim siedziała. Saiyanin miał walczyć, mordować a nie myśleć i działać z głową. Teraz wyobrazić sobie musiał okrągłe naczynie w środku niego, które mieściło ki. Kiedy to zrobił, skoncentrował się na tym by dziki przepływ energii opanować, by energia ki płynęła wolniej i trzymała się w naczyniu, prócz wąskich kanalików prowadzących do każdej kończyny Retsu. Gdy wydawało mu się, że to zrobił, ponownie oczyścił umysł i zachował spokój ducha. Wydawało mu się, że to wystarczy do okiełznania dzikiej bestii, którą zaraz miał się stać. Wstał spokojnie z nadal zamkniętymi oczami, wystawił rękę do góry i uformował białą, świecącą kulę, którą wysłał w powietrze. Dopiero teraz otworzył oczy. Jego źrenice natychmiast zaczęły się zwężać a kolor oczu zmienił się na czerwony, jego mina była jak osłupiała, jakby zobaczyć coś niemożliwego. Jednakże on był obecny duchem, i doskonale wszystko czuł.
- Dawaj, dawaj. Nie możesz się temu poddać, nie możesz! - Wykrzykiwał wewnątrz siebie, jednakże czuł jak jego ciało nawet nie reaguje, zęby zaczęły rosnąć, cały oczy pokryła czerwień, nos zaczął się wydłużać łącząc się ze szczęką, całe ciało jakby napuchło, jednak to były tylko pozory, gdyż ciało zwyczajnie nabrało ogromnej masy mięśniowej.
- Transformacji nie mogę powstrzymać, ale nie mogę pozwolić na przejęcie mojego umysłu przez tą bestię! Nie mogę!!! - Wciąż powtarzał sobie w głowie. Jego ciało zaczęło rosnąć, meszek włosów pojawił się na każdym centymetrze ciała prócz dłoni wewnętrznych oraz stóp. Jego ogon rozwinął się z pasa, a zbroja nienaturalnie się powiększyła. Retsu wewnątrz tracił pomału świadomość, jakby znikał gdzieś w środku bestii... Wydawało mu się, że widzi owłosioną, dziką wersję siebie gdzieś na przeciwko, ruszył w jej kierunku, zaczął się bój, walczył z nią o swoje miejsce. Przegrywał.
Oozaru w pełni się ukształtowało, pysk się wydłużył, zęby tworzyły potężne szczęki, ogon napuchł i wydłużył się, nogi były grube i ogromne, tak jak zresztą całe jego ciało, zamiast meszku pojawiło się gęste, brązowe futro.
- GHRAAAAAAAAAAAAAUUU! - Wydobyło się na całą okolicę. Bestia otrzymała kontrolę i zaczęła tłuc wszystko wokół. Retsu wewnątrz ciała walczył ile miał sił z wewnętrzną bestią Oozaru, jednak przegrał. Obudził się po jakimś czasie gdzieś indziej... To znaczy, że nie udało mu się w ogóle. Chociaż mógł być blisko. Po odpoczynku jeszcze raz wystrzelił pocisk w górę, przemienił się w bestię i tak samo jak wtedy starał się kontrolować myśli. Jednakże tym razem nie wdawał się w żadną walkę z bestią, która kroczyła w jego kierunku. Skupił się na swoim duchu, siedział i starał się powstrzymywać myśli oraz energię, gdy bestia do niego podeszła (wewnątrz Oozaru), od razu wystrzelił ki blasta jej w twarz, pokazując kto tu tak na prawdę jest Panem, wystrzelił jeszcze kilka, aż nie pokonał bestii, aż nie odzyskał kontroli... Wydawało się, że opanował Oozaru.
avatar
Gość
Gość

