Korytarz pomiędzy Królestwem a Piekłem

Kamienny korytarz, który prowadzi od Piekielnych Wrót bezpośrednio do Królestwa Demonów i w drugą stronę, do Piekła. Jest tutaj ciemno, zimno i wilgotno. Pochodnie wydają się być zaczarowane, gdyż ogień, jakim częstują pomieszczenie wcale nie wytwarza wystarczająco światła. O cieple nie wspominając...
Przybyszom towarzyszy echo stawianych przez nich kroków, a także niepokojące uczucie bycia obserwowanym.

I wkroczył Pan na tereny korytarza, i widział on, że były piękne... Kamienny korytarz prowadzący wprost do piekła, co mogło być piękniejszego dla demona? Może spotka jakieś ciekawe osobistości... Było dosyć ciemno, wilgotno i zimno, którego właściwie ciało Laptora nie musiało odczuwać, podszedł do pochodni i przyłożył rękę, ogień był nijaki, ani ciepły ani zimny zresztą mogło się wydawać, że przygasał gdyż oświetlał jedno wielkie nic w tej norze. Laptor obejrzał się bo miał wrażenie, że ktoś za nim idzie, jednak ogarnął, że to jego kroki po prostu w czarujący sposób rozchodzą się wokoło, jakby Piekło chciało wiedzieć gdy ktoś tam zmierza. Rozejrzał się dookoła i do góry dla pewności, że jest sam. Przemierzył korytarz w dość krótkim czasie, prowadził ciągle w dół.

Korytarz ciągnął się i ciągnął, sprawiając wrażenie jakby nie było mu końca. Pochodnie dawały jedynie odrobinę światła, ciepło nie było ich właściwością, choć w domyśle powinno być. Korytarze owite były chłodną aurą, która zdawała się coraz to bardziej nasilać. Laptor mógł poczuć, że zamarzają jego kończyny, chociaż wcale tak nie było. To był efekt uboczny korytarza, który swoimi magicznymi mocami mieszał w głowach jego gości.
Kolejnym dziwnym odczuciem było wrażenie, jakby ktoś za nim podążał. Nie było tam jednak nikogo, ale kroki stawiane przez demona odbijały się echem, sprawiając wrażenie, jakby rzeczywiście ktoś go śledził.
W końcu, niebiesko-czarnym oczom majina ukazało się maleńkie źródło światła na końcu tunelu. Z każdym krokiem narastało ono, aż w końcu demon znalazł się na końcu korytarza. Musiał jednak uważać, gdyż za każdym razem, gdy ktoś wychodzi z tego miejsca, kierując się do Piekła, ląduje w innym jego zakątku.
Oczom Laptora ukazały się igły, które powrzucane jedna na drugą, tworzyły górę. O mały włos nie wpadłby on na jedną z nich, tak blisko wyrzucił go korytarz.

Laptor z/t -> Szpilkowa Góra