Orbita

Postać, taka jak On... w pozycji tak niewdzięcznej jak Imperator... To było smutne, ponieważ z taką potęgą, mógłby osiągnąć coś więcej, mógłby być kimś więcej. Powinien być. Czy funkcja Imperatora była... mało ambitna? Czy po prostu według Laptora sam cel był idiotyczny, głupi i nudny? Chyba tak... Ale jego podświadomość kompletnie nie potrafiła narzucić mu nowego celu, ciekawszego... Gdy się obudził, nie pamiętał o czym śnił, jednak czuł się inaczej. Nie mógł jednak dojść do tego, co go niepokoiło.
Trochę to trwało, jednakże znaleźli się po długich rozmyślaniach Majina, na Orbicie planety Bimoc. Tak naprawdę, nasz Szary bohater, widział tę planetę pierwszy raz. To co od razu rzuciło się w oczy, to to, że nie była z słodkości. A więc nie była zbyt fajna. Statek minął jedną z satelitów odpowiadających za łączność na planecie i poza nią. Planeta była niebiesko-zielona, co oznaczało, że nie była zbitą skała na której powstały budynki, a to chyba dobrze? Planeta w głównej mierze wyglądała na... pełną zieleni, a więc lasów? Z tego co pamiętał, to właśnie tak wyglądała planeta, ale gdy tam był, od razu odwiedził bazę główną, a nie węszył po lasach.
*To ciekawe, nigdy nie byłem między drzewami, lasem i inną roślinnością. Ale wiem, że nie jest to jadalne. Po co ktoś tworzy takie planety.* - pomyślał z zaciekawieniem i oczekiwał lądowania, przywitania itp.

Trening z Laptorem wymęczył Zarbona. Jego pan był zdecydowanie zbyt silny, a sam Zielonoskóry zbyt słaby, by móc wytrzymać coś takiego przez długi czas. Czy jednak miał dosyć? Teoretycznie wciąż mógłby walczyć...
Wstał i pomasował jeden z barków, sprawdzając czy czasem nie został wybity, a następnie stanął kolejny raz w pozycji bojowej. Napiął wszystkie mięśnie, skinął głową na znak, że jeszcze jest w stanie walczyć, a potem wystrzelił ze swojego miejsca. Spróbował zaatakować kopnięciem w okolice szyi i głowy, a następnie cofnął się i zaszarżował z zamiarem zadania ciosu z drugiej strony.

Tymczasem statek Majina powoli zbliżał się do jego bazy głównej - Planety Bimoc. Z daleka wyglądała na spokojną, lecz ostatnio ten widok przysporzył Szaraczka utratę statku. Zdobył dzięki temu jednak potężną broń. Co tym razem się tutaj wydarzy? Cóż, tego dowiemy się dopiero po wylądowaniu...

Był gotowy do kontynuowania walki, jednak wyczuwaniem ki powoli wyczuwał jakąś energię, zdaje się, że się zbliżali. Odwrócił się spowrotem w kierunku Zarbona, który teraz znowu szarżował. Laptor wypuścił swoją ki w całe okazałości, na ułamek sekundy, aby jej ilość i moc zatrzymała szarżującego Zarbona, a gdy tak się stało spokojnie oznajmił:
- Jesteśmy na miejscu, Zarbonie. - A potem bez słowa ruszył w kierunku pomieszczenia dowodzenia.
- Wyląduj na terenie platformy w głównym mieście. - Zakomunikował, wskazując palcem cel podróży. Następnie zasiadł na swoim fotelu Dowódcy i założył ręce na piersi. Skrzyżował je, żeby być szczegółowym. Czekam aż wylądują, gdy tak się stało, odpalił wykrywanie ki, najpierw wykrywał poza obszarami miasta, dopiero potem skupił się na przedmieściach, mieście głównym i bazie głównej. Rozglądnął się dookoła, bo był ciekawy czy czeka go jakiś powitalny komitet. Jeżeli nie... To się zdenerwuje. Trzeba witać Imperatora...

