Sala Tronowa

Gattsu miał swój plan. Plan idealny, można by rzec. Ale czy na pewno? Chciał obalić króla, zająć jego miejsce, a potem zakończyć wojnę domową trawiącą jego ojczystą planetę. Szczytny cel, nieprawdaż? Tylko czy barbarzyński lud saiyański pójdzie mu na rękę. Czy uda mu się w ogóle sięgnąć tronu, by zrealizować swoje plany? Cóż, przyszłość pokaże...
Pożegnawszy się z przyjaciółmi, którzy wciąż jeszcze starali się przyswoić sobie wszystkie przekazane przez Flaczka informacje, udał się nasz przyszły niedoszły król w kierunku pałacu. Czasu dużo mu to nie zajęło, bo i szybki jest, dotarł więc do celu. Nawet nie wyhamował, tylko wleciał do środka, pokręcił się trochę po korytarzach, aż wreszcie znalazł salę tronową. Wparował do środka, z hukiem otwierając wrota. Był tak szybki, że stojący przy wejściu strażnicy zauważyli tylko czarno-szarą smugę. Mimo wszystko w środku nie zastał tego, którego oczekiwał. Tron był pusty.
- Jak śmiesz wpadać tu jak do siebie? - usłyszał nagle kobiecy głos, moment później zaś za jego plecami znalazła się ona - saiyańska księżniczka. - Masz szczęście, że nie ma tu mojego ojca, bo kazałby cię rozszarpać za taką zniewagę. Czego tu szukasz?
Nie wyglądała na zadowoloną. W ogóle nie wyglądała na przyjaźnie nastawioną. Miała kiepski humor, co było widać od razu, a to czyniło z Gattsa potencjalny obiekt, na którym mogłaby się trochę wyżyć. Czy tak jednak będzie?

Pozorna pustka w sali tronowej była zaskoczeniem. Gdzie mógł podziewać się król Vegeta? Czym właściwie zajmował się całymi dniami władca saiyańskiej rasy? Cóż, to wiedzieli pewnie ci wyżsi rangą, elita z elity, czy jak ich zwać. Albo po prostu królewscy doradcy - oni z pewnością mieli świadomość, co i kiedy robi ich król, przynajmniej w kwestii rządzenia. Jeśli jednak nie było tu króla, to kogo Gattsu wyzwie na pojedynek o władzę?
Ta pozorna pustka okazała się być tylko złudzeniem. Za plecami saiyanina w szarym płaszczu pojawiła się Celutte, domagając się wytłumaczenia dla tak gwałtownego wtargnięcia. Zadowolona nie była, ale kto by był w takich warunkach? Gattsu mógł zauważyć, że poza standardową saiyańską zbroją wyższej klasy z emblematem rodu nie miała przy sobie żadnego scoutera. Czyżby go nie potrzebowała? Skanując jej poziom mocy swoim szóstym zmysłem, brunet zauważył, że była na jego poziomie. A może nawet silniejsza?
- Hę? Ważną sprawę? - dziewczyna spojrzała na niego kpiąco. - Chyba nie pomyślałeś, że król będzie marnował swój cenny czas na takie płotki jak ty, co? Lepiej gadaj konkretnie, czego od niego chcesz, zanim się zirytuję i przeoram twoją facjatą korytarze w drodze do wyjścia.
Do irytacji wiele jej nie brakowało, co wyraźnie odmalowywało się na jej obliczu. Czy jednak naprawdę sądziła, że może cokolwiek ci zrobić? Cóż, najwyraźniej tak. Wygląda też na to, że tak łatwo nie dostaniesz potrzebnych ci informacji. Co z tym zrobisz?

Szósty zmysł nie mógł kłamać. Istniała szansa, że księżniczka ukrywa część mocy, nie mogło to jednak być więcej, niż miała w rzeczywistości. Nawet jeśli nie była to pełnia jej możliwości - była silna. Tak silna jak Gattsu lub nawet silniejsza. Co to oznaczało? Że miała na tyle mocy, by poradzić sobie z najeźdźcami, którzy ostatecznie zniszczyli Vegetę? Cóż, być może. Prawdą jednak było, że król zgodził się na współpracę z sakana-jin, którzy ostatecznie okazali się zdrajcami, a ich przywódca - niszczycielem. Mimo że ogoniasty podświadomie obwiniał rodzinę królewską o brak pomocy w chwili kryzysu, nie brał pod uwagę, że ani król, ani księżniczka, czy ktokolwiek z pałacu mogli nawet nie wiedzieć o ataku sakanian na tyle szybko, by odpowiednio zareagować. Zresztą czy cokolwiek mogło przeciwdziałać tej małej kulce puszczonej przez Beliala wgłąb planety?
Czegokolwiek by nie mówić, umysł tego konkretnego saiyanina dochodził do własnych wniosków i sam łączył zdarzenia łańcuchem przyczynowo-skutkowym. A wszystko sprowadzało się do jednego winowajcy całego zła, jakie spotkało dawniej czerwoną planetę - rodziny królewskiej. Jakiż to zbieg okoliczności, że właśnie miał przed sobą jednego jej przedstawiciela, prawda? A gniew tylko rósł i rósł, budząc w ogoniastym skrywane umiejętności.
- Co do... - zaczęła Celutte, zauważywszy pojawiające się na ciele bruneta wyładowania, w następnej zaś chwili poczuła uderzenie w twarz. Cios był szybki i niespodziewany, wszedł zatem jak nóż w masło. I dodatkowo rozzłościł księżniczkę. - Pożałujesz... - syknęła, ocierając strużkę krwi spod nosa.
Ciało Gattsa pokryło się czarną zbroją z ki, on sam zaś odczuwał teraz jedną wielką żądzę mordu. Błyskającymi czerwienią oczami dostrzegł wściekłość w spojrzeniu saiyanki, a także nastroszenie włosów, które w jednej chwili zmieniły barwę na blond. Czarny wojownik rzucił się z rykiem na swoją przeciwniczkę, odpowiedział mu zaś krótki okrzyk, a wraz z nim fala energii, która zepchnęła ogoniastego w tył. Nim jeszcze zdążył się dobrze wyprostować, księżniczka znalazła się tuż przy nim. W lewej ręce jarzyła jej się złota energia, prawą zaś zaciśniętą w pięść wbiła w brzuch Berserka, zaraz dokładając lewą i jednocześnie odpalając technikę. Po brzuchu rozszalałego saiyanina rozeszła się potężna eksplozja, która częściowo zniszczyła energetyczną zbroję, odsłaniając nadpaloną skórę na brzuchu i w jego okolicach, zbroja jednak szybko się zregenerowała. To jednak nie miało wpływu na odrzut, w wyniku którego Gattsu wbił się z hukiem w jeden z filarów, niszcząc go, a następnie uderzył plecami w znajdującą się dalej ścianę.
Celutte splunęła w bok, unosząc się lekko nad ziemią. Patrzyła na Gattsa z pogardą, wyższością. Dla niej był tylko psem, który ośmielił się ugryźć rękę karmiciela. Czy jednak rzeczywiście tak było?

