Punkt Informacyjny

Notabene mówiąc, tego jakże ciekawego ponuraska z krwią na płaszczu wciąż tu nie było... hehe, chyba nie nadążasz Flash Poczeka sobie na niego. Przy okazji wpadł na iście genialny pomysł godny nobla, pokojowego powiedzmy. Skoro da się wykrywać Ki/poziom mocy, to pewnie da się go też ukryć, zmniejszyć, postanowił zbadać to iście ciekawe zjawisko, dlatego zasiadł w pozycji do medytacji i ułożył ręce tak jak trzeba. Na początku wyobraził sobie swoją całą moc, określaną ogólnie jako POWER LEWEL GHAAAAAAAA Wręcz natychmiastowo, czarno-biała kula energii symbolizująca cały jego potencjał bojowy ujawniła się z czeluści mroku i oświetliła to jego mhroczne wnętrze. - Zgaście światło, jestem wampirem- pomyślał sobie z przekąsem i przyjrzał się kuli z każdej strony. Wyglądała na gotową, więc... wyobraził sobie, jak się zmniejsza. Początkowo nic się nie działo, wręcz można powiedzieć na odwrót, gdyż kulka urosła jeszcze bardziej, jakby na złość swojemu posiadaczowi[oczywiście tylko w jego zrytym berecie tak jest] Nie miał pojęcia ile czasu minęło, był zbyt skupiony na tym co się dzieje w jego wnętrzu, które jest kluczem do serca kobitki he he... Ale nie Kenzurana oczywiście. W pewnym momencie coś się wydarzyło ! okrąg życiowy nieco oklapł z rozmiaru, zupełnie jak bane po odcięciu dostępu do Venoma! Shade skoczył, aby przyjrzeć się z bliska swemu dziełu... Aż tu nagle nie wiadomo skąd kuleczka dostała gigantyczną łapkę do much i trzasnęła nią go w głowę, aż wgniotło go w ziemię jego własnego mózgu. - O ty packarzu je*any Wstał, przybrał pozycję, podbiegł i uderzył swojego wyimaginowanego przeciwnika. Podziałało! Dlatego bezwłocznie zaczął latać wokół przeciwnika, kopać go i bić zmuszając cel swych ćwiczeń do chudnięcia także zwanego jako ukrywaniem mocy. -ATATATATATATATATAATATATATAT ZABIŁEŚ MI PRZYJACIÓŁ KRETYNIE Wojna trwała w najlepsze aż do momentu gdy pewien osobnik o nieznanym mu jeszcze imieniu Guts pędziwiatr von Szybcior Achtung się zjawi

Occ:
Trening ukrywania/zmniejszania Ki/PL

Wylądował przed budynkiem, który ostatni raz widział dawno temu. To właśnie tutaj znajdowali się złodzieje, którzy zabrali Gutsowi kapsułę, dzięki której mógł wrócić do domu. Użył wykrywania, by sprawdzić czy w okolicy znajduje się jakaś potężna energia. Hm... Cóż, nie wyczuwał żadnego znajomego źródła energii. Nawet tego gościa z czerwonymi kosmykami nie wyczuwał. Dlaczego? Prawdopodobnie było to spowodowane tym, że Ogoniasty dzięki swojej szybkości doleciał do celu dużo, dużo szybciej niż reszta drużyny. Co teraz? Ma na nich zaczekać? Czy może od razu wejść o środka? Hm... Uznał, że zostanie przed wejściem i zaczeka. To idealna okazja na "poszerzenie horyzontów" i znalezienie Ki Kido.
Zamknął oczy i mocno się skupił. Wyczuwał w sobie wewnętrzną barierę, która powstała, gdy pierwszy raz użył tej zdolności i wystraszył się tego, ile wokół niego znajdowało się przeogromnych energii. Powspominał stare czasy, gdy był beznadziejny, aż wreszcie stwierdził, że koniec tego.
Pokręcił szybko głową, oczyszczając głowę z myśli. A później zwyczajnie wykrył energie znajdujące się coraz dalej i dalej. Wyczuwał kolejną silną moc, lecz ta nie wydawała się niewiele silniejsza od najpotężniejszej formy Gutsa. Wykrył też Ki tamtego klauna. Jego radar powoli ogarniał całą planetę, z chwili na chwilę wykrywał coraz więcej... Jest! Znalazł Kido! Uśmiechnął się po nosem i otworzył oczy. Świetnie!

