Centrum miasta

Videl zaczęła się rzucać i szarpać, tłukąc Topote po blond czuprynie. Uspokoiła się dopiero, kiedy ujrzała miasto z lotu ptaka. Już nie biła tak mocno, aż w końcu przestała. Nie, żeby Super Saiyanin mógł cokolwiek poczuć... Widok jej się spodobał. Zaparł dech w jej piersiach.
- To ja mogę się nauczyć... latać? - zapytała zdziwiona, ostatni raz uderzając piąstką w głowę Topote.
- Myślałam, że tylko wy kosmici tak potraficie. - dodała, uśmiechając się na myśl o nauce latania. Niemniej jednak, im wyżej się znajdowali, tym bardziej narastała w niej niepewność i rosnące prawdopodobieństwo upadku.
- Dobra, o-odstaw mnie na ziemię! - powiedziała głośniej, trochę się jąkając, ale ciągle grając odważną dziewuchę. Videl najwyraźniej zainteresowała się, dopiero teraz, propozycją Topote. Ale i tak bała się, bo to nie była normalna rzecz, żeby tak sobie latać bezkarnie po niebie.

Ludzie patrzyli w górę na latającą dwójkę. 
- To ptak?
- To samolot?
- Ktoś się dronem bawi.
Policja zrobiła co zrobić miała i zabrała się z miejsca zdarzenia, zabierając w większym radiowozie przestępców.

Lecąc tak w przestrzeni powietrznej, Kenzuran przeczuwał że coś nadciąga....tylko nie miał na myśli co to może być. Miał pewne obawy, że wreszcie Gero się pojawi, ale czy na pewno? Może jego zmysły źle mu podpowiadały, sam tego do końca nie rozumiał, nie chciał za bardzo się tym teraz przejmować. Zmierzając przed siebie, Czarnowłosy powoli dolatywał tam gdzie chciał dolecieć, do centralnego obwodu miasta, gdzie miał znaleźć ten ruch Oporu. Wreszcie docierając to coraz większe budynki, zniżył delikatnie swój lot, chociaż przeczuwał że może delikatnie zdziwić tutejszych mieszkańców, miał nadzieję że za bardzo ci się nie przestraszą. Niestety przez to, że patrzył ciągle w dół zamiast przed siebie, mógł być niepoczytalne nieuważny przez swoje niekontrolowane latanie, ponieważ za chwilę stało się to. Nieodpowiedni lot Wojownika, spowodował wypadek, ponieważ nie spodziewając się wzbitemu w powietrze osobnikowi, którym był Topote.....niechcący wpadł na niego, waląc mocno głową o jego ciało i na pewno wytrącając go z równowagi! Masując swoją łepetynę, tego się w ogóle nie spodziewał, co jego uczeń tutaj robił, w takim miejscu....czy nie chciał wyeliminować jakiegoś Cynnamona? Wreszcie spoglądając na niego, nadal masując swoją głowę oraz czarną grzywę, rzekł w jego stronę:
-T-Topote....To Ty! Nie spodziewałem się ciebie tutaj zobaczyć! Wybacz mi, wiesz że nie potrafię wyczuwać energii.....no i ta forma, osiągnąłeś ją! Jesteś Super Saiyaninem, to niesamowite, najwyraźniej musiałeś kogoś stracić, mam nadzieję że to nie był Gamato! - mówiąc to, miał dobre intencje i chciał się jeszcze kiedyś zmierzyć z drzewo-człowiekiem. Przestając wreszcie masować swoją głowę, zerknął w dół i zobaczył jakąś dziewczynę, wcześniej jej nie kojarzył, czyżby jego uczeń ją znał? Tego dokładnie nie wiedział, ale odchrząkując, Syn Kellana ponownie przemówił:
-Widzę, że zapoznajesz Ziemian, to dobrze. Nie wiesz może przypadkiem gdzie są tak zwani Milicjanci? Mają niebieskie ubrania, czapki też niebieskie i jakieś posterunki posiadają też.....są z ruchu Oporu i oni mogą mieć informacje na temat Doktora Gero... - wypowiadając się, miał nadzieję że jego adept mu pomoże dojść do jakiegoś logicznego wyjścia. Jeśli sprawa inaczej się potoczy, no to zobaczy co ma zrobić dalej, albo nawet te dziewczę, które spoglądało w stronę jego kosmicznego towarzysza mu dopomoże.

