Wioska Moori

Changeling wsłuchiwał się w słowa swego towarzysza. Nie patrzył na niego, rzucał na niego jedynie spojrzeniem, od czasu do czasu, chcąc przyjrzeć się jego mowie ciała. Miał rację, cholerną rację. Cała ta misja brzmiała jak jedna wielka ściema, jak pretekst do czegoś większego. Odetchnął głęboko, wbijając swój wzrok w kierunku, w którym zmierzali.

- Nie mi o tym decydować, jeśli rozkazem było odnalezienie Lorda Coolera, by ocieplić stosunki między synami Króla, to tak będzie. - Mimowolnie podążył za wzrokiem wielkoluda. Jego ogon zawirował nieświadomie w powietrzu, na znak tego, że był lekko poddenerwowany.  

- O co w tym wszystkim chodziło, jaki był prawdziwy cel tej misji i co gorsza, dlaczego ten wielkolud zrobił się taki nagle wylewny. - Dotąd starał się udawać, że nie widzi całej tej maskarady, spojrzeń, uśmiechów pod nosem. Wszystko jednak wskazywało na to, że nie mógł dalej udawać, że nic się nie dzieje. Tym bardziej, że wielkolud wciąż naciskał i zdawał się poddenerwowany, a to zaczynało udzielać się changelingowi. Starał się nie spuszczać z oczu Shisamiego, lecz jednocześnie robić to tak, by ten nie dostrzegł, że jest obserwowany. Czuł, jak stres udziela się również i jemu. Zaczął sobie nawet wyobrażać, że jest zagrożony i z jakiegoś powodu Lord Frieza kazał go zlikwidować. Uśmiechnął się jednak mimowolnie po chwili.

- Przecież było to niedorzeczne, dlaczego mieliby likwidować kogoś takiego jak ja? - A jednak nie dawało mu to spokoju. Po chwili pojawiła się jeszcze jedna myśl, być może był to test jego lojalności?! Może rzeczywiście szykowała się wojna domowa i Lorde Frieza sprawdzał na kogo może liczyć?!  

- Jeśli jednak masz rację, musimy zdecydować po czyjej stronie jesteśmy... - spojrzał w kierunku czerwonego, zastanawiając się, czy mógł go podpuszczać tak jak miał ochotę, był co prawda silniejszy niż jeszcze niedawno, lecz obawiał się, że to było wciąż za mało.

- Ja jednak, już wybrałem. Lord Friezer jest lepszym wyborem dla imperium niż jego brat - postanowił jednak zagrać bezpiecznie. Ostatnim czego potrzebował to ki między łopatkami podczas lotu.

Nijaka odpowiedź wielkoluda zaniepokoiła changelinga. Mogła oznaczać wszystko, choć wskazywała mocno na to, że odpowiedź udzielona przez Benorna nie była tą najbardziej satysfakcjonującą. Ciężko było również uwierzyć w to, że Shisami mógłby nie być całkowicie wierny swemu Lordowi, przecież był dowódcą jego wojsk, a to oznaczało ogrom przywilejów, a nie oszukujmy się. Nie ma lepszego sposobu na kupienie człowieka jak przywileje.  

Na całe jednak szczęście, temat został przerwany tak nagle, jak nagle dotarli do swojego celu. Cała wioska stanowiła zaledwie kilka budynków, o przedziwnym kształcie. Wszystko tutaj wyglądało tak prosto, nieskomplikowanie i powtarzalnie. Lud mieszkający na tej planecie musiał być bezwzględnie prosty i zacofany. Ciekawość jaką wzbudzili swoim przybyciem tylko potwierdziła jego przekonanie o tym, że wylądowali na końcu świata.  

- Shisami-san miał chyba racje mówiąc, że ta planeta jest bezużyteczna - Rozejrzał się po zebranych i rzuconych na ziemię narzędziach. Właściwie, całe to miejsce wyglądało jak jeden wielki park. Czerwonoskóry zaczął rozmowę, gdy Benorn zajęty był przyglądaniem się zebranej tu gawiedzi.