Polana     Empty Re: Polana

Wto Sie 29, 2017 9:25 pm
-Chyba już mnie nie znajdzie ten stary pierdziel.- Powiedział do siebie zdyszany młody Saiyan.
Spojrzał za siebie, pochylając się do przodu i opierając się swoje kolana. Widać, że był zmęczony ciągłym lotem ze swoją pełną prędkością. A dlaczego tak pędził? Chciał jak najdalej odlecieć, by jego Dziadek nie mógł go znaleźć. Pokłócili się, a do tego dzieciak miał już dość jego i chciał już stanąć sam na nogi. Jest na tyle silny, że potrafi sam o siebie zadbać.
-Jebany dziadyga. Będzie mi mówił co mam robić. A ja wiem co mam zrobić! Stać się silny! Ale tylko nie to! Chce dołączyć do armii i bardzo szybko zostanę generałem. Kurwa, dobry to jest plan!- Uśmiechnął się szeroko do siebie.
Ale teraz jeszcze nie leciał do miasta! Postanowił zrobić coś innego, a co dokładnie? Zacząć trenować! Jest już bez nadzoru, więc może mu się uda coś lepszego zrobić. Teraz nadszedł na jego pierwszy samodzielny trening! Teraz będzie mógł wykonywać ćwiczenia, jak mu się podoba! Bez zbędnego ograniczenia w postaci starucha, który wie lepiej jak powinno się trenować. Dla Pomidora to gówno wie, bo on chowa się w głuszy i nie chce sie stać jeszcze bardziej silniejszy. Dlatego też stał się dla niego przegranym już na starcie. On nie będzie siedział gdzieś na odludziu z istotą, która nie podąży do siły oraz nie stawi czoła swoim wrogą, którzy chcą go dorwać.
-Żałosne... czas sie zabrać do roboty. Musze stać się jak najszybciej silny.-

Start Treningu!
avatar
Gość
Gość

Polana     Empty Re: Polana

Sro Sie 30, 2017 9:16 pm
Trening pomidorka szedł jak nigdy. Nikt go nie ograniczał, nikt mu nie mówił, że powinien inaczej coś zrobić. Był wolny, a dzięki niej mógł po swojemu wznieść swój poziom na jeszcze większy poziom niż Spinaa czy nawet jego staruszka. Co takiego dzieciak robił? Dość podstawowe rzeczy, bo na to mu pozwalał jego teren. Brzuszki, pompki, przysiady, podnoszenie kamieni oraz ćwiczenie ataków. Tak to wyglądało. Nic ciekawego, ale dla Saiyana było to nadwyraz ciekawe, bo mógł się nie ograniczać i robić to do upadłego. Aż jego mięśnie nie zaczną boleć i prosić o przerwę.
I kiedy wreszcie poczuł ból, postanowił przerwać trening. Nie mógł się doprowadzić do jakiegoś poważnego stanu. Nie wiadomo na co trafi w tej dziczy, a jeszcze chce osiągnąć bardzo wiele. Usiadł sobie na kamieni, spocony i zaczął tak się przyglądać wszystkiemu w spokoju.
-Chyba powinienem pomyśleć co powinienem robić dalej. Do mojej Navety nie chce wracać, a do Spinna również.- I zaczął rozmyślać nad czym co powinien zrobić.
Po paru minutach rozmyślać chyba na coś wpadł, ale nie wie czy to będzie dobre. Nie wie jak to jest dokładnie tam. Czy przyjmą takiego malucha odrazu, czy będzie musiał się napracować by chociaż jakoś się tam dostać? Będzie na pewno musiał pokazać swoją siłę i to co umie, więc będzie trochę ciężko ze starszymi, ale nie boi się tego, że może napotkać tam opór, wręcz przeciwnie! Uwielbia wyzwania.