Videl stanęła pewnie na ziemi. Poprawiła swoją koszulkę, którą potargał lekko wiatr. Dziewczyna była pod wrażeniem super saiyaninowania Topote, ale nie wiedziała jak to skomentować. Nie była to dla niej normalna, powszechna rzecz. Nauka latania, a raczej to, że każdy może się tego nauczyć, naprawdę ją zainteresowało.
- Mój ojciec jest Mistrzem, to prawda... Ale niechętnie mnie trenuje, a jeśli już to robi, to nie idzie na całość. Dla ludzi jest twardzielem, ale w moją stronę zachowuje się jak ciepła klucha. - przewróciła oczami. Kochała swojego ojca, ale wiedziała, że zbyt delikatnie ją traktuje. Dlatego właśnie chciała pokazać, że jest silna. Może w końcu Mark ją doceni i weźmie na poważnie. 
Nagle, zegarek dziewczyny zapikał. Ta podskoczyła jak poparzona gdy przeczytała komunikat. Musiała wracać do szkoły. 
- Dziękuję za lot, ale muszę już iść! Czekają na mnie na zajęciach, a mam już kilka spóźnień, więc jestem zagrożona... Naucz mnie kiedyś latać! Tymczasem... Do zobaczenia! - uśmiechnęła się wesoło i radośnie i dosiadła swój skuter. W pozytywnym nastroju i przyjacielskiej atmosferze odjechała w kierunku, z którego przyjechała... Obejrzała się raz jeszcze za Topote, który pofrunął gdzieś w górę, a później dodała gazu, żeby znów nie spóźnić się na zajęcia!
______

Kenzuran wpadając na swojego ucznia, na szczęście niewiele mu zrobił. Za chwilę usłyszał jakieś pojękiwanie ze strony adepta, a następnie odpowiedź co do utraty jakiegokolwiek towarzysza, tyle dobrego. Czarnowłosego bardzo cieszył fakt, że nikt nie ucierpiał z drużyny Topote, więc nie musiał się tak bardzo martwić tą sprawą. Za chwilę jego kosmiczny towarzysz powtórzył jego słowa i był zdziwiony tym, że jest jakiś "Ruch Oporu". Podejrzewał ich, że są złymi osobami, ale tak naprawdę było zupełnie inaczej, nie byli wcale źli, bo to właśnie oni walczyli z Armią Czerwonej Wstęgi.
-Źle mnie zrozumiałeś, Ruch Oporu to są ci dobrzy, pomagali nam podczas walki z Armią Czerwonej Wstęgi i mogą mieć informacje na temat Gero. Po prostu oni zabierają rzeczy, które zostały ukradzione przez bandytów. - tak mu się przynajmniej zdawało, a raczej tak na pewno było. Za chwilę zaczął się bardzo długi monolog ze strony ucznia Syna Kellana, który twierdził że te osoby są złe i że są....hienami. No i jeszcze zwalał wszystko na tego całego Mistera Satana oraz....jego córkę, o tym to akurat nie wiedział. Myślał, że ten jegomość nie ma żadnych dzieci, a jednak....było zupełnie inaczej. Brat Klen wysłuchując do końca swojego towarzysza z kosmosu, którego poznał....chciał mu pokazać gdzie dokładnie się znajdują ci z Ruchu Oporu, tyle dobrego.
-Pewnie, prowadź. Musimy ich znaleźć, bo oni mogą wiedzieć coś na temat Doktora Gero oraz jego planów. - mówiąc to, Brat Klen spoważniał i był gotowy, żeby polecieć za swoim uczniem w dane miejsce. Wiedział, że może wreszcie im się uda załatwić raz na dobrze Naukowca z Armii Czerwonej Wstęgi, a raczej z czerwonych portek, tak jak mógł powiedział tamten Naukowiec. Miał nadzieję, że wszystko załatwi na Ziemi i będzie mógł wreszcie udać się na Vegete, zobaczyć ponownie swój rodzinny dom, sprawdzić jak bardzo jest zaniedbany oraz zakurzony, gdyż na pewno nikogo tam nie było.

START TRENINGU

Kenzuran wysłuchując swojego ucznia, zaczęli podróż w stronę tego miejsca, które zwało się komisariatem. Słuchając jego słów, chciał się już powiedzieć ponownie na temat dziewczyny, lecz Topote przemówił w jego stronę znowu. Pytał się go co ostatnio porabiał i przeczuwał to samo co jego mentor....że perfekcyjny android wciąż gdzieś się może ukrywać, wraz z Gero. Opowiedział mu jeszcze o tym, że stał się silniejszy, no bo wreszcie był na Super Saiyaninie, na transformacji które nie jest taka łatwa do zdobycia, co to to nie. Czarnowłosy pamiętał swoją pierwszą przemianę, został ocalony przez jednego z Ziemian, którego skóra była trochę ciemniejsza niżeli co u pozostałych osobników tej planety. Żałował tego, że nie uratował tego Człowieka, dlatego też nie rozmyślając o sprawach z przeszłości, westchnął pod nosem i wreszcie przemówił do niego, kiedy ci podróżowali w przestrzeni powietrznej:
-Co porabiałem powiadasz, byłem w Capsule Corp, dowiedzieć się co nieco na temat tego Ruchu Oporu, no i się okazało że teraz wszyscy zostali Milicjantami, czyli osobnikami w niebieskich umundurowaniach oraz czapkach. Musiałem także uratować Naukowca z rąk Armii Czerwonej Wstęgi, która się przeobraziła w Czerwone Portki....czy jakoś tak? Znaleźliśmy Laboratorium w którym była jakaś dziwna maszyna, że osłabiała całe twoje ciało. Nie wiem jak to wyjaśnić, ale jeszcze była jedna maszyna w której był jakiś osobnik z ogonem, możliwe że ktoś od nas, ale nie zdążyłem go stamtąd zabrać, Naukowiec był ważniejszy. - opowiadając to swojemu adeptowi, czuł że mu jest jakoś lżej. Wolał z kimś przetrzymywać swoje ciężkie przeżycia niżeli posiadać je tylko dla siebie.