- A więc to są nameczanie - Przypatrywał się każdemu z osobna z ogromną ciekawością. Nigdy nie spotkał osobnika tej rasy na żywo. Byli do siebie strasznie podobni. Do tego stopnia, że dopiero w niektórych przypadkach dopiero po bliższym przyjrzeniu, dostrzegał różnicę między obojgiem. Z rozmyślań wyrwał go krzyk kogoś z tłumu. Osobnik był wyraźnie poruszony, lecz nie na tyle odważny by pojawić się przed tłumem. Na twarzy Benorna wykwitł uśmiech, jakim drapieżnik obdarza swoją ofiarę. Otworzył nawet usta, by coś powiedzieć, lecz ubiegło go pojawienie się kogoś nowego. Changeling natychmiast obrócił się we wskazane miejsce by ujrzeć... kolejnego mieszkańca planety Namek.  

- 400 jednostek... hmph - Założył ręce za plecy, kierując się w kierunku silniejszego nameczanina. Jegomość był twardy w gębie, ba zapewne wierzył w swoją siłę, a skoro nie miał scoutera, to nie miał szansy wiedzieć, że jest zdeklasowany. Posłuży za świetny przykład dla reszty. Przez całą drogę do osobnika o imieniu Oboe, uśmiechał się w jego kierunku. Uśmiechał się nawet wtedy, gdy stanął przed nim i musiał spojrzeć do góry, by spojrzeć mu w oczy.

- Oboe-san, czyż nie tak? - powitał go. Przechylił głowę odrobinę na bok oraz uniósł jedną z dłoni ocierając wskazującym palcem pod nosem na znak pewności siebie. Ocenił nameka swoim “profesjonalnym” spojrzeniem. Oj tak, definitywnie wyglądał na wojownika.  

- Miło mi ciebie poznać - Przymknął oczy nie przestając się uśmiechać. Chwilę później, z całą szybkością na jaką było go stać, przeniósł ciężar ciała na swoją lewą nogę, robiąc wykrok do przodu. Jednocześnie wykorzystując odrobinę pędu, jaką wytworzył tym ruchem, uniósł prawą nogę do góry i obracając się na lewej nodze, zasadził kopniaka prosto na szyję nameczanina.

To było takie miłe uczucie. Poczuć na swojej własnej nodze ciężar czyjegoś ciała, które poddaje się i ugina pod naporem twojego ciosu. Aż żałował, że nie mógł dostrzec miny tego nameczanina, gdy zdał sobie sprawę jaki popełnił błąd. Widząc efekt swojego ciosu, poczuł nagły przyrost ekscytacji. Czuł się świetnie, wreszcie czuł, że nad czymś panuje, że to on jest górą.

- Ho, ho, ho - podniósł dłoń do ust, by zasłonić je. Wszak niegrzecznym było pokazywać swe zęby, gdy zanosiło się śmiechem. Tak robili jedynie prostacy.

- Chyba odrobinę przesadziłem... dobrze, gdzie więc sko...- zaprzestał, gdy jego scauter odezwał się nagle. Głowa Changelinga obróciła się natychmiast w miejscu, w którym znajdował się agresywny nameczanin noszący imię Oboe. Trwał w milczeniu przez dłuższą chwilę, zastanawiając się cóż to za czary. Czyżby ta rasa, tak samo jak jego potrafiła zmieniać swe formy? Nastąpiła eksplozja, rozsypująca całe gruzowisko dookoła. Benorn odruchowo zasłonił się, przed ewentualnymi odłamkami. Chwilę później uspokoiło się jednak, a na samym środku tego pobojowiska stał on. Ranny, brudny, wściekły i dużo silniejszy. Jego zwiększona moc robiła już wrażenie, na tyle duże by Benorn zrobił wielkie O ze swoich ust. Jeszcze większym zdziwieniem było to, że nameczanin zniknął z pola widzenia Changelinga i w mgnieniu oka pojawił się za nim, zasadzając mu potężnego kopniaka między łopatki. Następne co pamiętał Benorn, było spotkanie z chłodną ziemią. Był szybki, nadzwyczajnie szybki.