Koniec Treningu.
avatar
Gość
Gość

Polana     Empty Re: Polana

Czw Sie 31, 2017 10:33 pm
-Już wiem co zrobię. Jestem silny! Dlatego powinienem dołączyć do armii!- Dość ciekawy plan zrodził się w głowie naszego młodego Saiyana, ale był on dość nie pewny, przez parę spraw dla których chyba nie zrobią wyjątku.
-Dołączę do niej i będę wspinał się po rangach, aż wreszcie dostanę w łapy największą z możliwych i sięgnę jeszcze dalej! Toż to jest genialny plan! Do tego dostanę kwaterę od nich, dlatego nie będę musiał wracać do tej Navetty. Tylko to jest dość nie pewny plan. Ponieważ mogą nie przyjąć mnie przez wiek, ale nie poddam się tak łatwo i pokaże im umiejętności, że jestem wartościowym i silnym wojownikiem, dzięki czemu mnie przyjmą.- Uśmiechnął się szeroko do siebie i tak niewinnie. Aż dziwi to, że ciągle krzyczy, denerwuje się oraz nienawidzi prawie każdego. Ale mniejsza oto, już wymyślił całkiem dobry plan, by się ustabilizować na ten moment, by miał gdzie mieszkać i co jeść, a następnie jak sie uda to będzie szedł dalej ku sile. A żeby iśc dalej, to musi dalej trenować! Koniec odpoczynku! czas na kolejną dawkę treningu! Jego potęga sama się nie zbuduje, trzeba jej pomóc z całych sił! Dlatego wraca do ćwiczeń. A co do nich, to oczywiście zaczał powtarzac to co robił wcześniej. Podstawy są najważniejsze i trzeba być ciepliwym, by coś z nich wynikło, wiec trzeba je ciągle wałkować.

Start Treningu.
avatar
Gość
Gość

Polana     Empty Re: Polana

Sob Wrz 02, 2017 7:00 pm
Trening czyni mistrza, czyż nie? Tak wielu opowiada i z tym nie można się nie zgodzić, ale w tym powiedzeniu nie jest dopowiedziane, że "długi trening". Trzeba być bardzo cierpliwy oraz się napracować, by coś osiągnąć, a do "Mistrza" to jest cholernie długa droga. Dlatego te wszystkie ćwiczenia Pomidora nie będą jakieś ciekawe i efektowne. Każdy trening jest małym kroczkiem, który prowadzi do szczytu, ale przed tym trzeba przejść przez tą tak zawaną monotonność w treningach.
Tomatto skończył swój kolejny samodzielny trening bez zbędnego nadzorczy Spinaa, który tylko go ograniczał niczym łańcuch na wściekłej bestii, która ma możliwość zatrząsnąć światem jak mało kto.
Teraz tylko zostało co zrobić? No jak wiadomo trenować dalej, ale samym treningiem się nie wykoksi, ze tak to ujmę. Teraz potrzebny mu odpoczynek, a po tym może zrobi coś innego, ale jeszcze nie wie czy to zrobi, więc nie zapędzajmy się tak za bardzo. Teraz młodziak znowu usiadł na kamieni, cały spocony i zmęczony położył się na nim i zaczał wparywać się w chmury. Nie wiedząc czemu był w tej chwili szczęśliwy. Treningi dawały mu szczęście które mało co go odwiedzało. Znalazł sobie coś co go uszczęśliwia i dzięki temu wie, że tą drogą będzie podążał całe życie. Iść za tym co się kocha. Za rośnięciem w siłę. Dziwne, ale nie ważne! To jest to czego chce.