z/t https://dbanotheruniverse.forumpolish.com/t877-platforma

Zarbon od razu ruszył w stronę mostku, by wprowadzić statek w ruch i polecieć w stronę głównej planety Imperium Changelingów. Zanim jednak doszło do faktycznego odlotu, ba, zanim w ogóle ktokolwiek znalazł się na pokładzie statku, to Laptor wydał kolejny rozkaz, który został od razu przekazany dwójce wyjątkowych żołnierzy Majina. Braco odpowiedział tylko krótkim "Hitter i Beater, Imperatorze. Już ich powiadamiam". Po chwili wojownicy dolecieli do platformy, idealnie w momencie, w którym Zarbon zasiadł za sterami statku. Połączyli się, a następnie weszli do wnętrza okrętu. Żołnierz wykonał oficjalny ukłon przed swoim panem, a potem wszystkie wyjścia z pojazdu zostały zamknięte, a sam statek wzniósł się do góry. Wyleciał z planety, powoli kierując się w odmęty kosmosu. Prosto na podbój imperium...

Hitter i Beater, faktycznie. To byli ci cwaniacy od Anticala, jednakże nie wydawali się mu zbyt posłuszni. Wierzył w nich bardziej niż oni w niego, pewnie byli z przymusu przy nim... Był dziwny. Laptor go nie lubił, ale teraz to już nie jego problem, na szczęście. Poczekali na nich, a gdy weszli na pokład właz został od razu zamknięty. Laptor rozsiadł się wygodnie na fotelu dowódcy floty i rozkazał Zarbonowi wystartować.
Nie minęło dużo czasu a statek z Laptorem, Zarbonem, Hitter i Beaterem znajdował się już na orbicie planety. Żołnierze połączyli się tworząc jednego, potężnego wojownika, którego imię było póki co nieznane. Hitter? Hehe. Nie miał pomysłu. Dlatego zapytał go o to, by nie męczyć swojego majinowskiego umysłu.
- Jak na ciebie wołać, wojowniku? - Zapytał.

z/t kosmos

Część tej podróży dobiegała już końca. Czas przygody, podczas której Laptor... przegrał... musiał się skończyć, lecz zemsta. Zemsta na pewno się rozpocznie. O tak. Teraz, walcząc, a właściwie sparingując ze swoimi oddanymi kompanami, nieco rozmyślał o całej tej sytuacji i... nie miał pojęcia co się stało, tym bardziej czemu przegrał... Magia? Wydawało mu się to najlogiczniejsze. Szkoda, że nie mógł zmierzyć się z Królem Coldem osobiście, jeżeli osłania się takimi silnymi postaciami, z pewnością musiał mieć w tym jakiś cel. Trening, wymianę ciosów czy tam sparing również dobiegał końca. Gdyby nie szybkość, to z pewnością walka byłaby bardzo wyrównana, pod względem ilości oddanych, celnych ciosów.

koniec treningu statystyk

Statek Majina zbliżał się powoli do planety, która stała się siedzibą główną Imperatora. Ciekawe, co planował po przegranej walce... Czy tym razem lepiej się przygotuje i zwiększy swoje szanse na zwycięstwo? A może znajdzie inny, lepszy sposób na pokonanie tajemniczego wojownika? Cóż, tego dowiemy się dopiero wtedy, gdy już wyląduje. Jednego można być pewien... Cold na pewno będzie gotów na kolejną inwazję i tym razem nie da się zaskoczyć.
Podróż Szarego była spokojna  i niczym niezakłócona. Z planety nie przychodziły też żadne specjalne komunikaty, więc można podejrzewać, że było spokojnie.

Z pewnością Laptora nieco poniosło, lecz był bardzo podekscytowany kimś naprawdę potężnym, kto miał być również z rasy Majinów. Tak, to była ciekawa wizja. Sakanianin, który od wielu miesięcy już się nie pojawiał... cóż. To On powiedział, że Buu nie będzie chciał z Laptorem rozmawiać, ale... mówił też, że będzie pomagał a było to kłamstwo, więc tutaj też trzeba będzie spróbować i mieć nadzieję... Teraz, gdy wszyscy znaleźli się na statku i ruszyli w górę, Laptor przekazał wszystkim podstawowe informacje, a raczej je powtórzył.
- Lecimy na Ziemie, gdzie ukryty jest Majin o imieniu Buu. Prawdopodobnie jeden z moich przodków. Śpi gdzieś na tej planecie i naszym zadaniem będzie jego znalezienie. Chciałbym, abyście nauczyli się przydatnej umiejętności tłumienia energii, Zarbon, Heater, Braco. Idźcie do pokoju treningowego, dołączę i udzielę wskazówek.