KONIEC TRENINGU NA DRUGI POZIOM WYKRYWANIA

Dobra, no to... Co teraz? Hm... Raz jeszcze przeszukał całą okolicę. Ba, całą planetę! Ta moc była wspaniała! Dzięki niej i swojej teleportacji jest w stanie pojawić się wszędzie, gdzie tylko chce! Może nawet zignorować brak statku i zwyczajnie teleportować się z planety na planetę! Już raz tak zrobił! Ugh, gdyby tylko znał Ki swoich przyjaciół, to mógłby już dawno się tam pojawić i nie musiałby bawić się z odzyskaniem statku.
Do tego ta siła... Była wspaniała! Przypomniał sobie chwile, gdy pierwszy raz przyleciał na Ziemię, a także pierwszy trening z Kido i pierwsze użycie wykrywania Ki. Wtedy był inny... Był słaby, zdecydowanie. Zdeterminowany, lecz słaby. Teraz jednak... Teraz nie bał się nikogo i niczego. Był dużo, dużo silniejszy od energii, jakie wtedy wyczuwał. Był potężny. I szybki. A denerwowanie potężnego, szybkiego gościa nigdy nikomu nie wyszło na dobre, racja?
Ciągle rósł w siłę. Z dnia na dzień stawał się potężniejszy. I szybszy. Tak, głównie to drugie. Ale hej! Szybkość sprawiła, że przez większość walki, w której był na przegranej pozycji, nic mu się nie stało! Gdyby tylko nie ten mięśniak i sama upartość Ogoniastego, to byłoby dobrze... Ale było warto! Ciekawe kiedy osiągnie swój limit...

START TRENINGU

Nie zauważył, kiedy ten z czerwonymi pasemkami tutaj przyleciał. Tak bardzo skupił się na przeszukaniu jak najdalszych zakątków planety, że zapomniał całkowicie o najbliższej okolicy. Hmph... Będzie musiał pamiętać  to, że musi wyuczyć się instynktownego przeszukiwania całych planet, tak jak to robił wcześniej z przeszukiwaniem najbliższej okolicy. Hm... Cóż, skoro już tutaj dotarła główna dwójka bohaterów, to chyba trzeba się ruszyć, nie? A może lepiej zaczekać na tamtą dziewczynę? Guts spojrzał na swojego tymczasowego towarzysza, a następnie na wejście do budynku.
-Wchodzimy?-
Jeśli jednak ten gość postanowi zaczekać... To cóż, nie będzie chyba innego wyjścia. Póki co musi się z nimi męczyć, bo walka tylko pogorszy całą tę sytuację, a tego Ogoniasty by nie chciał. Chce tylko zabrać kapsułę i wrócić na Vegetę. I już nigdy więcej go nie zobaczą... Chyba, że jakiś megaloman znów postanowi zniszczyć dom Saiyanina. Wtedy... Wtedy przeżyjemy powtórkę z rozrywki, tylko tym razem wszystko będzie szło zgodnie z wolą bruneta. Jest teraz zbyt silny, by ktokolwiek mógł mu się przeciwstawić.

Zajęci traceniem czasu, Guts i Shade, nie zorientowali się, że dziewczyna zdążyła przybyć do Capsule Corporation. Zarówno ona, jak i robot, weszli od innej strony i czym prędzej pognali do doktora Briefsa, omijając zabezpieczenia i ochronę.

W recepcji siedziała młoda kobieta, o fryzurze i ubraniu całkowicie urzędowym. Na jej nosie trzymały się okulary, a ona sama wczytana była w książkę. Napisy na okładce nic nie mówiły wojownikom.
Po korytarzach C.C. poruszało się mnóstwo ludzi, większość w białych fartuchach, ale byli i tacy, co ubrani mieli czarne mundury, wskazujące na obecność formacji ochronnych.

Shade kończąc swoje zmagania z mocą, ukrył swój caluśki potencjał bojowy, powinno mu to dać jakąś formę przewagi wobec innych osób mogących odczuć poziom mocy innych, lub ukryć się przed Scouterami czy innymi urządzeniami o podobnym działaniu. Wstał i rozejrzał się, tamten smutas też tu był, ale nigdzie nie było Tights ani robota. W tym właśnie momencie trybiki w głowie psychopaty zaczęły obracać się, aż w końcu powoli doszedł tylko do jednej konkluzji... Babka próbowała ostrzec tego profesura Briefsa, pewnie bała się, że jacyś mordercy czy przestępcy/ niedobitki może tej całej wstęgi czy im podobnych chcą go dorwać, ze względu na jego umysł zapewne. -Pięknie ku*wa- Skwitował krótko i podszedł do nieznajomego, po czym zaczął mówić cicho -Po pierwsze, pozbądź się tej krwi, a nie z nią paradujesz zadowolony, chuj mnie obchodzi jak, możesz sobie przewrócić ten płaszczyk na lewą stronę. Po drugie, nie wiem czy zauważyłeś, ale panna pyskata i robocik już dawno powinni tu być, a to oznacza tylko jedną, jakoś weszli do środka poza naszą wiedzą i zapewne już o nas papla. Wchodzimy na luzie i pokojowo.- Nie spoglądając dłużej na kolesia, sam ruszył do środka. Recepcja jak recepcja, nie trzeba opisywać zbytnio, ale dało się zauważyć siły ochrony, ale pamiętajmy, luzik, tak więc Przeklęty a właściwie już nie przeklęty, choć tego jeszcze nie wiedział, podszedł do recepcjonistki i powiedział. -Dzień dobry, nazywam się Shade i razem z moim wspólnikiem jesteśmy tutaj w interesach do pana Briefsa, panna Tights już powinna go o nas poinformować- Można powiedzieć, że Sayanin zagrał tutaj istnym va bangue, gdyż bez znajomości faktów czy relacji między tymi ludźmi, zasugerował takie rzeczy. Miejmy nadzieję, że to zadziała