Koniec Treningu.
avatar
Gość
Gość

Polana     Empty Re: Polana

Pon Wrz 04, 2017 9:05 pm
-Dobry trening... czuje jak moje wszystkie mięśnie jeszcze troszkę pulsują.- Stwierdził na głos zadowolony Tomatto, który siedział na kamieniu, odpoczywając tak po treningu który niedawno odbył. Tylko nie może się tak ciągle wylegiwać, musi zrobić coś więcej.
Dzieciak stanął wyprostowany po całym tym treningu. Już się trochę dobrze napocił, ale zostało mu jeszcze coś do ogarnięcia, a co dokładniej? Zaraz się dowiemy.
-My Saiyanie mamy coś potężnego w sobie... i nie mówie o tej głupiej legendzie Super Saiyana. Mówię o przemianie w Oozaru. Dzia... Stary piernik o niej opowiadał. Potrzebujemy do tego księżyca ALBO techniki, która może imitować wcześniej wspomnianą planetę. To będzie ciężkie by tak dobrze skumulować energię, ale trzeba spróbować, czyż nie?- Naprężył mięśnie ukazując tak swoją pewność siebie co do tego zadania. No nie owijając w bawełnę postanowił się za to zabrać. Ale na początku trzeba zrozumieć jak wykonać tą technikę, za pomocy której zmieni się w krwiożercą bestię. Na pewno trzeba skumulować odpowiednia ilość energii oraz ją jakoś zaprogramować. A jak dokładnie taki pocisk ma działać? Jak wypuści się go w powietrze, to ma drastycznie powiększyć się do pewnych rozmarów i imitować księżyc który ma moc 17 milionów zeni Fal Blutz. Ciężki trochę orzech do zgryzienia, ale warto spróbować, czyż nie?
No to tak stał. Zamknął oczy i zaczął się skupiać na energii która jest w nim. Najpierw będzie trzeba zebrać ki, jak już wcześniej było wspomniane. Trzeba całkiem jej dużo dostarczyć do dłoni. Ale najpierw skupienie. Może to tak ładnie wyobrazić, że łapie dłonią tą moc w sobie formuje ją za pomocą swojej wyobraźni w kulę, a następnie przenosi do swojej dłoni. Energia rozjaśniła w jego dłoni. Pulsowała aż. To było coś innego niż zazwyczaj robił. To nie był Ki Blast, który ma tylko zranić i nie jest jakąś masywną, jak to co właśnie wykonuje Pomidor. Ki które było w jego dłoni było wielkości piłki do gry. No i tutaj pojawiła saię najgorszy etap nauki. Trzeba było ją należycie zaprogramować, tak by nie była niszczycielską mocą, która po wystrzeleniu wybuchnie, a zmieni się w imitacje księżyca, oraz będzie tak trwać przez dobrą chwilę. Najpierw zakodować, by zatrzymała po paru metrach, kiedy się ją rzuci. Chyba najłatwiejszy rozkaz w tej części. Teraz tylko skumulować tak tą energię by się poszerzyła kiedy stanie, a następnie zacznie imitować lunę. Skupiał się na tym wszystkim bardzo mocno. Prężył wszystkie swoje mięśnie do maksimum, wykrzywił swoją twarz w grymasie gniewu. Tak się tym przejmował oraz brał to na poważnie, że aż mu na czole wyskoczyła żyła z tego wszystkiego.
-Dobra.... teraz... wyrzucić... POWER BALL- Ryknął nazwę techniki. Wyrzucił swoją dłoń do góry, a wraz z nią energię którą skupił niedawno.  Pocisk leciał do góry, do góry i do góry. I nic. Jednak programowanie może być złym pomysłem. Dlatego trzeba sobie jeszcze jakoś pomóc. Szybko wyciągnął drugą rękę do góry. Skupił się. Połączył się ze swoją energią, która należała do niego. Zacisnął pięści oraz wyobraża sobie, że zatrzymuje kulę energi w powietrzu i po chwili ją powiększa do rozmarów miniaturowego księżyca o mocy potrzebnej do jego zmiany w dzikiego goryla. Ciężka robota, ale trzeba się tego nauczyć, bo to jest jedna z najlepszych technik w arsenale Saiyan. Dzięki niej będą mogli zwyciężyc w przegranej walce. To taka ich sztuczka, by wygrać z każdym! Nawet z najtrudniejszym przeciwnikiem!
Tylko czy mu się uda jej nauczyć? Miejmy nadzieje.