Guts może nie grzeszył rozumem, ale pomimo tego wiedział, że wyrywanie sejfu przytwierdzonego do podłogi statku kosmicznego w którym się znajdował to nie jest dobry pomysł, dlatego zostawił go w spokoju i wrócił do kokpitu, zajmując się pilotowaniem statku. Po drodze spotkał parę... Niecodziennych zdarzeń, ale zignorował je, nie chcąc się mieszać w sprawy, które go nie dotyczyły. W końcu jednak dotarł do jakiejś planety. Nie miał duszy i serca wrażliwego na piękne widoki, więc nie docenił jej piękna. Zainteresowało go za to to, że wyglądała na całkiem zaawansowaną technologicznie, więc może w razie jakichkolwiek problemów będzie mógł kogoś poprosić o pomoc przy naprawach... Jeśli będą przyjaźnie nastawieni i nie będą wymagali zapłaty. Saiyanin nie miał grosza przy duszy, więc niezbyt mógł sobie pozwolić na jakiekolwiek wydatki. Hm, może mógłby sprzedać trochę sprzętu, który zabrał? Wziął zdecydowanie więcej niż potrzebował, więc brzmiało to jak całkiem niezła opcja. Ewentualnie mógłby się sprzedać jako najemnik. Był w Saiyańskim wojsku, parę razy zdarzało mu się robić różne zlecenia dla ludzi, którzy szukali kogoś kto odwali za nich brudną robotę. No nic, pomyślimy o tym później, najpierw trzeba dolecieć na miejsce. Zbliżył się do orbity planety i upewnił się, że ma otwarty odpowiedni kanał. Spodziewał się, że ktoś zaraz się do niego odezwie. Wtedy jednak ujrzał, że obiekt, do którego się zbliżał, wyglądał na opuszczony. Hmph, może to tylko takie dziwne wrażenie. Pewność zyska dopiero po wylądowaniu.

Faktycznie, Guts dojrzał przed sobą niebieskawą poświatę, która roztaczała się wokół całej planety. Być może była to silna bariera nie do przebicia, być może jedynie stanowiła punkt alarmujący bazę, że ktoś przekroczył orbitę. Guts mógł odpowiedzieć i jakoś przekonać tych tam do lądowania, lub zaryzykować i na siłę spróbować dostać się na planetę. W końcu... Był jednym z najsilniejszych Saiyan w kosmosie, wojownikiem czwartego poziomu. Czy naprawdę musiał czekać na pozwolenie? W końcu jakie są szanse, że na planecie znajdują się potężni przeciwnicy? Mógł też odlecieć, może samo zajęcie planety przez jakieś imperium odrzuca Saiyana od pomysłu wylądowania tam.
Czas na decyzję Guts.

Guts zgodnie z rozkazem zatrzymał swój okręt. Więc jednak planeta nie była martwa! Dziwne, że sprawiała takie wrażenie, ale skoro ktoś do niego mówił i bariera wciąż chodziła, to na pewno ktoś tam jeszcze żył. Chyba, że cały ten proces był zautomatyzowany, ale wtedy energia napędzająca to wszystko prędzej czy później by się skończyła, gdyby nikt jej nie pilnował. Hm. No nic, nie ma co się teraz nad tym zastanawiać. Saiyanin nie miał zamiaru wlatywać na chama, więc upewnił się tylko czy go słychać, a następnie zaczął mówić.
-Nazywam się Guts. Chciałbym wylądować i przeprowadzić diagnostykę okrętu, może ewentualną naprawę.-
Jednocześnie zaczął też skanować planetę w poszukiwaniu jakiejkolwiek energii, by się upewnić czy aby na pewno są tam żywe istoty. Czekając na odpowiedź zaczął zastanawiać się nad tym co mu tajemniczy głos powiedział. Imperium? Jakie imperium? Nie słyszał o żadnym imperium w okolicy. Może to planeta należąca do tego całego Colda, o którym słyszał jakiś czas temu? Hmph... Będzie musiał uważać. Poprawił się wygodniej na fotelu i westchnął głośno, myśląc o tym, że gdyby doszło do walki, to nie może stracić kontroli. Musi nad sobą panować i jak najszybciej stąd zniknąć, nie dać się pochłonąć walce. Mógł też odlecieć, ale nie chciał ryzykować popsucia się statku w trakcie lotu pośrodku niczego.