Lecąc tak pomiędzy dużymi wieżowcami centralnego miasta, ponownie Złotowłosy przemówił do niego, twierdząc że to w tym miejscu chyba są te osoby, które nie dawno spotkał podczas tamtego incydentu. Mężczyzna z utraconym ogonem kiwnąwszy głową, wiedział przynajmniej teraz gdzie znajduje się ich siedziba. Mrucząc coś pod nosem, Syn Kellana wreszcie zdecydował i spoglądając na swojego ucznia, wypowiedział się ponownie w jego stronę:
-To dobrze, że wiedziałeś gdzie się znajduje ta miejscówka, teraz będzie trzeba odnaleźć członków Ruchu Oporu, którego już nie ma. Oni bodajże mają informacje na temat ukrywania się Gero, jeśli się tego dowiemy, pozbędziemy się go wreszcie raz na zawsze. - mówiąc to, zaczął powoli lądować na tutejszym białym chodniku i miał nadzieję, że jego towarzysz dołączy do niego, chyba że ma jakieś lepsze zajęcia. Niestety Brat Klen nie wiedział co czai się w podświadomości jego adepta, może ten będzie miał jakieś inne rzeczy do roboty, nie wiedział niestety tego.


KONIEC TRENINGU

W czasie zaatakowania milicjanta oraz przechwycenia jego lodów, kilka osób szybko sięgnęło do kieszeni i podzwoniło gdzie trzeba. Rozległy się syreny, a ludzie wokół zaczęli uciekać od naszego bezmózgiego sayiajina.
Nie minęło kilka chwil, nim można było usłyszeć helikoptery oraz inne pojazdy. Tak samo jak i radiowozy, prawdopodobnie też czołgi. Niestety jakby nie patrzeć, ludzie są przewrażliwieni po ostatniej wojnie. Tak więc reagują na kosmitów oraz innych latających małpiszonów co biją służbistę inaczej. Tak więc w czasie gdy Topote delektował się lodami o smaku banana, w tym czasie podjechało pięć radiowozów i dwie furgonetki swatu. A gdy tylko nadleciały helikoptery, to zjawiła się i gwardia królewska. Snajperzy zajęli swoje miejsca błyskawicznie, namierzając Kenzurana. Tak samo jak i pięć helikopterów i samolotów. A Topote został po chwili otoczony przez milicję, swat, gwardię królewską. Osób było koło dwudziestu, większość z nich posiadała karabiny i tym podobne. A kilku nie miało nic, byli tylko odziani w lekkie zbroje przypominające troszkę saiyańskie.
- Rusz się o krok, a nie będziemy się wahać by was wyeliminować
Odparł jeden spokojnie, a wracając do Ken'a. W sumie też był otoczony.
- Ręce do góry!
Dodał kolejny, no widać wkurzyliście nie to miasto co trzeba. Tutaj wszyscy są dość przewrażliwieni.

Kenzuran przemierzając przestrzenie powietrzne wraz ze swoim uczniem, mógł za chwile usłyszeć jego słowa. Zaciekawiło to co powiedział, bo wspomniał o jakiejś technice Kiai, wydawało mu się że już kiedyś gdzieś ją słyszał. Kiwając głową na znak, że wszystko rozumiem, najwyraźniej jego adept używał tej techniki o której mu niegdyś wspominał w kosmosie, daleko-widzenie czy coś takiego. Czarnowłosego za bardzo coś takiego nie interesowało, nie nadawałby się raczej na szpiega ani nic z tych rzeczy, wolał się prać twarzą w twarz, jeśli chodziło o walki oraz pojedynki. Za chwilę Mężczyzna z utraconym ogonem dostrzegł, że jego uczeń tak jakby się spiął, nic z tego nie rozumiał, a następnie poszybował w dół, w stronę osób znajdujących się dole. Tyle dobrego, że mógł w stanie go cały czas widzieć, gdyż nie był tak szybki jak On teraz aktualnie jest, ale wcale mu się to nie podobało. Postanowił aktywować aurę i dogonić go, mimo iż Topote był na poziomie Super Saiyanina, to nie będzie problemem z dogonieniem go. Syn Kellana zobaczył, że za chwilę Przyjaciel Drzewoludzi znokautował jednego milicjanta, a to nie tak się miało skończyć, przeczuwał że nie oprze się bez walki.....chyba że wpadnie na coś innego.