Czas mijał, a dziewczyny wciąż nie było. Jasne, nie była superszybka, ale nie zmienia to faktu, że już dawno powinna tutaj być. Do podobnego wniosku doszedł chłopak z pasemkami, na co wskazywało jego wulgarne rozpoczęcie rozmowy. Guts obrócił głowę w jego kierunku. Na wzmiankę o krwi na płaszczu skierował wzrok na ubrudzony rękaw. Rzeczywiście, nie wyglądało to zbyt zachęcająco. Z drugiej strony... Obrócił głowę w kierunku budynku Korporacji Kapsuła. Oni już go tutaj znają i wiedzą, że nie jest zbyt miły. Jasne, pewnie nie wszyscy wiedzą o jego istnieniu, ale ochroniarz i recepcjonistka na pewno go pamiętają, jeśli jeszcze się nie zwolnili. Nie było sensu pozbywać się płaszcza. Nie miał zamiaru krzywdzić kogokolwiek, przynajmniej jeszcze nie. Chce tylko wejść, zabrać kapsułę i zniknąć. I tyle, puff. Więcej go nie zobaczą, więc niech lepiej tego nie utrudniają.
Mimo wszystko jednak podciągnął rękawy do łokci, a następnie wsadził dłonie w kieszenie i spojrzał na odchodzącego mężczyznę. Był irytujący. Ale, niestety, nie było na to rady. Ogoniasty z pasemkami zdawał się nie wiedzieć, że Guts właśnie wyświadcza mu przysługę nie zabijając go.
-Nie tylko ona jest tutaj pyskata, nie?-
Ruszył za nim, by kilka chwil później znaleźć się przed recepcją. Spojrzał na dziewczynę za ladą i upewnił się, że to ta sama, która ostatnio tutaj była. Jeśli nie, to zwyczajnie milczał, dając Czerwonookiemu szansę na wykazanie się. Jeśli to jednak była ta sama, co ostatnio, to minie towarzysza i stanie przed ladą.
-Gdzie jest moja kapsuła?-
Jeśli nie uzyska odpowiedzi, to zwyczajnie wejdzie wgłąb budynku w poszukiwaniu upragnionego statku.

Saiyanie podeszli pewnie do lady, a im oczom ukazała się zwykła pracownica. Ubrana była schludnie, miała okulary zarzucone na nos i ładnie przycięte włosy, sięgające do ramion. Trzymała w rękach książkę, w której się zaczytywała. Usłyszawszy głosy mężczyzn, uniosła głowę ponad stronice książki i przez kilka sekund, w ciszy, patrzyła na przybyłych Saiyan. Dopiero po chwili ocknęła się z książkowego transu. Odłożyła czytadło na bok, poprawiła okulary palcem i zwróciła się do "klientów".
- Słucham? - zapytała, przekręcając głowę w bok.
- Pan Briefs już tu idzie, zaczekajcie cierpliwie - urwała na moment, spoglądając to na jednego, to na drugiego i dodała po chwili - chłopcy. - chwyciła za książkę i wróciła do czytania.

Po kilku minutach, przybył doktor Briefs w towarzystwie znanej już dziewczyny. To była Tights, która pomachała im z daleka.
- Tak, o co chodzi? - zapytał staruszek, wycierając dłonie w szmatkę i ścierając z nich smar. W oddali, pokazał się robot wcześniej wykopany przez Shade'a. Zmierzał w ich kierunku wolnym krokiem.

Shade zachowywał się na luzie, nie musiał od razu wpadać na pełnej kurwie i zacząć rozpie*dalać cudze łby. Było to jedno z jego najulubieńszych zajęć wszechczasów, ale jak mówi stare przysłowie: ,, Bez pośpiechu... Czaszek do roz*ebania nigdy nie zabraknie''". Tak więc panna recepcjonistka zwróciła uwagę na nie do końca wesołą kompanię, gdyż pewien ponurak z miną jakby mu ktoś gówno pod nos podstawił coś tam mruczał do siebie pod nosem. Szalenieć nieprawdaż? Kobieta zaczytywała się w książce która nazywała się Zmierzch! jej fabuła była następująca: Była sobie dziewczyna, chciała być grzmocona przez wampira, przewijał się wilkołak który chciał ją bum cyk cyk, ale wampir zazdrośnik. Miłość i tak dalej. W końcu poinformowano ich, że szefuńcio Briefs zaraz tu przyjdzie, Przeklęty skinął na to głową i spokojnie oparł się o biurko gwizdając cicho. W końcu się pojawili, profesur, robocik i dziewucha. Odmachał jej, a gdy profesor zapytał o co chodzi, niepospolity Sayanin rzekł do swojego ponurego ,,znajomka''.Ty pierwszy ziom, wydaje mi się, że ci się śpieszy-