- NIE! - zganił samego siebie. W jego głowie nagle powstała myśl, której uczepił się jak tonący brzytwy. Ten Nameczanin nie był szybszy od niego, po prostu wziął go z zaskoczenia, nie było innego wyjaśnienia. Poza tym, jego cios nie był aż tak poważny, mógł to wygrać, mógł go pokonać. Zacisnął dłoń, w pięść zagarniając do niej odrobinę ziemi. Podniósł się, a jego twarz była jak z kamienia, jego wzrok skupiony, a on sam zdeterminowany by pokazać temu osobnikowi, że popełnił swój ostatni błąd w życiu. Ruszył na zielonego. Gdy znalazł się zaledwie 2-3 kroki od niego, wyrzucił w jego twarz zebranym piachem, chcąc go oślepić. Następnie wyskoczył z prawej nogi, lewą uginając tak, by kolankiem trafić w twarz nameczanina.

Dźwięk jaki rozległ się podczas łamania nosa nameczanina był niczym muzyka dla Benorna. Nie był tego pewien, ale mógł się założyć o cały swój żołd, że uśmiechał się teraz z wyższością. Wylądował zgrabnie na obu nogach i ustawił się skosem do swego przeciwnika. Był tak cholernie pewny siebie, że dał nameczaninowi czas na podniesienie się i regenerację, po ciosie który na pewno musiał go oszołomić. Chciał nawet pochwalić swego przeciwnika. Był całkiem wytrzymały, dostał już kilka razy i wciąż był chętny do walki. I pochwalił by go, gdyby nie słowa wypowiedziane przez niego. Wyraz jego twarzy zmienił się diametralnie. Uśmiech znikł zastąpiony przez wyraz degustacji i odrazy. Usta wykrzywiły się w grymasie złości, nos zmarszczył się, a oczy, zimne i pozbawione litości, wpatrywały się w zielonoskórego.  

- Przeklęty robak - wykrzyczał, dając upust swej złości. Zrobił krok do tyłu, uginając jednocześnie nogę, którą cofnął i opierając na niej cały swój ciężar. W ten sposób ustawił się bokiem do swego przeciwnika. Rękę zgiął w łokciu układając ją wzdłuż tułowia, pięścią wycelowaną w nameczanina. Skupił w swej dłoni odrobinę swej ki. Już trzeci raz, w krótkim czasie wykorzystywał tą samą technikę. Uderzył z dużą szybkością w powietrze przed sobą, posyłając falę rozpędzonego powietrza, wprost w jedną z nóg zielonoskórego. Chciał w ten sposób podciąć tą miernotę i dać sobie więcej czasu, by znaleźć się przy nim i uderzyć go najprostszym w świecie kopniakiem.

To było zbyt łatwe. Nameczanin nie stanowił już prawie żadnego zagrożenia, a teraz gdy leżał na ziemi oślepiony, mógł go wykończyć w każdej chwili. Oh i na pewno by to zrobił, teraz na miejscu. W końcu zasłużył sobie swoim brakiem szacunku i barbarzyńskim językiem jakiego używał. Wyciągnął nawet do przodu swoją dłoń, by zasypać go powietrznymi pociskami, gdy nagle pojawił się ktoś jeszcze.

Mały zielony ludzik stanął pomiędzy nim a swą zdobyczą, bablając jakieś głupoty, które w uszach Benorna były niczym więcej jak stertą liter bez większego znaczenia. Dziecko jednak irytowało go potwornie.

- Czy mieszkańcy tej planety są aż tak zacofani?!- zmarszczył swój nos w gniewnym grymasie, a jego ogon zawirował w powietrzu gniewnie, kończąc swój ruch uderzeniem o ziemię. Zacisnął zęby mocniej i poczuł nagłe znużenie. Opuścił swoją dłoń i ruszył przed siebie. Swój wzrok wbił w małego nameczanina. Gdy zbliżył się do niego, nie zatrzymał się nawet na chwilę.

- Zejdź mi z drogi- wywarczał, chwytając go za kołnierz jego ubrania, za pomocą swojego ogona. Wyrzucił go od niechcenia na bok, tak by nie przeszkadzał mu dłużej. Stanął tuż nad Oboe i wpatrując się w niego znudzonym wzrokiem, położył swoją stopę na jego klatce piersiowej. Docisnął ją tak by przyszpilić nameczanina do ziemi, a następnie wycelował w niego swoją otwartą dłoń.

- Rozkazy? - zapytał Shisamiego, nie odrywając wzroku nameczanina.