Brat Klen wreszcie dolatując do swojego adepta, ten zaczął mu pokazywać jakąś potrawę czy też przysmak tutejszej planety w której chyba najwyraźniej się zakochał. Chcąc jakoś zareagować i coś powiedzieć, mógł usłyszeć dość mnóstwo świstów z kilku stron, na coś się zapowiadało. Nie docierając do swojego adepta, został otoczony przez jakieś jednostki, zapewne Ziemskie, które kazały mu podnieść ręce do góry. Kenzuran wydychając na spokojnie powietrze, rzekł do osoby która do niego przedtem krzyknęłą:
-Słuchajcie, to nie porozumienie! Mój towarzysz nie wiedział, że nie powinno się was atakować bez powodu....najwyraźniej posmakowała mu wasz tutejszy ziemski rarytas. Możemy dojść do porozumienia, potrzebuje znaleźć RUCH OPORU, wiecie gdzie mogę zastać jakiegoś lidera? - oczywiście chciał z tego wyjść bez robienia więcej kłopotów. Nie spodziewał się, że Topote zareaguje tak agresywnie dla zwykłej słodyczy, którą właśnie brutalnie odebrał tutejszemu milicjantowi. Miał nadzieję, że służby które znajdowały się razem z nim w przestworzach powietrznych go usłyszą i dojdą do porozumienia.

OOC:
Farsight poziom II = -5ML
MSSJ w użyciu

No więc gdy tylko nasza dwójka małpek została osaczona, wręcz przygwożdżona do jednego miejsca. Po chwili zbliżyło się tylko kilku lekko opancerzonych wojowników, można to było stwierdzić iż wyglądali na takich. Plus, gdyby ktoś z was potrafił wyczuć ki. No to z nich wydobywa się troszku, widocznie większość jest ukryte.
- Ruch oporu już nie istnieje, rozpadł się wraz z klęską czerwonych gaci. Została teraz tylko gwardia królewska.
Odpowiedział jeden Kenzuranowi, gdzie reszta policjantów osaczyła bardziej Topote. Mieli przy sobie paralizatory, pałki, gaz, gaz musztardowy, gaz pomarańczowy, gaz łzawiący i wiele więcej.
Poza tym, że odpowiedź była dana. To jeszcze było kilka pytań, a mianowicie.
- Kim jesteście i czego chcecie od byłego ruchu oporu?
Zapytał tym razem osobnik odziany w czarny lekki pancerz. Nim się obejrzeliście, po chwili przyleciało dwóch kolejnych osobników. Tak dosłownie przylecieli, były to po prostu humanoidalne psy. Widać było pancerz, mundur i odznaki. Byli dość wielcy, mieli coś koło dwóch metrów wzrostu.

Kenzuran nadal trzymając ręce w górze, nie wiedział co go czeka oraz jego ucznia. Miał nadzieję, że się jakoś dogadają z tutejszymi Milicjantami, ale dostrzegł kątem oka, mimo iż ciągle wisiał w powietrzu, to osobnik z latającej jednostki odpowiedział mu. Zrozumiał że już nie ma czegoś takiego jak Ruch Oporu, tylko teraz jest Gwardia Królewska. Czarnowłosy nadal wszystko bacznie obserwował, a następnie kolejne osoby się zjawiały, no pięknie. Nie chcieli robić sobie złej reputacji z Ziemią, przynajmniej Mężczyzna z utraconym ogonem, ale nie był pewny co do swojego adepta. Słysząc wreszcie kolejne zapytanie ze strony Milicjanta, co do poszukiwania Ruchu Oporu, Wojownik nie miał zamiaru się powstrzymać z odpowiedzią:
-Poszukuję ruchu Oporu w sprawie Doktora Gero. Podobno wiedzą gdzie się ukrywa, a ja chcę go wykończyć raz na dobrze, żeby całkowicie się pozbyć resztek Armii Czerwonej Wstęgi z tej planety. - mówiąc to, jego spojrzenie bardzo się zmieniło. Było zimne i poważnie, gdzie na pewno otaczający Syna Kellana Milicjanci, mogli poczuć srogi chłód. Miał nadzieję, że dadzą mu solidną odpowiedź, bo jak nie....to będzie się musiał obejść bez niej. Brat Klen przeczuwał, że jego towarzysz może poczuć na pewno jakieś konsekwencje, uderzając tego człowieka, był ciekaw czy zadał mu taki cios, by go uśmiercić czy też jednak przeżył. Nie chciał o tym teraz myśleć, miał nadzieję że tutejsi jegomości ubrani na niebiesko mu odpowiedzą i wreszcie się dogadają, nie wiedział ile jeszcze tak w górze będzie mógł utrzymać te dłonie.