Na szczęście, nie musieli zbyt długo czekać na przybycie tego całego doktora. Guts jednak wyobrażał go sobie trochę... Inaczej. Na Vegecie nie było zbyt dużo naukowców, a ci co byli, to cechowali się tym, że znajdowali się minimum na poziomie wojownika Niskiej Klasy. Ten tutaj... No, na pewno nie sprawiał wrażenia silnego. Cóż, tutaj widocznie zdecydowanie bardziej cenili mózg i to jego rozwój uważali za priorytet. Bywa i tak.
Ogoniasty minął swojego towarzysza i ruszył w kierunku Briefsa. Skinął głową Saiyaninowi z pasemkami, chociaż prawdę powiedziawszy, to nawet jeśli nie dostałby "pierwszeństwa", to i tak by się ruszył. W końcu co go obchodzi jakiś losowy gość, nie?
-Korporacja Kapsuła zabrała coś, co należy do mnie. To mała, srebrna kapsuła. Przyszedłem ją odzyskać.-
Panie, panowie... Módlmy się o szybkie oddanie stateczku.

Briefs poprawił okulary na nosie i spojrzał najpierw na Shade'a, a potem na Gutsa. Metalman zdązył dołączyć do towarzystwa. Stanął obok Tights i na przywitanie wypuścił z czubka głowy parę.
- Szipopopo! - odpowiedział, unosząc dłoń do góry.
- Mała, srebrna kapsuła... - doktor podrapał się po podbródku, próbując sobie coś przypomnieć. Nagle pokiwał głową i otworzył szerzej swoje oczy, przypominając sobie wszystkie potrzebne informacje.
- Tak, przypominam sobie coś. Niestety, obawiam się, że w tej chwili nie nadaje się do użytku. Gdy ją znaleźliśmy, okazało się, że ma popalone przewody. To i jeszcze kilka uszkodzeń. Obecnie trwają naprawy, ale to obca technologia, więc zejdzie dłużej niż początkowo przypuszczałem. - skinął głową, dodając po chwili.
- Skąd mam mieć pewność, że jesteś prawdziwym właścicielem, chłopcze? - zapytał, unosząc jedną brew do góry. Nie mógł przecież oddać kapsuły na podstawie jeno słów.

Shade przez cały czas siedział cicho, nie spieszyło mu się. Jego sprawa z pogadaniem z doktorkiem na temat możliwej współpracy może zostać rozpoczęta w każdej chwili, poza tym miał kupę czasu na wykonanie zadania od najwspanialszego lidera świata GHAAAAAAAAAAAAAAA. Tak więc, jak można przypuszczać, głównie milczał i wyglądał mhrocznie, od tak, z kaprysu. Kiedy robocik natomiast podniósł metalową łapkę do góry i przywitał się swoim szipppppooooooo! odpowiedział mu tym samym. Uniósł rękę w górę i wydał ten sam dźwięk. Kurde, dwóch ziomali, jeden Sayianin, drugi robot, rozmawiają tajnym językiem znanym jako szipppowanie. Powiadam wam, to niezmiernie trunda odmiana robotyńskiego. Większość Sayian nie dałaby rady się go nauczyć.

Zacisnął zęby i pięści, które wsadził do kieszeni. Czyli... Wreszcie odzyskał przyjaciół i dom, ale nie może ich nawet zobaczyć, bo kapsuła się zepsuła?! No chyba sobie kpicie! Na dodatek ten wąsacz chciał jakiegoś dowodu na to, że Guts jest Saiyaninem. Świetnie! Ogoniasty wcale tego nie musiał robić. Miał wielką ochotę pozbyć się naukowca i sobie pójść. Problem w tym, że nie mógł. Skoro kapsuła była w naprawie, to wciąż istniała szansa na powrót do domu. Musiał tylko poczekać i wtedy będzie mógł wreszcie opuścić tę planetę. Ugh...
Wziął głęboki wdech i powoli wypuścił powietrze nosem. Wyciągnął dłonie z kieszeni, a następnie rozpiął płaszcz i go zrzucił na ziemię. Pomachał chwilę ogonem, który wyrastał mu znad tyłka i wychodził przez specjalną dziurę w spodniach. Następnie obwiązał go wokół pasa i schylił się po płaszcz, który założył.
-Taki dowód ci wystarczy?-
Co teraz? Skoro sprawa kapsuły była pod znakiem zapytania, to miał całkiem dużo wolnego czasu... Nie, najpierw musiał się skontaktować z Kido, a później poszuka innego sposobu na dotarcie do Vegety. Przecież to nie może być jedyny statek kosmiczny na tej planecie. Guts nie może tutaj zostać przez nieokreślony okres czasu.