Nauka Power Ball
avatar
Gość
Gość

Polana     Empty Re: Polana

Pią Wrz 08, 2017 1:14 pm
Udało mu się! Pocisk KI który zrobił zmienił się w księżyc! To już nie był zwykły Ki Blasat, a Power Ball. Jedna z technik, która pomoże mu się transformować oraz wydobyć z niego jeszcze większą siłę.
-O tak... rosnę w siłę, czuje to... Haricotto, siedź na tej swojej "błękitnej" planecie. Kiedyś cię dorwę i zabije.- Rozłożył swe ręce na boki, uśmiechnął się oraz podniósł wyżej głowę. Wyglądało jakby dawał jakieś przemówienie trzeciej rzeszy.
Tylko technika i sam fizyczny trening to nie wszystko. Potrzebna jest jeszcze umiejętność walki. Bo samo walenie pięściami oraz kopanie na oślep, to nie jest szuka walki i ci którzy umieją umiejętnie prowadzić potyczkę to są już na wygranej pozycji. Do tego wiele razy widział to u Spinaa, że on specyficznej od niego walczył. Jakby każdy jego ruch był zaplanowany, nie był byle jakim zamachem. Dlatego w większości z nim przegrywał. Umiał walczyć no i był dużo silniejszy od dzieciaka, ale o tym nie wspominajmy.
I tak teraz zacznie opracować swoją sztukę walki. Na początek postawa. Można to nazwać fundamentem, bo bez niej nie będzie mógł wyprowadzić odpowiedniego ciosu. Rozłożenie nóg. Lewa trochę do przodu, zaś prawa w przeciwną stronę. Oczywiście nogi ma zgięte. To ma za zadanie utrzymać go twardo na ziemi oraz dać możliwość odskoku w każdą stronę, którą będzie chciał. Co do tułowia. Nie będzie jakiś przekręcony bokiem, jak niektórzy. Po prostu prostu przed siebie do przeciwnika. By nie zostawić żadnych luk, by mógł uderzyć w plecy. A do tego da to możliwość na szybki oraz krótki skręt górną cześć ciała w których z boków, by się jakoś obronić albo wyprowadzić atak. Co do jego rąk. To zaciśnięte są mocno, by móc odrazu wyprowadzić uderzenie. Ale tylko gdzie są ustawione i jak? Już lecę wyjaśniać. Ma je zgięte w łokciu oraz są blisko jego tali. Tak by móc wyprowadzić atak niczym karateka albo wykonać blok całą dłonią, by ochronić twarz, brzuch czy też jego bok. To ma być prosta jak na razie postawa. By zaatakować, obronić, mieć szybki czas reakcji oraz nie ukazywać słabych punktów na ciele, które mogą być wykorzystane przez przeciwnika i zaatakowane.
Już mniej więcej jest ustalone, jaką ma postawę. Teraz mu zostało po prostu ją poćwiczyć. Musi się do niej przyzwyczaić, by móc wykorzystywać w walce. No to prostuje sie, staje niczym na rozkaz w wojsku. Wykonuje wdech, wydech i wydaje z siebie okrzyk.
-Hiya!- I odrazu ustawia się w pozycję którą została wcześniej przedstawiona. Teraz to tylko to tak powtarzał. Fundamenty zostały położone, tylko trzeba o nie teraz zadbać, by stwardniały i można by było na nich coś więcej postawić.
Po paru godzinach już miał dość, ale jego ciało już się do tego w miarę przyzwyczaiło, dlatego też postanowił pójść parę kroków dalej. Teraz zaczął w jego pozycji do walki wykonywać uderzenia przed siebie. Na początku po prostu na poziomie jego klatki piersiowej, następnie trochę niżej, a potem jakby celował w głowę przeciwnikowi o podobnym dla niego wzroście. I jeszcze poszły w ruch kopniaki. Teraz by móc wykonać dobrę kopnięcie, lekko przekręca swój tułowie w prawo i jego prawa noga, która jest lekko z tyłu leci pół kołem, by wykonać uderzenie. Oczywiście trenuje też tak z lewą dolną kończyną, która jest w innym trochę położeniu, ale można z niego wyprowadzić kopa, a nawet takiego z zaskoczenia. Tak teraz powtarzał wszystkie sekwencję, czasami trochę zmieniając kolejność, a nawet miejsce ataku. Ciągle pamiętał o swojej pozycji, miał ją ciągle w myślach, ale też się skupiał na innych rzeczach.
Kolejne godziny mijały, aż wreszcie postanowił dodać coś innego. Bloki! Teraz kiedy on atakował jedną ręką, to szykował się do zablokowania jakiegoś ataku drugiego. Chce tak sobie wyrobić pamięć mięśniową, jeżeli będzie kogoś atakował i ta osoba też wyprowadzi atak, który będzie do niego zmierzał to się przed nim obroni. Samym atakiem się nie wygra, więc trzeba mieć na uwadze, by się ochronić przed niepotrzebnymi obrażeniami. Znowu tak sobie ćwiczył i dodał kolejną ostaniom rzecz do jego nauki jego sztuki walki. RUCH! Nie można walczyć tylko stojąc jak kołek. Zaczął się teraz poruszać, biegać, skakać, odskakiwać na boki. Ciągle powtarzając ruchy, które już wcześniej używał. Teraz musi to tylko w sobie wytrenować i będzie już silniejszy, dzięki jego nowej technice walki.
Na koniec postanowił zrobić sobie test. Pamiętał sparingi ze swoim dziadkiem, postanowił przypomnieć to sobie i w wyobraźni stworzył przed sobą Spinaa, który właśnie go atakował, jak wcześniej. Postanowił się z nim zmierzyć za pomocą swojej sztuki walki. Oczywiście to jego wyobraźnia, wiec będzie sobie dużo dopowiadał, ale nie ma na kim tego w tej chwili wypróbować więc postanowił to zrobić.
Sparing z jego wyimaginowanym przeciwnikiem nie trwał długo. Bo w myślach nadal Stary pierdziel był od niego lepszy. Tylko teraz już wiedział, że nie wali na oślep pięściami.
Teraz została mu chwila przerwy, a kiedy odpocznie ruszy lotem do Miasta. Musi wprowadzić w życie swój plan, co nie?