OOC:
MSSJ w użyciu
Farsight poziom I w użyciu

No więc gdy padło słowo DR.GYROS, to jeden z gwardii machnął ręką by policja i reszta odpuściła. Mianowicie chwila i wszyscy zaczęli się zbierać do auto, nawet sam oddział specjalny widząc całe zamieszanie postanowił odlecieć do swojego zakątka miasta. Oczywiście poza jednym, który został i dołączył do pozostałej dwójki z gwardii.
- Gdybyśmy wiedzieli takie rzeczy, to sami byśmy już dawno go zniszczyli.
Zaczął mówić, po czym sięgnął po telefon i gdzieś zadzwonił. A wracając do Topote, który teraz miał konfrontację z jednym psem. Dokładnie tym którego powinien kojarzyć, bo niedawno go spotkał w innym mieście.

Spoiler:

- Proszę proszę, nasz mały dzieciak.
Zaczął mówić, po czym złapał cię za główkę i uniósł troszkę nad ziemią.
- Mówiłem, że jak coś nabroisz to porachuję ci kości a resztę posadzę w moim ogródku!
No tak więc Topote miał zajęcie, mógł się teraz potłumaczyć jak to bardzo nie chciał napaść na policjanta i zabrać mu lodów bananowych o nie smaku cytrynowym.

Wracając do Kenzu oraz gwardii, osobnik skończył właśnie rozmowę przez telefon.
- Niestety, ale nikt nie wie gdzie jest Gero w tym momencie. Choć nasi ludzie szukają wszędzie gdzie się da. Góry, lasy, oceany. To jednak na tą chwilę nic.
Odparł, po czym wyciągnął z kieszeni jakieś urządzenie.
- To jest komunikator, działa tylko w obrębie planety.
Dodał, po czym wręczył go Kenzu.
- Jeżeli będziemy coś wiedzieć, damy znać.

Kenzuran nadal trzymając ręce ku górze, miał nadzieję że przekona tutejszych milicjantów o swojej niewinności. Nie wiedział jednak jak sprawa się potoczy względem jego Towarzysza, który zaatakował jednego z nich i odebrał mu tutejszy ziemski przysmak. Słuchając słów jednego z dawniej niegdyś Ruchu Oporu Człowieka, ten sam przyznał fakt, że gdyby to wiedzieli, to zapewne by go zniszczyli. Mężczyzna z utraconym ogonem westchnął pod nosem, ale nadal nie mógł się jeszcze rozluźnić, to nie był jeszcze koniec tej masowej imprezy oraz zbiorowiska. Widząc, że większość jednostek powróciła do swoich posterunków, a jegomość który rozmawiał z Wojownikiem, spuścił się po linie z latającej maszyny, On postanowił że także wyląduje obok terenu budynków Milicjantów. Teraz będą mogli przeprowadzić rozmowę bez żadnych zakłóceń ze strony ich maszyn, tak się na pewno będzie lepiej rozmawiało. Syn Kellana słuchając kolejny zdań wypowiedzianych przez jednego z milicjantów, usłyszał że ci niestety nie wiedzą gdzie może się znajdować ten cały Doktorek, niech to! Brat Klen zacisnął pięści, myślał że znajdą ostatni problem i zakończą go raz na zawsze, a tu się okazało, że jednak będą musieli ludzie dalej cierpieć, jeśli ten osobnik powróci z ukrycia.