Rozkaz został wydany. Nameczanin miał pecha, nie kryło się w tym nic więcej. Jego życie było obojętne changelingowi. Dostał swoją nauczkę, a mały płaczący maluch tylko wybił go z chęci mordu. Lecz jeśli miał coś osiągnąć mordując tą pluskwę, to zrobi to.

Nagle poczuł jak drobne dłonie owijają się wokół jego nogi. Jego wzrok spoczął na obszarpanym maluchu. Przewrócił oczami na ten widok i nie przejmując się nim skupił ki w swojej dłoni. I wystrzeliłby, gdyby mu nie pojawienie się kolejnej osoby. Jego wzrok spoczął na starcu, a na twarzy pojawił się chytry uśmiech. Wreszcie zaczynali rozumieć, gdzie ich miejsce. Benorn obrócił się w kierunku starca, nie ściągając swej stopy z ciała Oboe. Rozluźnił jednak swe dłonie, które złożył teraz za swoimi plecami. Ukłonił się nisko przed nowym rozmówcą, a gdy prostował się, jego ogon powędrował w kierunku malucha, chwytając go za kostkę.

- Miło mi usłyszeć, że doszliśmy, w końcu do konsensusu - zwrócił się do starca, z promienym uśmiechem, zupełnie jak do starego przyjaciela. Rozłożył przy tym dłonie na boki, zupełnie, jak gdyby chciał go objąć.

- Jest mi niezmiernie przykro, że doszło do tej głupiej i brutalnej walki. Proszę powiedz nam to czego potrzebujemy i opuścimy waszą wioskę... - zapewniał starca z nieskrywaną gorliwością. Gdy jednak skończył, wycelował otwartą dłonią w malca, nogą dociskając Oboe do ziemi, jeszcze mocniej.

- Proszę, nie chciałbym zrobić niczego głupiego... - kontynuował dalej, swym przyjacielskim tonem.

Benorn przyglądał się jak starcowi. Podziwiał pracę jego mięśni przedramion, gdy jego dłonie to zamykały się, to otwierały, jak mięśnie szczęki zaciskają się, gdy nameczanin zgrzytał swymi zębami. A w głowie changelinga krążyła jedna myśl.

- Czy okaże się na tyle ogromnym głupcem by spróbować czegoś głupiego? - Przekrzywił nawet głowę na bok, w geście rozbawienia i prowokacji. Czując jednak, że nie sprawia mu to radości, spoważniał i wrócił do poprzedniej pozy, z dłonią wycelowaną w malca. Dość miał cackania się, nudziła go cała ta sytuacja. Na całe szczęście ten który stał przed nim, z pomocą Shisamiego, zaczął mówić... na jego szczęście. Benorn chłonął każde jego słowo jak gąbka. Starał się wyłapać coś, co doprowadziłoby go drugiego dna tego zadania. Większość z tego co powiedział starzec zwany Morim, brzmiała jak stek bzdur i bajek. Z drugiej jednak strony, jeśli Lord Cooler uganiał się za bajkami, to musiało być w nich coś więcej niż tylko bajki. Benorn uśmiechnął się jak do starego przyjaciela, a jego ogon rozluźnił swój uścisk.

- Dziękuje za współpracę... - Ukłonił się w kierunku Moriego, a gdy unosił ponownie swój tłów, wzrok skierowany miał w kierunku swego rozmówcy.  

- Mori-sama - dokończył. Zabrał nogę z nameczanina, a energię skupioną w swej dłoni rozproszył. Ruszył w kierunku starca, chcąc stanąć przed nim twarza w twarz. Dłonie miał złożone za plecami

- Mam nadzieję, że gdy spotkamy się kolejny raz, każdy z nas będzie pamiętał, gdzie jego miejsce. Proszę pamiętać, że współpracując ze mną, osiągnie Pan więcej, niż przeciwstawiając się mi. - Pożegnał starca uśmiechem i skierował się ku swemu przełożonemu.

- Mniemam, że mamy czego chcieliśmy i możemy iść Shisami-sama - Ukłonił się lekko przed swym dowódcą, oczekując kolejnego rozkazu. Jeszcze czuł uderzenie nameczanina na swoich plecach, nie było to jednak nic, czego nie rozwiązałaby ciepła kąpiel.