Starzec spojrzał na wijący się ogon Gutsa. Nie odezwał się od razu. Spojrzał kątem oka na Tights, ona na niego, a Metalman na nich. 

Wat

Briefs przejechał dłonią po swoich siwych wąsiskach i poskubał się po brodzie.
- Wybacz, ale... co ma ogon do kapsuły? To żaden dowód. Gdybyś miał jakiś pilot, albo nie wiem, coś co będzie pasować i będzie można podłączyć do kapsuły... Ale ogon? - zapytał, wskazując palcem na pas Gutsa.
- Twój kolega też ma ogon - Tights wskazała na Shade'a - więc to nie jest najlepszy dowód. - wzruszyła ramionami, krzyżując zaraz ręce na klatce piersiowej.
- Poza tym, tamci co się bili na Papayi też mieli ogony. - uśmiechnęła się delikatnie, jakby chciała załagodzić sytuację.
- Szipopopopo!! Szpipopo!! - oburzył się Metalman, znów wypuszczając z czubka głowy parę.

Shade w swojej poronionej głowie wyśmiewał naszego kochanego ponuraczka. Próbował ugrać coś swoim ogonem zachowując się jak małpa. Zrzucił płaszcz, pomachał ogonem chcąc zwrócić uwagę na swoje pawianie dupsko i znowu założył swój emo płaszczyk, zapewne z myślami pokroju ,, Jakie to upierdliwe, po prostu oddajcie mi własność najszybszego i najlepsiejszego ze wszystkichczyli moją Ghaaaaaaa'''. Niestety, biedaczkowi nie wyszło, gdyż doktorek i Tights nie kupili tego śmiesznego przedstawienia, w końcu co jakiś ogon z czapy miał wspólnego z okrągłą kapsułą? absolutne nic, gdy dziewczyna zwróciła uwagę, że Przeklęty też ma ogon, co dodatkowo zaprzecza jego próbom perswazji, myślał, że jebnie na ziemię i zacznie się śmiać do śmierci z braku powietrza. Jednak nie zamierzał się wtrącać ani nic, po prostu obserwował świetne przedstawienie.

Wielka, pulsująca żyła wyskoczyła na skroni Saiyanina, który wziął głęboki wdech, potrzymał je chwilę w płucach i wypuścił. Plan z ogonem nie wypalił. Świetnie. Guts fizycznie się nie różnił praktycznie niczym od Ziemian, poza ogonem. Skoro jednak to nie był wystarczający dowód, to... Pilot! Ogoniasty kompletnie o tym zapomniał! Rany, tylko sobie utrudnił wszystko. A już dawno mógł wyjść z tego budynku ze świadomością, że jego kapsuła jest naprawiana. Cóż.
Sięgnął do kieszeni płaszcza i wyciągnął pilot. Nacisnął na nim przycisk, który wcześniej otwierał i zamykał drzwi stateczku. Nie był pewien czy to aby na pewno zadziała, ale warto spróbować. Jak nie podziała, to znajdzie nowego naukowca, który poskłada mu szansę na powrót do domu i na dodatek nie będzie zadawał zbyt wielu zbędnych pytań.
Na szczęście dla Saiyanina z pasemkami, Guts nie potrafił czytać w myślach, więc nie zdawał sobie sprawy z tego, co dzieje się w głowie tymczasowego towarzysza. I oby tak pozostało.

Wielka żyła pulsowała tak energicznie, że wydawało się, że pęknie i zaleje krwią cały budynek Capsule Corporation. Briefs nawet cofnął się nieco do tyłu, widząc złość Gutsa. Ten zaraz jednak się ogarnął i wyjął coś, co miał od początku, a o czym zapomniał. Pilot do kosmicznej kapsuły!
Po naciśnięciu przycisku, z początku, nie stało się nic. Dopiero po chwili rozległ się głos mężczyzny, który znajdował się w hangarze obok, gdzie naprawiana była kapsuła.
- Co jest kurw...! - jego przekleństwo zostało przerwane przez dźwięk spadających kluczy. Drzwi kapsuły się otworzyły, co zaskoczyło zupełnie pracowników. Briefs domyślił się, o co chodziło, więc spojrzał na Gutsa i uśmiechnął się zadziornie.
- No, to jest dowód. - skinął głową i wskazał ręką, by Saiyanin podążył za nim. Miał zamiar pokazać mu kapsułę.