Kenzuran wiedział jak to się może skończyć, jeśli Armia powróci, wróci także porywanie osób z ich osad, niepotrzebne morderstwa niewinnych Ziemian, którzy żyli sobie własnym życie i nikomu nie zawadzali bez powodu. Czarnooki wsłuchując się dalej w słowa Milicjanta, zobaczył że ten wyją coś co miało podobne rozmiary jak scoutery, a nawet służyło tak samo jak detektory. Wiedząc, że małe urządzenie służy do komunikacji, odebrał je od tutejszego dawnego Osobnika z Ruchu Oporu, a następnie zaczepił na tyle swojej zbroi, by się nigdzie nie zapodziało. Słysząc ostatnie zdania, kiwnął głową i miał zamiar odpowiedzieć:
-Czyli jednak wszystko wskazuje na to, że ten drań nadal żyje. Jeśli wróci, powróci na pewno Armia i znowu się zaczną porywania z osad, niepotrzebny rozlew krwi....musimy to jakoś powstrzymać... - mówił i czuł, że głos mu drży, ponieważ wiedział że faktycznie to może powrócić. Nie mógł na to pozwolić, postanowił sobie że nie opuści planety dopóki nie powstrzyma tego bydlaka prze ponowną rzezią, nie na jego warcie! Starał się uspokoić, ale nie potrafił....wiedząc że jednak oni nawet nie odnaleźli Gero, będzie musiał być czujny. Mógł wtedy nie niszczyć tego androida, ale przeszkadzał mu w misji uratowania Naukowca, a człowiek był jednak priorytetem.
-Jeszcze raz dziękuje, a teraz wybacz....najwyraźniej mój uczeń trochę narozrabiał. - rzekłszy to, pokazał to co się działo za plecami Milicjanta, który właśnie z nim rozmawiał. Wojownik postanowił podejść do swojego Towarzysza oraz osobnika, który miał na sobie dość sporo sierści i nie wyglądał na zwykłego Ziemianina. Zbliżając się do nich, widział że Topote wisi trochę nad ulicą, a potem głośno się wypowiedział:
-Wygląda na to, że sprawiłeś Milicjantom nie lada kłopotu. Po prostu ich przeproś, ponieważ mamy urządzenie, dzięki któremu będziemy mogli wspomóc Milicjantów z pokonaniem Gero. Chyba że Pan Milicjant który cie trzyma chcę wyjaśnić sytuacje w sposób sparingowy, hmm? - mówiąc to, uniósł brew delikatnie ku górze, bo był ciekaw czy osoba, która była niegdyś w Ruchu Oporu, będzie chciała się zmierzyć z jego adeptem. Mężczyzna z utraconym ogonem będzie mógł wreszcie doświadczyć jak bardzo silny jest jego Towarzysz, ale miał nadzieję że na następny raz nie przysporzy im takich problemów, jak ogłuszanie ludzi i zabieranie im tutejszych rarytasów.

No więc rozmowa i sprawy załatwiane przez Kenzurana zostały zakończone, ale niestety rozpoczęły się nowe które zapoczątkował Topote. Policjant zignorowany na samym początku, zastanawiał się czy po prostu nie puścić gówniaka i sobie nie odlecieć do swojej roboty. Jednak, ku jego niezadowoleniu małpiszon zaczął się rzucać. Uderzenie w rękę poskutkowało zdziwieniem, a kopnięcie w twarz wypowiedzeniem wojny. Jednakże, kiedy pieseł naglę zaczął tracić wzrok. Szybko postanowił zachować spokój, ponieważ najważniejszą rzeczą jest odpowiednia reakcja.
- Widać od ostatniego spotkania zmieniłeś się na gorszę.
Odparł spokojnie, następnie lekko cię podrzucił do góry i zamachując się drugą łapą wyprowadził potężne uderzenie. Zdążył to jeszcze zrobić nim jego oczy całkowicie pokryła magia i oślepł.
- Ikkotsu.
Cios nie powinien zaboleć, nawet na twojej transformacji. Jednak on był całkowicie dziwny, pod względem siły i odrzutu. Uderzenie posłało cię w beton, co prawda odbiłeś się od niego kilka razy i wylądowałeś w jakimś aucie na samym końcu.

Wojownik który stał obok Kenzurana, z niepokojem spoglądał na zaistniałą sytuację.
- Rex wystarczy..
Zaczął mówić, jednak w tym momencie pieseł mu przerwał.
- Przecież to tylko sparring, zajmij się swoją sprawą gwardzisto.
No i widać tyle było z rozmowy, no ale wracając do pozostałej dwójki
- ..ale miasto.
Dodał cicho pod nosem, ale widać poddał się na miejscu.

- Żałosne, taka tania sztuczka.
Powiedział sobie pod nosem Rex, po czym zaczął wzlatywać ku górze.
- Co racja to racja, nie mam zamiaru niszczyć miasta.
Odparł do gwardzisty, następnie wzlatywał dalej i z założonymi łapkami czekał na dalszy rozwój sytuacji. Oczywiście sam czekał, aż w końcu ten efek ślepoty zaniknie.