Nauka Umiejętności - Sztuki Walki
Z/t - jak zostanie zaliczone.
Guts
Guts
Liczba postów : 695

Polana     Empty Re: Polana

Wto Kwi 20, 2021 2:05 pm
Przez to, że Guts praktycznie cały czas ma przy sobie swój Scouter, to już tak się do niego przyzwyczaił, że kompletnie zapomniał o jego obecności. Dlatego zaskoczył go nagły komunikat. Co więcej, jeszcze bardziej zaskoczyła go jego treść. Kido chciał się spotkać w jakiejś ważnej kwestii? Ciekawe o co mogło chodzić. Nie podał żadnych szczegółów poza lokacją, więc Flaczkowi nie pozostawało nic innego, niż ruszenie tam. Póki co skończył swój trening, nie miał żadnych innych ważnych spraw do załatwienia, więc mógł lecieć od razu. I właśnie to zrobił.
Wyszedł z sali treningowej i skierował się do pierwszego lepszego balkonu, z którego następnie wzleciał i pomknął w kierunku Tsufula. Podróż nie była zbyt długa, na szczęście i już po chwili Guts znalazł się na miejscu. Rozejrzał się w poszukiwaniu przyjaciela, jednocześnie wciąż zastanawiając się o co mogło chodzić. Co było tak ważną kwestią, że nie mógł mu jej przekazać przez Scouter i musiał to zrobić twarzą w twarz? Miejmy nadzieję, że to nie było nic złego. Jasne, Ogoniastemu się nudziło, ale wolał nudę niż problemy w królestwie. To pierwsze dało się przeżyć. To drugie... Cóż, powiedzmy, że nie ma zbyt miłych wspomnień z poprzednimi problemami i wolałby uniknąć nawet tych najmniejszych.
@Whis
@Whis
No.1 Whis' Fanboy
Liczba postów : 976

Polana     Empty Re: Polana

Wto Kwi 20, 2021 6:38 pm
MG

Guts przybył na miejsce, ale nie zastał tam nikogo. To znaczy, w tej chwili nikogo nie zobaczył. Ale usłyszał. Znajomy głos dotarł do jego uszu.
- Spóźniłeś się. - Kido jak zwykle zadziornie musiał komentować poczynania Gutsa. Stał za Saiyaninem, jakby coś przed nim skrywał.
- Jest pewna kwestia do obgadania i nie skończy się ona dobrze, jeśli nasze zdania nie będą jednolite. - zaczynał się robić... Dziwnie. Atmosfera zaczęła gęstnieć. Gdy Guts w końcu odwrócił się, żeby stanąć twarzą w twarz ze swoim towarzyszem, poczuł się tak, jakby patrzył... W lustro.