Gdy wszyscy udali się za doktorem, trafili do pracowni naukowców, gdzie na specjalnym podwyższeniu znajdowała się kapsuła. Była oblepiona milionem kabli, każdy odpowiadał za coś innego. Właz był otwarty, ale jeden z pracownik właśnie go zamykał.
_____
z/t -> Pracownia naukowców

Wyszedł z pracowni, a następnie skierował się do recepcji. Stamtąd już prosta droga do wyjścia z budynku. Pytanie tylko... Co teraz? Dwa, trzy dni czekania... Cholera! Nie może to trwać tak długo. Już wystarczająco dużo czekał. Teraz chciał tylko zostawić tę planetę samą sobie i wrócić do domu. Tylko to się liczyło. Ugh... Kapsuła musiała się zniszczyć w takim momencie... Musiał być jakiś sposób na odlecenie stąd. Jakikolwiek. Przecież... To nie może być jedyny statek kosmiczny!
Wyszedł przed budynek i zastanowił się porządnie. Przemyślał każdą opcję, jaką teraz miał, lecz nic nie potrafił wybrać. Zero. Nie pomagał fakt, że nie do końca znał Ziemię i jej technologię. W końcu zdecydował, że nie ma sensu tutaj teraz siedzieć. Wróci do miejsca, w którym obozował i trzymał kapsułę, a następnie poleci po Kido. Razem szybciej coś wymyślą i może znajdą jakiś sposób. Saiyanin nie wierzył, że to jedyna droga. To było zwyczajnie niemożliwe! Musiał... Musiał istnieć inny sposób.

Z/t
START TRENINGU

___Droga była zaskakująco łatwa i szybka. Nic nie wskazywało na to, że gdzieś zza krzaków czy budynku miał wyskoczyć jakiś morderca, więc Rock uspokoiła się nieco – no i jakby nie patrzeć towarzyszył jej Szesnasty. Milczący, ale sympatyczny osobnik, do którego od razu załapała sympatią wraz z Mruczką. Kotka po ucięciu sobie smakowitej drzemki wdrapała się na ramię dziewczyny i wesoło zerkała we wszystkie strony. Ona też chłonęła widoki... Dziwnie tak było być po raz pierwszy w mieście odkąd znalazła się w Bazie Milicji. Nie wychodziła stamtąd od momentu swojego przebudzenia a teraz jechała ulicą wraz z innym androidem, w dodatku do miejsca gdzie ją i być może Szesnastego, zbudowano, zespawano i naprawiono. Szybko zajechali pod budynek i odstawili skuter poduszkowy na parking znajdujący się nieopodal i weszli do środka. Rock rozglądała się z pewnym zdumieniem – nie pamiętała... Wiele, choć to miejsce wyglądało bardzo znajomo. W końcu mieszkała tutaj przez bardzo długi czas i jakby nie patrzeć, to w jednym z licznych pomieszczeń C.C. miał miejsce owy niefortunny wypadek. Odruchowo dotknęła lewego ramienia – receptory czuciowe działały tak dobrze, jakby to było jej własne ciało. Gdyby nie wiedziała, że nie jest do końca człowiekiem, może sama nigdy by się tego nie domyśliła..? Przechodząc wielkim korytarzem, zdawało się, że miało to miejsce jakieś poruszenie, ale Rock zerknęła na to powierzchownie – wydawało się, że pracownicy mają to wszystko pod kontrolą.
___ - Wysłał Cię Doktor Briefs, więc jesteś pewnie z Capsule Corporation? - zagaiła z lekkim uśmiechem Szesnastego, gdy szukali punktu informacyjnego. - Ciebie też tutaj... Ekhm, ulepszyli albo zbudowali? - nie krył się z tym, że jest androidem, więc i ona nie uważała, że musi przed nim trzymać to jakoś w tajemnicy. Z drugiej strony pewnie Doktor wprowadził go w szczegóły, dlaczego przez pewien czas będzie jej ochroniarzem. A może i nie..? Mruczka miauknęła i wskoczyła na ramię Szesnastego, a Rock przy okazji zreflektowała się i zdjęła pomarańczowe gogle ochronne. W czasie jazdy się przydawały, ale w czasie rozmów z innymi niekoniecznie. W końcu udało się im znaleźć odpowiedni gabinet, dziewczyna zapukała i zajrzała do środka. Góry dokumentów i pań zarządzających papierami wydawały się dość znanym wszystkim widokiem – ot, taki sekretariat. Dziewczyna lekko odchrząknęła. - Etto... P-przepraszam? - zapytała niepewnie unosząc głos. Dziwnie się czuła przerywając pracownikom ich pracę, ale musiała dowiedzieć się gdzie znajdzie w tej chwili Doktora Briefsa. Nie chciała od tak panoszyć się po pokojach w C.C., to niegrzeczne i mało kulturalne. - Szesnasty, Mruczka i ja szukamy Doktora Briefsa, chcielibyśmy z nim pilnie porozmawiać. Wiedzą Panie gdzie może być?

