Pałac Mózgownika

Jego mała dyplomacja zdała egzamin. Bezsensowny rozlew krwi został powstrzymany. Nigdy nie widział większego sensu w biciu słabszych, chyba że dla zabawy, ale do zabawy trzeba było być w odpowiednim nastroju, a Benornowi daleko było do odpowiedniego nastroju. Dobrze więc, że te małe chucherka poszły po rozum do głowy i zeszły im z drogi.
- Bardzo ładnie - pochwalił ich changeling, klepiąc jednego po głowie, niczym małe dziecko. Następnie wyprostował się jak struna i obracając się w kierunku Coolera, ukłonił się i gestem ręki zaprosił do środka. Samemu udając się za nimi, dopiero gdy Sauzer przeszedł obok niego.
Tego co ujrzał w środku nie spodziewał się w najmniejszym stopniu. Wielki Zuno, był naprawdę wielki i do tego przypominał Benornowi ziemniaka. Jakież było więc jego zdziwienie, gdy oznajmiono mu, że by uzyskać odpowiedź na swoje pytanie, należy pocałować wielkiego Zuno. Obrzydliwość, całować kogoś takiego jak on? Aż współczuł tym żołnierzom, którzy mieli tego dokonać. Przynajmniej do czasu, gdy Sauzer nie rozkazał mu zrobić tego samego.
- Chyba sobie żartujesz! - warknął do niego, a jego wzrok padł to na Sauzera, to na Sin’a, który zaśmiewał się z niego, z bezpiecznej pozycji. Ale Benorn doskonale wiedział, że Sauzer nie żartuje, a nawet jeśli mógł się wypchać, to lord Cooler będzie widział jego zachowanie, a musiał wkupić się w jego łaski. Do tego, jeśli Zuno znał odpowiedzi na wszystkie pytania, to Benorn miał do niego kilka własnych pytań. Dlatego też chcąc nie chcąc, złożył pocałunek na jego poliku. Następnie, cały zawstydzony, udał się na tył sali, by zejść z oczu innych osób i tam oddać się kontemplacji o zemście jakiej dokona w przyszłości na Sauzerze u Sin’ie, którzy postanowili zakpić sobie z niego.

Benorn, to zostać zapomnianym przez wszystkich w swoim kącie, gdzie będzie mógł spłonąć ze wstydu. Pierwszej uwagi wielkiego Zuno nawet nie usłyszał, a dopiero wrzaski Lorda Coolera zwróciły jego uwagę na zaistniałą sytuację.
Więc to on miał zadawać pytania… szybko przekalkulował sobie w głowie możliwości i wszelkie plusy możliwych do podjęcia decyzji. Zadanie pytania, które nurtowało go najbardziej było niesamowicie kuszące, lecz otoczony przez licznych żołnierzy, w tym dwóch elitarnych, nie wspominając o samym Lordzie Coolerze, powodowało że nie nacieszył by się tym tą wiedzą zbyt długo. Więc właściwie została mu jedynie opcja numer dwa. Bycie posłusznym pieskiem i przyjęcie na siebie więcej wstydu.
- Wielki Zuno, odpowiedz na pytanie mego Lorda i zdradź mu, gdzie znajduje się Lord Freza - zadał swoje pytanie, nie ruszając się ze swojej bezpiecznej twierdzy, czyli kąta.