Spoiler:
Guts
Guts
Liczba postów : 695

Polana     Empty Re: Polana

Wto Kwi 20, 2021 11:50 pm
Za plecami Gutsa pojawił się znajomy głos, który należał, jak mogło się wydawać, do Kido. Kiedy jednak Flaczek się odwrócił, to jego oczom ukazał się... Flaczek. Saiyanin zamarł, nie do końca rozumiejąc co tutaj się dzieje. Nie miał pojęcia jak zareagować. Dlaczego Kido wyglądał jak Guts? Od kiedy potrafił tak zrobić? Po co to zrobił i co zamierzał dalej? Wiele pytań cisnęło się na usta milczącego Saiyanina. Odezwał się dopiero po tym, gdy Tsuful skończył mówić.
-Co tutaj się dzieje? Dlaczego wyglądasz jak ja?-
Cofnął się na krok od przyjaciela. Zastanawiał się czy to był jakiś głupi żart. Jeśli tak, to wcale go nie bawił. Wręcz przeciwnie, król Vegety odczuwał lekki niepokój. Kido zachowywał się podejrzanie. I do tego dochodziła ta ważna sprawa o której mówił... Jaki miała związek z tym, że Szaraczek wyglądał teraz jak Ogoniasty? A może to właśnie o to chodziło? Może przypadkiem jakimś cudem zmienił wygląd i nie potrafił się odmienić? Nie, to brzmiało zbyt głupio. Musiało chodzić o coś innego. Tylko o co?
@Whis
@Whis
No.1 Whis' Fanboy
Liczba postów : 976

Polana     Empty Re: Polana

Sro Kwi 21, 2021 11:11 pm
MG


Kido wziął głęboki oddech. Wypuścił spokojnie powietrze i równie spokojnie odpowiedział.
- Muszę przyznać, że poradziłeś sobie świetnie jako król... - tu urwał, najpierw uśmiechając się, a zaraz patrząc z żalem gdzieś w bok. To wszystko, co mówił, nie przychodziło mu łatwo. I nie była to gra. Guts znał go tak długo, że musiał wiedzieć, co jest prawdą, a co kłamstwem.
- Saiyanie wciąż uprzykrzają życie Tsufulianom. Moi ludzie są prześladowani. I choć przed Tobą stawiane są raporty o "cudownej współpracy", to krzyk tych najbiedniejszych nie dociera do Twoich królewskich komnat. Odbija się od ścian i nawet echo nie chce podjąć próby współpracy. - ponownie westchnął, a jego mina mówiła wyraźnie, że nie robił tego z przyjemnością. Męczył się. Wewnętrznie.
- Dlatego... Dlatego postanowiliśmy zawalczyć. Wiedziałem, że to złamie Ci serce, ale... Nie mogłem stać obojętnie obok krzywdy moich ludzi. Dlatego właśnie...! - podniósł swój ton i zacisnął pięść, ale zaraz się zawahał i uspokoił się.
- Nasi naukowcy odnieśli kolejny sukces. Udało im się sklonować Ciebie i Twoich znajomych z Ziemi... - głos Kido lekko się złamał, a tuż po jego słowach, zza kamieni wyłoniły się kolejne osoby. Ubrane były tak samo, czyli w Tsufuliański ubiór. Co więcej, Guts od razu rozpoznał przybyłe postacie. I nie było to nic przyjemnego. Stanęli murem za Kido, pokazując swą przewagę liczebną. W tle mignęli też inni, ci którzy brali udział w ostatecznej walce z Łamaczami Czasu, ale największą uwagę najbardziej skupiały trzy osoby, które stanęły tuż za Kido.

Spoiler:

- Proszę Cię... Przyłącz się do naszej sprawy, albo zejdź nam z drogi. Po naszej rozmowie nie będzie już odwrotu. - widać było od razu, że Kido był rozszarpany. Guts pierwszy raz widział go takiego. Wszystko było traktowane poważnie. Każde następne słowo łamało serca tak bardzo, że ich pęknięcia docierały wprost do duszy, wgrzebując się wyimaginowanym szpikulcem i pozostawiając swój paskudny ślad na zawsze...
Guts nie mógł się nawet wycofać... Gdy zerknął za siebie, ujrzał kolejne znajome twarze. Wszystko to było niczym koszmar, który nie mógł się skończyć.