OOC:
Topote - 50 hp
Przeciwnik oślepiony - ??? tur

Kenzuran otrzymując urządzenie, który służy do komunikacji z tutejszą Milicją, schował je sobie na tył swojej zbroi, bo wiedział że tam będzie bezpiecznie. Pewnie lepszym sposobem byłaby kapsułka, wtedy na pewno temu całemu radiu nic się nie stało, ale Czarnowłosy już wolał o takie coś nie dopytywać. Za chwilę Wojownik usłyszał krzyk swojego ucznia, który najwyraźniej chciał zwrócić na siebie uwagę, tylko dlaczego i po co? Tego akurat nie wiedział, ale zrozumiał że to co za chwilę zobaczył, było najgłupszą rzeczą jaką mógł dostrzec na tą chwilę. Jego kosmiczny towarzysz właśnie użył dziwnego podmuchu, który miał na celu odrzucić Psiego Policjanta, który raczej nie poczuł się z tym zadowolony,. że jakiś młodzieniaszek go bije. Za chwilę mógł usłyszeć jak jego adept "znowu" przeprasza, bo nie wiedział że chyba smak jest bananowy, jeśli wszystko dobrze Mężczyzna z utraconym ogonem to zrozumiał. Teraz Syn Kellana niestety nie słyszał słów wypowiedzianych przez wielkiego Psa Milicjanta, gdyż odzywał się do samego Topote, nie do pozostałych. Za chwilę do uszu Brata Klen dotarły słowa funkcjonariusza, który stał obok niego, by jego kolega z pracy zaprzestał swoich "agresywnych" czynów, ale bardzo szybko został zbyty. Czarnowłosy jednak był zaciekawiony ich pojedynkiem, może to pomoże bardziej dokształcić się jego uczniowi, gdy ten nabierze nowej wiedzy na temat sztuk walki od samych Milicjantów. Wreszcie ci niegdyś wywodzili się z ruchu oporu i na pewno mieli tam dużą ilość osób, które znały się na szkoleniach. Wreszcie Czarnooki westchnął, a potem wypowiedział się do Psiego Milicjanta:
-Panie Rex, może jednak zechcę pan się faktycznie możecie stworzyć taki sparing, jeśli macie jakąś salę, z chęcią bym to zobaczył. No i na domiar tego, mój uczeń nauczy się kolejnych rzeczy co do sztuk walki, wreszcie każdy z nas obiera inną drogę, a sądzę że jest kilka różnych szkół na waszej planecie. - miał nadzieję, że Milicjant wyrazie chęć zgody, skoro serio zasugerował swojemu towarzyszowi, mówiąc mu że to tylko sparing. Kenzuran niestety nie wiedział jak zareaguje reszta dawnego Ruchu Oporu, którzy jeszcze się tutaj znajdowali.

Kiedy tylko rozproszyłeś zaklęcie ślepoty, Rex w końcu mógł przejrzeć na oczy. Oczywiście jeszcze trochę sobie pomasował oczka, ale po chwili wrócił do ciebie. Troszkę przechylił główkę na bok, gdy uznałeś ich rasę za jakąś mało rozgarniętą w lataniu. Czyli tym samym w kontrolowaniu ki, no ale cóż widocznie nie miał zamiaru tego komentować.
- Ubaw po pachy, większość ludzi nie wie co to ki. Nie ma w tym nic zabawnego.
Na kwestię odlecenia gdzieś dalej, pieseł po prostu pokiwał głową na znak niezgody.
- Muszę cię tylko ostrzec, że jestem z specjalnego oddziału. Tak więc jestem wyszkolony na wiele sposobów i muszę przyznać że twój poziom mocy jest ciut silniejszy od mojego. A może nawet troszkę więcej.
Uśmiechnął się, po czym ustawił gardę na wysokości klatki piersiowej.
- Tak więc zaczynajmy.
Odparł po czym wystrzelił w twoją stronę, a skoro postanowiłeś dać ruszyć się pierwszemu pieskowi. Ten nie zamierzał się ograniczać.
- Rōgafūfūken!
Wypowiedział dość głośno ów słowa, po czym zaczął swoją szarżę. Wpierw ruszyły dwa uderzenia na wysokości klatki, były dość szybkie. Później kopnięcie z prawej nogi, wprost w twoje lewe udo. Na samym końcu prosta sparta z lewej nogi w brzuch. Czy uda ci się zablokować, albo wyprowadzić kontrę. Dowiemy się tego w następnym odcinku Smocze jaja AU!