- Nie do końca. Do Capsule Corp trafiłem na prośbę mojego przyjaciela, bo musimy coś załatwić. Normalnie jestem wynalazkiem nieistniejącej już armii czerwonej wstęgi. -
Odpowiedział Szesnasty pannie Rock, w sumie na oba pytania. Nic nie pamiętał, lecz wiedział jedynie skąd się wziął. Niestety nie podobały mu się działania RR, więc ostatecznie opuścił ich nim została zniszczona na dobre.
Swoje kroki skierowali do prowizorycznego sekretariatu, gdzie chcieli dowiedzieć się jak spotkać się z panem Briefsem. Na to jedna z pracownic wskazała palcem Jego gabinet, gdzieś głęboko korytarza.

----------
[zt] > Pracownia Naukowców

Maou zobaczył budynek przed sobą. Miał udać się do punktu informacyjnego i zapytać się o... No właśnie.
Kogo?
Chłopak zastanawiał się i marszczył brwi. Lekkimi krokami zbliżał się do celu, a jego dziura w pamięci się coraz bardziej pogłębiała. Miał się spytać chyba o jakiegoś lekarza.
Tylko od czego?
Dentystę?
Nie...
Może musi spojrzeć na to z innej strony.
Założył ręce na piersi a jego mózg parował.
inna strona...
Dwie strony tego samego medalu.
Przeciwieństwo dentysty?!
- Ginekolog!
Zapadła po tym cisza, a chłopak natychmiast stał się jak posąg.
Na Ch*j Nihiliusowi Ginekolog?
Czyżby kogoś zaciążył?!
Ale by nie posyłał Maou.
Chłopak znów marszczył brwi analizując to znacznie głębiej...
Jeszcze głębiej...
-Nie no kurI*a nie Chirurg.
Dym lekko wydobywał się z jego uszu. Nagle jego mimika się rozpromieniła.
-Doktor! A nie Lekarz!
Pokiwał głową dumny z siebie. Nie wiedział co musiałby tłumaczyć Ginekologowi... Dobrze, że to przemyślał przed wejściem.
- Tylko jak się nazywał ten doktor? Strange? nieee... hmmm
Zastanawiał się dalej
- Doktor Dolittle?! nie to chyba nadal nie to. Coś mi dzwoni ale nie w tym kościele.
.......
-Doktor Briefs~!
Pokiwał głową. Otworzył drzwi i podszedł do Ekspedientki. Wreszcie znalazł się przy punkcie Informacyjnym. Na szczęście dobrze wszystko przemyślał i nie popełni już błędu.
Podszedł z uśmiechem i nawiązał kontakt wzrokowy z dziewczyna. Położył rękę na blacie i powiedział z ogromną pewnością siebie.
- Ja do Ginekologa Briefsa
Jego oczy się rozszerzyły, a twarz natychmiast odwróciła się w bok. Rumieniec wstąpił na jego policzki a jego wstyd wystrzelił w kosmos.

Maou cicho pogwizdywał czekając na odpowiedz.

Pierwsza reakcja recepcjonistki była dość normalna, w miarę starała się nie robić półobrotu twarzą. Jednak przechodząc do sedna sprawy, z jaką przybył nasz bohater do recepcjonistki.
- Pan Briefs jest teraz zajęty, plus nie jest ginekologiem. Dodatkowo ostatnio została wzmocniona ochrona oraz trzeba się zapisać na wizytę, podając swoje dane osobowe. Chodzi o bezpieczeństwo, musi pan zrozumieć.
No można powiedzieć, że trochę się tutaj ostatnio działo. Jednak nie jesteśmy tutaj po to, żeby dowiedzieć się co tu się działo. Bardziej twój odwrócony wzrok przykleił się do dwóch ochroniarzy, którzy stali nieopodal. Byli dość napakowani, uzbrojeni w jakąś broń. Dziewczyna zza lady, po chwili wyciągnęła książkę i przekręciła kilka stron.
- Ma pan szczęście, bo ktoś zrezygnował z wizyty. Tak więc najbliższa byłaby na jutro, na godzinę szesnastą.
Rzekła kobieta, następnie chwyciła długopis, by przygotować się do wpisania twoich danych, lub czegokolwiek co jej podasz.