Spoiler:
Guts
Guts
Liczba postów : 695

Polana     Empty Re: Polana

Czw Kwi 22, 2021 12:24 am
Z każdą chwilą niepokój Gutsa wzrastał, a z czasem doszło do tego zaskoczenie i nawet lekka domieszka strachu, gdy zza skał wyszły kolejne postacie przypominające wojowników z Ziemi. Ta cała sytuacja... Wszystko to... Nie, to musiał być jakiś zły sen. Niemożliwe, że było tak źle. Nie wierzył w to. Jednak to się działo. To nie był żaden koszmar. Niestety. Wszystko było tak prawdziwe, jak tylko się dało.
Spuścił głowę, w której krążyło wiele chaotycznych myśli i żadnej z nich nie potrafił wyrazić słowami. Czuł się źle. Okropnie. Chciało mu się wymiotować. Czuł się zdradzony. Ale najgorsze w tym wszystkim było to, że rozumiał powody Kido. Wiedział, że gdyby znalazł się w podobnej sytuacji, to zrobiłby to samo. Zacisnął pięści i wciągnął powietrze ustami, a następnie powoli je wypuścił nosem. Drżał. Nie chciał walczyć ze swoim przyjacielem, ale czuł, że niechybnie do tego zmierza.
-Co zamierzacie?-
Tylko tyle zdołał z siebie wydusić. To było jedyne pytanie, jakie przyszło mu do głowy. Nie wiedział, co te... Kopie... Chcą zrobić. Może rozwiążą to pokojowo? Na pewno musi być jakieś inne wyjście. To nie mogło się skończyć kolejną jatką. Bo właśnie tak myślał Guts. Sądził, że Kido planuje kolejną wojnę, którą planuje wygrać za pomocą tych kopii. Jeśli to była prawda...
@Whis
@Whis
No.1 Whis' Fanboy
Liczba postów : 976

Polana     Empty Re: Polana

Pią Kwi 23, 2021 8:16 pm
MG

Guts był otoczony. Kido z sojusznikami stał przed nim, a za nim pojawili się następni. Ranzoku, Aymi, Crimson, Shade, Kenzuran i Haricotto. Wszyscy patrzyli na Gutsa obojętnie, ale im dłużej trwało to spotkanie, tym szybciej wszyscy tracili zimną krew.
Wiatr zaszumiał głośno, pchając kilka wyschniętych krzaków w niewiadomym kierunku. Do czego to wszystko zmierzało?
- Chcemy... - zaczął Kido, patrząc gdzieś w bok. Dopiero po kilku chwilach spojrzał Gutsowi prosto w oczy. 
- Chcemy, żebyś zabrał Saiyan i wrócił na ojczystą planetę, Sadalę. Wbrew rozpowszechnionemu kłamstwu, ona wcale nie została zniszczona. Zdewastowana, owszem, ale niezupełnie zniszczona. - wiatr zadął znów, poruszając włosami dwóch Gutsów na boki. Przerwał rozmowę, a swoim gwizdem narzucił niezręczną ciszę.
- To jedyne pokojowe rozwiązanie. Nie chcę Cię krzywdzić. Jesteś moim... Moim... P-przyjacielem. - ciężko było mu wypowiedzieć te słowa, ponieważ pierwszy raz w życiu je wypowiadał i prawdopodobnie nie znał ich znaczenia wcześniej, to znaczy, zanim spotkał Gutsa. 
Kido specjalnie unikał bezpośredniej odpowiedzi na zadane pytanie. Co zamierzali? To było oczywiste... Ten pokaz sił wyraźnie sugerował, że Tsufulianie nie będą prosić, tylko wezmą sprawy w swoje ręce.
- Wycofaj Saiyan z planety, albo wszyscy tu pomrzemy. - dodał na koniec, nie mogąc skryć smutku, który malował się na jego twarzy. Nic już nie było czarne. Nic już nie było białe. Cały świat zaczął malować się szarymi kolorami.
Sponsored content

Polana     Empty Re: Polana

Powrót do góry
Permissions in this forum:
Nie możesz odpowiadać w tematach