Kenzuran wraz obserwując wszystko z tym całym gwardzistą, bo tak został określony przez jego futrzanego znajomego, oglądał zmagania swojego ucznia. Nie wiedział czy ten sobie poradzi, ale sądząc że teraz gdy ten osiągnął stan legendarnej transformacji w Super Saiyanina, chyba to będzie nawet zbyt łatwe dla niego. Krzyżując ramiona na swoim torsie i bacznie oglądając poczynania młodego Wojownika, dostrzegł że ten cały Rex także potrafił się unosić się w powietrzu, najwyraźniej Ziemianie nie byli tacy zieloni i widzieli co to jest energia. Mężczyzna z utraconym ogonem faktycznie sobie przypomniał te dwie osoby od których w sumie nauczył się oślepiającej techniki, to przecież też Ziemskie osoby. Wzdychając ciężko pod nosem, kiedy tak to wszystko oglądał, najwyraźniej jego adept zapomniał pewnych podstaw, które będzie musiał przypomnieć. Robiąc dwa kroki do przodu, tak by został poprawnie usłyszany, z podniesionym głosem wyraził swoją opinię na temat tego co się tutaj dzieję:
-CO TY WYPRAWIASZ TOPOTE! Nogi rozstaw szerzej, garda ma być wyżej i nie przyjmuj wszystkich ciosów na raz. Wpierw postaraj się poznać swojego przeciwnika, grając na czas, a następnie stwórz jakąś idealną strategię. Nigdy nie nie doceniaj przeciwnika, TOPOTE! - mówiąc to, uwolnił z ciała dość sporo energii, przez co aura wokół jego osoby powstała i stworzył podmuch, świadczący o tym, żeby Przyjaciel Geganów sobie wziął te rady do serca! Syn Kellana miał nadzieję, że zmieni podejście do tej walki i nie da się tak poobijać na następny raz przez tego ów Rexa, który należał do milicjantów oraz do dawno zamkniętego Ruchu Oporu. Spoglądając jednak kątem oka na gwardzistę, który stał trochę za nim, tym razem przemówił do niego, tak żeby nikt ich nie słyszał:
-Co o tym sądzisz, Panie Gwardzisto? Myślisz, że mój uczeń zdoła pokonać waszego wykwalifikowanego kolegę, czy jednak będzie odwrotnie, hmm?? - był ciekawy, ale i tak wiedział że zakładanie się o coś nie miałoby sensu, wreszcie nie posiadał pieniędzy, a ty by się jednak przydały.

- Topote -

No więc postanowiłeś jak prawdziwy myślący inaczej mężczyzna przyjąć ciosy na klatę, dwa uderzenia były w miarę mocne. Mogłeś je spokojnie poczuć, nawet troszkę cię zabolały. No ale jednak nie tak bardzo jak pierwszy cios, te w porównaniu były o wiele słabsze. No reszty ciosów uniknąłeś odskokiem w tył do góry, więc nie sięgnęły cię nogi oponenta. Rex przyglądając się tobie oraz twoim następnym poczynaniom, po prostu postanowił się zasłonić łapami na wysokości głowy. Oczywiście, przyjął wszystkie twoje ciosy skierowane na główkę. Nie było to nic nadzwyczajnego, w końcu robiłeś jedną kombinację. Gdy tylko skończyłeś, a twoje zaklęcie niestety nie dotarło do jego buźki. Piesełkowaty troszkę zaczął machać łapkami, widocznie twoje ciosy troszkę mu nadwyrężyły stawy.

- Kenzuran -
Na pytanie które zdałeś gwardziście, ten po prostu kątem oka zerknął na ciebie.
- Gdybym miał zgadywać, to pewnie obstawiałbym twojego ucznia.
Zaczął mówić, po chwili wracając wzrokiem na dwójkę walczących.
- Niestety znam Rex'a osobiście i muszę z przykrością stwierdzić, że jeszcze brakuje twojemu uczniowi do jego poziomu.


- Topote--

- No proszę, masz trochę siły.
Uśmiechając się radośnie pod nosem, Rex spojrzał na ciebie.
- Zgadza się, od tamtego momentu jesteś o wiele silniejszy. Jednak..
Przerwał na chwilę, a jasna aura przez chwilę wędrowała po jego ciele aż zniknęła. Po chwili górna partia ubioru Rex'a po prostu się rozerwała na strzępy, a jego mięśnie zaczęły rosnąć do maksimum. Gdy tylko przemiana zakończyła swój proces, piesek po prostu zbił swoje pięści.
- Ja jestem silniejszy.
No i tutaj oczywiście po chwili schylił główkę do dołu, po czym troszkę się załamał.
- M-mój mundur...

Wracając jednak do starcia, Rex ponownie skierował na ciebie wzrok. Tym razem przyjaźnie się uśmiechał.
- Przedstawiam ci jedną z sekretnych technik ludzi, dzięki temu możemy stać się o wiele silniejsi. Przekraczamy własne granice , dzięki czemu jest ciekawiej.
Czyli można po prostu powiedzieć, ludzka transformacja. Czy może inaczej to nazwać?
- Jest to coś na podstawie twojego farbowania włosów, z czego słyszałem daje wam to dużo siły.
Dodał Rexio, po czym skrzyżował rączki na wysokości klatki piersiowej.
- Możemy to zakończyć, jeżeli chcesz. Dalsza walka raczej nie wpłynie dobrze ani na ciebie, ani na to miasto.
Dorzucił, po czym spokojnie czekał na twoją odpowiedź.


OOC:
Obrażenia od poprzedniego ataku przyjętego na klatę - 10 hp