Słuchając recepcjonistki Maou spalił Buraka. Dobrze wiedział, że Briefs jest Doktorem! Tylko całe przemyślenia z wcześniej przesunęły mu kilka trybików. Nie chciał pokazywać jej swojego błędu, więc kiwnął swoją głową w zrozumieniu. Zastanawiając się nad planem na przyszłość. Od tego wszystkiego rozbolała go głowa.
Jeszcze tych kilku mięśniaków ochroniarzy wgapiło się w niego, sprowadzając jego irytację na nowe szczyty. Chociaż w głębi był delikatnie ciekawy, czemu zwykły punk informacyjny posiadał goryli.
Oglądał się wokoło, zastanawiając co było do obrony w przejściu. Wpadł tylko na pomysł, ze wcześniej musiało się coś stać. Na jego twarz wykwitł uśmiech, gdy usłyszał komunikat w swoim Scouterze. Przemówił więc łagodnie do Ekspedientki
- Więc proszę mnie zapisać i przekazać Doktorowi, że jestem od Shade'a. Również przesyłam dla niego zamówiony towar. -
Maou wypowiedział kilka słów dla Nihilia podając koordynaty. Wkrótce w Przejściu pojawiła się dziura teleportacji. Im oczom wkrótce ukazały się niezliczone pudła niemalże zawalające całe to miejsce. Dziury pozostały tylko w kierunkach przejść i do kilku ochroniarzy.
- Mam nadzieje, ze to wszystko przeniesiecie do jego Biura Doktora Briefsa i mam nadzieje, że nie wkurzy się na was, za zapisanie mnie na jutro.
Maou odwrócił się w stronę wyjścia z cwaniackim uśmiechem. Na ich głowę zrzucił problem przeniesienia tych paczek, wzruszając ramionami. Jak traktuje się bliźniego, tak i on zwraca traktowanie.

MG Mode.
No więc stało się, ekspedientka zapisała Maou na jutro! No ale wracając do tego burdelu co się stworzył po chwili, gdy tylko portal się otworzył. Na dodatek, że narobiło to troszkę hałasu. To jeszcze zaśmieciło całe przejście i nie tylko! Bowiem gdy wspomniane było o niezliczonej ilości pudłach, nie obeszło się bez ofiar, którymi stali się ochroniarze i Maou. Bowiem góra kartonów przysypała całą trójkę.
Dorzucając swoje ostatnie słowa, nasz bohater mógł spokojnie przebić się przez stertę kartonów i skierować się do wyjścia. Gdyby nie fakt, że ktoś nadszedł z korytarza i kaszlnął dość głośno i wyraźnie.
Był to starszy osobnik w okularach, dziadzio z wąsem.
- Cóż za bałagan, możesz mi wytłumaczyć to najście panie? Gościu.
Spytał dziadzio, w sumie nie ruszając się z miejsca bo nie miał jak przebić się przez kartony.

Maou został przysypany chyba z kilkoma kartonami... Jakiej wielkości są kartony z żywnością?! No to może Kilkunastoma pudłami... No dobra pierdyliardem kartonów. Chłopak czując na siebie ciężar chyba kilku puszek whiskas i dwóch paczek po dziesięć kilo karmy dla psa. Przeliczając to na inną walutę, to pewnie z cztery kilo homara i osiem śledzi, bo ewidentnie od jednego kartonu to jebało.
Pewnie Nihil stworzył mięso w szóstym wieku... Ale przed naszą erą.

Ekhu. Chyba już czuć w powietrzu majówkę. Wróćmy do prawidłowej fabuły a nie kulawych rozmyślań o grillowanej kiełbasie i zimnym piwie.


Maou czując na sobie ciężar kartonów z żywnością, użył swoich mocy telekinetycznych. Przysypani ochroniarze natychmiast mogli złapać świeży oddech, a nieznajomy starzec mógł zobaczyć jak przed nim otwiera się ścieżka między Kartonami. Oczywiście droga w kierunku przybysza. Dziadyga mógł zobaczyć jak przed jego oczami pojawiła się Chatka z kartonów. Z dwoma oknami i drzwiami.
Wrota się otworzyły, a w środku było widać przygotowany stół z kartonów i dwa kartony jako siedzenia.
NA jednym z nich siedział Maou otaczając się Aurą dżentelmena.
Jego dłoń trzymała ucho od filiżanki, a jego palec serdeczny sterczał jak genitalia w okresie godowym. Oczywiście był to Szlachecki/królewski sposób picia herbaty w Wielkiej Brytanii z jego świata.
Maou zanurzył swoje wargi w gorącej herbacie. Wypił ją niemalże natychmiast bo była tak dobra.
Musiał pochwalić Nihila za tak dobry napitek.
Chłopak odstawił Filiżankę i zabrał się za imbryczek. Nalał sobie ponownie i gestownie dolał również do ceramiki naprzeciwko jego, jakby chciał zaprosić staruszka.
- Jak mniemam Doktor Briefs? Zapraszam pana na chwilkę rozmowy. Mym zadaniem było dostarczenie od Shada racji żywnościowych które się tu znajdują. Oczywiście dla uszanowanego doktora.
Chłopak wstał z kartonu i pokłonił się z ręką na sercu.
- Me imię Maou.
W tym czasie wszystkie pudła z kartonami latały wszędzie, ustawiając się schludnie w rzędach. Jakby była to fabryka kurierska z demonicznymi pracownikami. Oczywiście nadal na środku pomieszczenia była mała Chatka, burząc całą koncepcję Holu Punktu Informacyjnego.