Wojownik odziany w czerń mógł się cieszyć tym małym sukcesem. W końcu jego pierwszy cios trafił bez pudła, sprawiając, że polała się pierwsza krew. W prawdzie tylko krew z uszkodzonego nosa, ale zawsze lepsze to niż nic, prawda? Tu jednak sukcesy się kończyły...
Fala ki odrzuciła nacierającego saiyanina, a kolejne dwa ciosy, w tym jeden łączony z eksplodującą techniką, posłały go aż na przeciwległą ścianę, nie wspominając o zniszczonym po drodze filarze. Czy to jednak go powstrzymało? Oczywiście, że nie. Mimo dość masywnych obrażeń obleczony czarną zbroją zdawał się w ogóle nie odczuwać bólu. Może właśnie tak było? Otrząsnąwszy się z kawałków tynku, warknął w stronę przeciwniczki i wystrzelił ostro do przodu. Ta prędkość zaskoczyła księżniczkę.
- Hayai!* - zdążyła zakrzyknąć, odbijając się w tył od podłoża i jednocześnie osłaniając głowę przedramionami. Pięść trafiła na przeszkodę, to jednak nie blokowało odczucia siły, jaka szła za tym ciosem.
Celutte skrzywiła się, wylatując wielkimi drzwiami na korytarz, choć odległość między nią i Gattsem właściwie nie uległa zmianie. Kolejne ciosy padały jeden za drugim, choć nie były już tak energiczne jak ten pierwszy, wciąż jednak odczuwalne. Saiyanka starała się w locie lawirować korytarzami, by uniknąć zderzenia z którąś ze ścian. Zerkała zatem co chwilę za siebie, modyfikując tor lotu. Gdy wyczuła moment przerwy między kolejnymi atakami, momentalnie uchyliła przedramiona i wyrzuciła z ust falę energii, która wleciała wprost w twarz przeciwnika. Tego nie dało się uniknąć przy tak bliskim dystansie.
- Taiyōken! - zakrzyknęła po chwili, a cały korytarz zalała bolesna jasność. Biel wdarła się w gałki oczne rozszalałego saiyanina, niemal wypalając wzrok. Przynajmniej odczuwalnie. Choćby jego ciało nie odczuwało bólu, oczy są na tyle wrażliwe, że atak skoncentrowany właśnie na nich z pewnością zabolał.
Oślepiony Gattsu był w tej chwili podatny na wszystko. Poczuł tylko, jak jakaś siła chwyta go za ręce, nogi i szyję i przyszpila do najbliższej ściany, zaciskając się. Więzy nie były silne, mógł je zerwać, mimo wszystko chwilę to trwało. Dla Celutte - wystarczająco długą chwilę.
- GRAAAAH! - usłyszał tuż przed sobą, moment później poczuł na sobie skoncentrowaną wiązkę potężnej energii, która wbiła go w ścianę i pchała jeszcze dalej. Jedna, druga, trzecia ściana, aż w końcu już nic nie stawiało oporu - wyleciał poza mury pałacu.
Technika zepchnęła go aż na pobliski plac, gdzie ostatecznie wylądował w niewielkiej fontannie. Czarna zbroja z energii była w połowie zniszczona, podobnie jak ubranie skryte pod nią, w przeciwieństwie do ciuszków jednak ona mogła się zregenerować i znów pokryć całe ciało chłopaka. Zanim wygramolił się spod zwałów popękanych rzeźbień, usłyszał jeszcze kilka głosów.
- Celutte, idiotko! Mówiłem ci, żebyś tego nie używała w zamkniętych przestrzeniach - warknął jakiś mężczyzna ze złością. W tej chwili Gattsu mógł dostrzec zaledwie zarys sylwetki lewitującej w powietrzu.
- Zamknij się! Zejdź mi z drogi! - odpowiedziała rozeźlona księżniczka, odpychając przedmówcę na bok. Znalazła się tuż nad wojownikiem w czerni i rozłożyła ramiona na boki, koncentrując energię.
- Zwariowałaś?! Rozwalisz tym cały zamek! - zawołał mężczyzna, ale było za późno.
Saiyanka złączyła dłonie w nadgarstkach, wypuszczając potężną wiązkę złotej ki wprost na Gattsa. Miał on jednak drobną chwilę na reakcję. Czy z niej skorzysta?