Zapadła niespokojna cisza, która tylko pogłębiała zażenowanie Benorna. Czy powiedział coś głupiego? Czy zaraz wszyscy zaczną się z niego śmiać? Jego wzrok bezwiednie przesunął się ku Sin’owi, który śmieszkował już z Benorna. Szybko jednak wrócił ponownie do Wielkiego Zuno, gdy ten przemówił ponownie. A mówił wiele, wiele obraźliwych rzeczy. Co miał namyśli mówiąc samozwańczy? Jeśli ktoś nie zgadzał się z tym, że demony mrozu rządziły galaktyką, to mógł się im przeciwstawić, a jeśli nie wystarczyło mu sił, to czy nie akceptował ich tytułu? Silniejsi zawsze rządzili słabszymi, nie ważne było czy chodziło o siłę fizyczną, czy inteligencje. Tak jak Wielki Zuno. Benorn był gotowy rękę sobie uciąć, że sam Zuno nadał sobie ten tytuł, a ludzie przyjęli to nazewnictwo ze względu na jego moc wiedzenia wszystkiego.
Wreszcie jednak przeszedł do ciekawszych rzeczy. Lord Freezer pokonany. Nie mieściło się to w jego głowie. Kim musiał być ten cały Imperator Laptor, dlaczego nigdy o nim wcześniej nie słyszał? Wiedział o imperium małpiątek, ale oni nic nie znaczyli. O Laptorze nie słyszał nigdy, czyli znaczył jeszcze mniej, a pokonał żywą legendę. Przynajmniej reakcja Lorda Coolera była taka jakiej się spodziewał. Wojna między braćmi nigdy nie była tajemnicą dla nikogo kto należał do imperium. Pytaniem było jednak co zamierzał zrobić z tym Lord Cooler, albo też co każe zrobić mu jego ojciec.
Teraz jednak zezwolono mu by zadał swoje pytanie. Tylko, że musiał dalej całować tego ziemniaka… na oczach wszystkich… chyba mu się ode chciało. Zresztą, które z pytań miałby mu zadać? Rozmyślał wszelkie za i przeciw gdy z tłumu wyszedł Sin. Benorn wodził za nim wzrokiem zainteresowany co też pajęczak wymyślił, gdy dostrzegł jak składa na dłoń Wielkiego Zuno pocałunek i zadał swoje pytanie. Ale cóż to było za pytanie?! Przedmioty spełniające życzenia, kim on był, pięcioletnim dzieckiem? I czego właściwie się spodziewał, że dostanie dżina z lampy? A jednak, jego zachowanie ośmieliło Benorna by i ten wytrzymał jeszcze chwilę tego upokorzenia.
Podszedł do wielkiego Zuno i ponownie złożył pocałunek na jego licu, tym jednak razem z drugiej strony.
- Wielki Zuno, dążę w swojej drodze wojownika do coraz większej mocy każdego dnia. Efekty tej drogi są zadowalające lecz wciąż zbyt wolne, zdradź mi sposoby na przyspieszenie tego procesu. - Wybrał pytanie, które chodziło po jego głowie od dłuższego czasu. Miał jeszcze kilka innych pytań, lecz jeśli będzie mu dane, zada je kiedy indziej.

Kim tak naprawdę był Wielki Zuno i skąd posiadał tak rozległą wiedzę? Czy możliwym było, że zmyślał wszystko na poczekaniu, lub dopowiadał co nieco zasłyszanych legend i bajań? Jak najbardziej. Opowiadał jednak niezwykle fascynująco, a jego słowa pobudzały wyobraźnię „młodego” Changelinga. Historia o magicznych sferach nazywanych smoczymi kulami, które miały spełniać życzenia pochłonęła go całkowicie. Nie wiedział czy wierzyć w to co usłyszał, lecz zaintrygowało go niemalże wszystko. Kim był Zalama, o co chodziło z tym 6 i 7 wszechświatem. Serce pompowało krew ze zdwojoną siłą, a ekscytacja Benorna sięgała zenitu. A to była dopiero połowa opowieści.
Wielki Zuno zaczął wyliczać sposoby dzięki którym Benorn mógł przyspieszyć swój progres i ewolucję. Gdy skończył, poczuł się przytłoczony, jakby ktoś zrzucił na niego wielotonowy ciężar. To co dzisiaj usłyszał zburzyło cały jego światopogląd. Właściwie miał teraz jeszcze więcej pytań, niż dostał odpowiedzi. Czy znaczyło, że wierzył w każde słowo? Lord Cooler zdawał się wierzyć, więc czemu nie on?
Jaki więc był dalszy plan. Planeta Namek. Znał jej położenie, posiadała smocze kule i ich wódz miał posiadać moc uwalniania ukrytych mocy. Jeśli Zuno miał rację, to Benorn będzie mógł szybko to potwierdzić. Nim jednak to nastąpi, musiał odejść ze służby u Lorda Coolera, a to mogło nie być tak proste.
- Jakie są dalsze rozkazy… Panie - zwrócił się do Lorda Coolera, kłaniając się mu tak jak należało, lecz nie tracąc przez cały czas kontaktu wzrokowego. Dla Benorna była to oznaka, że nie uważał się za gorszego.